Bella - de Prinses

4.2 De ontdekking

~ Bella & Nicolai ~

"Nicolai neemt samen met jou de binnenweg, ik neem de omweg. Zo hebben ze geen kans om een van ons te pakken te krijgen", legt zio Edoardo uit. De handelaar waar hij zojuist bloem van heeft gekocht knikt en reikt een kaart uit naar Bella.

Ze voelt hoe de zenuwen door haar lijf gieren en de angst is in haar blik te lezen. Waarom moest dit dan weer gebeuren? vraagt ze zich af. Dit is hun nog maar 1 keer gebeurt en dat was misschien wel zeven jaar geleden. Hoezo gebeurt het nu plots weer?

"Jullie krijgen deze Avelignese. Ze heet Floriana en is nog maar zeven jaar. Zij zal jullie van proviand voorzien." Bella kijkt haar zio na als hij naar de stallen loopt een een groot paard tevoorschijn haalt. "Ik heb haar net uit noodzaak overgekocht. Ze is lief, sterk en heeft een scherp gehoor. Bij Teofilo en Ilaria komen we elkaar als het goed is morgen weer tegen." legt hij uit.

Bella slikt. Stel dat er iets ergs gebeurt. Wat dan? "Hoezo komen we elkaar morgen pas weer tegen?" vraagt Bella angstig.

Zio Edoardo zucht. "Aangezien ik een grote omweg neem en jullie maar 1 paard hebben is het verstandiger langzamer te rijden. Dit geld is voor jullie moest er iets gebeuren. Ik vertrek nu, jullie over een kwartier." Hij drukt een kus op Bella's voorhoofd en kijkt Nicolai hoopvol aan. "Zorg ervoor dat haar niks overkomt", fluistert hij in zijn oor. Nicolai grijnst. "Komt in orde"

"Benedizione di Dio, zio Edoardo", fluistert Bella met tranen in haar ogen, "Ti amo." 

Dan draait ze zich om en richt zich tot de man. "Nicolai en Bella is het toch? Ciao, ik ben Roberto. Edoardo heeft de proviand al betaald, het enige wat jullie nog moeten doen is het goed in de zakken stoppen en ervoor zorgen dat jullie alles meehebben wat jullie nodig hebben", zegt de meelhandelaar.

Hij overhandigd een tent, lantaarn, lucifers en dekens en legt twee grote zakken over de rug van Floriana. "Dankjewel", zegt Nicolai terwijl hij begint met inladen.

Bella staat er maar stilletjes bij. Eerst wordt onze reis bruut verstoord door die creep, dan al die familiegeheimen waar ik niks van mag weten en nu die rovers. Waarom?

"Bella, vind je het erg om samen op Floriana te zitten of zit je liever in je eentje op haar rug?", hoort ze Nicolai vragen. Hij haalt haar uit haar gedachten en onbewust glimlacht Bella. Hij denkt wel aan mij, terwijl ik hem niet eens ken. Hij is niet egoïstisch.

"Mij maakt het echt niet uit, samen vind ik ook prima", antwoordt ze, voordat ze beseft wat ze net heeft gezegd.

Ze kan zichzelf wel slaan.

"Eum-euhh, ik eh, moet even naar buiten een luchtje scheppen", verzint ze er snel achteraan. Nicolai fronst zijn wenkbrauwen en Bella maakt dat ze weg is.

"Argghhh!! Bella dal Castello, waarom ben jij in hemelsnaam altijd zo in je gedachten verzonken en denk je niet na wanneer je iets zegt", zegt ze geërgerd. Slimmerik.Nu moet je de hele tijd achter die creep zitten op dat paard. Hoe ga je dat ooit volhouden? "Bella, denk na, dit kan je echt wel. Je hebt het al zoveel met je broer en met Goffredo gedaan, dit gaat echt niet anders zijn", zegt ze tegen zichzelf. Nee, Bella dat is niet waar. Corrado is je broer en Goffredo je beste vriend. Nicolai ken je nog maar net. "Arghh Bella waar ben je mee bezig", sist ze.

Als Nicolai klaar is met alles in te pakken, kijkt hij naar buiten, waar Bella hevig staat te ijsberen. "Bella dal Castello, je verbaast me steeds meer", zegt hij terwijl hij lachend met zijn hoofd schud. Het lachen vergaat hem al snel als hij een schim achter Bella ziet. Nee. "Durf haar aan te raken en je leven is voorbij, idioot", sist hij terwijl hij door de stallen sluipt.