Ateş Gecesi benim Reşat Nuri’den okuduğum üçüncü kitabımdı. Söylemem lazım henüz üç kitabını okumuş olsamda hiçbirinin Çalıkuşu’nun yerini alamayacağını düşünüyorum. Belki üst üste okuduğum için midir bilmiyorum ama bana Ateş Gecesi ile Akşam Güneşi çok benzer geldi ve bu benzerlik tekrara düşmüş hissi uyandırdığından beni biraz zorladı. Özellikle ilk başlarda bir 100 sayfa çok zorlandım çok durağandı kitabın hareketlenmesi nerdeyse kitabın ortalarına doğru başlıyor fakat bu kitap kötü ya da akıcı değil anlamına gelmiyor dediğim gibi ben üst üste iki kitabını okuduğum ve konularını benzer bulduğum için biraz zorlandım başlarda. Akşam Güneşi beni ilk sayfalardan son sayfalara kadar kendisine bağlamıştı sanırım Ateş Gecesi bir tık daha geride kaldı. Konusu aslında oldukça etkileyici Kemal bizlere kendi gençliğini sürgünde Milas’ta geçen hayatını, mutluluklarını ve en önemlisi en büyük aşkını anlatıyor. Kemal çok genç yaşta kendisinin bile net bilmediği bir siyasi suçtan dolayı kendini Milas’ta buluyor ve hayatının bu evresinden başlayarak bize kendi hikayesini ve unutamadığı aşkını aktarıyor. Kendi yaşadığı devri anlayan, iyi çözümleyen ve bunu dile getiren yazarları hep çok sevmişimdir. Reşat Nuri’de anlattığı yılların sosyal ve kültürel yaşamını anlatırken siyasi yaşamına ve o dönemin genel durumuna değiniyor. Reşat Nuri’den üç kitap okumuş olsamda genelde romantik temalı kitaplarında imkansız ve umutsuz aşklar temasını işlemeyi oldukça sevdiğini fark ettim. Ateş Gecesi sonlara doğru beni çok etkileyen ve yüreğimde bir burukluk bırakan bir kitap oldu. Başlarda durağanlığı ile beni zorlasada sonlara doğru beni kendine bağladı ve sevdiğim bir eser olarak bitirmiş oldum. Reşat Nuri’nin mutlaka okunması gereken eserlerinden mi bilemem önce başka eserlerini okumak gerekiyor sanırım özellikle Çalıkuşu keşke o kitabı herkese okutma şansım olsa benim için o derece değerli bir eser. Herkese iyi okumalar dilerim.❤️
