Hoofdstuk 1

24 3 2
                                    


Mijn naam is Kalahni, ik ben 17 jaar oud en ik woon en studeer met mijn beste vriendinnen in Zuid-Korea

*12 jaar eerder

Ik woonde in Nederland.
Ik was met mijn vriendinnen Kiara en Lía buiten aan het kletsen net als altijd.
Ik zag een paar jongens basketbal aan het spelen en het leek me best leuk.
Ik wilde mee doen alleen wist ik niet goed hoe je moest spelen.

We waren aan het kletsen over wie de beste pop had opeens kwam een basketbal tegen mijn hoofd aan.
Ik was aan het huilen en helemaal boos.
Waarom moest de bal nou precies tegen mij komen?

Waarom moest de bal nou precies tegen mij komen?

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

En kwam een jonge de bal halen. Ik schreeuwde tegen hem.
Hij zei sorry, maar ik ging door.Hij vroeg aan mij: "gaat het"?
Ik zei nee helemaal niet ik haat je zei ik boos.
Mijn moeder vroeg me wat er gebeurd was en ik vertelde alles, nou bijna dan.
Ik moest van mijn moeder en mijn vriendinnen sorry zegen tegen de jongens, omdat de jongens dat niet expres deden volgens mijn moeder en mijn vriendinnen.

Ik ging net sorry zeggen totdat de jonge die ik tegen hem schreeuwde naar mij kwam om nog een keer sorry te zeggen Nee hoor ik moet sorry zeggen volgens mij moeder, ze heeft altijd gelijk dus ja" zei ik en ging naar Kiara en Lía toe.
Nou op een dag wilde ik basketbal spelen en ik spelde mee met de jongens.Eerst kon ik niet basketballen, ja wat nou ik was alleen vijf.

Drie jaar later kon ik basketballen.
En ik ging altijd met die jongen spelen.
Hij heet Kuanlin.De jongen die ik tegen schreeuwde, we waren goeie vrienden geworden, maar hij moest naar Zuid-Korea gaan door het werk van zijn vader.

Vertelde ik tegen de nieuwe vriendin van ons drie, Anastasia.
Zij woont hier in Korea bijna 7 jaar.

My Childhood CrushWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu