Sobrang sakit pala kapag narinig mo na talaga sa bibig nya na ayaw nya na sawa na sya. Di nya na kaya, na wala kang ginawang maganda, na ang sama sama ng ugali mo. Di ko na alam, di ko na alam. Bakit ganun sa tuwing nagkakamali ako galit na galit sya, oo kasalanan ko pero hindi nya na ba kayang sabihin ang mga gusto nyang sabihin ng hindi gaanong nakakasakit, dati sa tuwing sinasabi nya na may damdamin din ang iba nasasaktan, ako din naman ah may damdamin na sobra sobra ng nasasaktan. Natanong na ba nila ako kung ano ang nararamdaman ko hindi diba kahit isa sa pamilya ko walang nagtanong kung nasasaktan din ba ako kung ano na ba ang nararamdaman ko, sa tuwing umiiyak ako feeling ko pag nakikita nila akong umiiyak iniisip nila nag iinarte lang ako na nagpapaawa lang ako. Mabuti na lang din pala kasi naiiyak ko yung sakit na nararamdaman ko paano pa kaya kung hindi baka hindi ko makayanan. Sobrang hirap na alam mo sa sarili mo na wala ka ng kakampi wala ng tao na kayang umintindi sayo, wala ng tao na gusto sayong makinig. Di ko na alam dapat na ba talaga akong mawala sa mundong ito para naman wala ng diday na nagpapainit ng ulo nila, wala ng diday na wala namang ginawa kundi puro pahirap yun naman ako eh walang kwenta walang saysay. Alam mo yung sakit sa tuwing nakikita mo na mas mahalaga pa ang iba kaysa sayo, na kahit kailan hindi ka na magiging halaga. Alam mo yung maiingit ka na lang sa ibang pamilya na sila may nagmamahal, nagpapahalaga at tumatanggap sa kanila pero ikaw awa ang meron sila kasi alam nya na wala ng tatanggap sayo na alam mong ginagawa nya na ang lahat ng galit sayo mawala ka lang sa poder nya. Sobrang sakit na. Sobra
