Güney sabah uyandığında Songül yanında yoktu. Banyodan gelen su seslerini duyunca banyoda olduğunu anlamıştı. Yatakta Songül'ün çıkmasını beklemeye başladı.
Kısa süre sonra Songül bornozuyla çıkmıştı banyodan.
"Günaydın sevgili.." diye gülümsedi.
"Günaydın güzelim."
Songül:
"Annemlerle konuştum. Kahvaltıya bekliyorlar bizi."
Güney:
"Tamam. Ben de bi duş alayım.. çıkarız."
Songül dolaptan kıyafetlerini çıkarıp giyinmeye başlarken Güney banyoya girmişti.
İkisi de hazır olunca evden çıkmışlardı.
***********
Gülay ikisine de sımsıkı sarıldı.
"Çok özledim ikinizi de."
Songül:
"Biz de özledik anneciğim." diyerek annesinin yanağına bir öpücük kondurdu.
Sadullah:
"Şimdiden böyle özlediysen çocuklar taşınınca ne yapacaksın Gülay?" diye güldü.
Songül:
"Özledikçe geliriz yine.."
Güney:
"Siz de gelirsiniz."
Gülay'ın yüzü düşmüştü.
"Ne zaman taşınacaksınız?"
Songül:
"Üzüldün mü sen?" diyerek annesine sarıldı.
Güney:
"Daha belli değil.. üzme kendini Gülay anne."
Nurgül:
"Hadi sofraya geçelim artık. Çok acıktım ben."
Güney:
"Ne yaptın bakayım bize?"
Nurgül:
"Yaptım bir şeyler..." diye güldü.
Hep beraber kahvaltılarını yaptıktan sonra Güney ve Sadullah bahçede otururken Songül, Gülay ve Nurgül mutfağı topluyordu.
Songül:
"Anne sen otur biz hallederiz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...
