Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ก๊อกๆ
"ไง สวัสดี ที่นั่งตรงนี้ ข้างๆเธอว่างไหม"
ชายแปลกหน้าที่ถือวิสาสะเปิดประตูห้องพักของขบวนรถไฟพูดกับเขา
"ว่างครับ"
"ฉันขอนั่งด้วยคนนะ ที่นั่งของฉันเพิ่งยกให้คุณยายไปน่ะ" ชายแปลกหน้ากล่าวพลางถอดหมวกแบบธุกิจ แล้วนั่งลงตรงข้าม
เขาพินิจดูบุคคลตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ
รูปร่างสูง ชุดสูทสีน้ำตาลดูมีภูมิฐาน และดวงตาสีฟ้า
"เธอกำลังจะไปที่ไหนหรอ" คนตรงหน้าเอ่ยถาม เขาเหความสนใจจากวิวทิวทัศน์ด้านนอก กลับมามองคนพูด
"ผมกำลังจะไปอังกฤษครับ"
"คนเดียว?"
"ครับ"
"ช่างน่าประทับใจ ตอนเด็กๆฉันก็อยากลองเดินทางคนเดียวดูสักครั้ง แต่ไม่มีโอกาสเลย"
ดูเหมือนคนแปลกหน้าคนนั้นจะสนใจการเดินทางของเขาเป็นพิเศษ แต่เขาเองก็ไม่ได้อยากเสวนากับชายแปลกน่าสักเท่าไหร่
"ฉันเพิ่งเห็น ตาเธอ !!สองสีนี่ สุดยอดเลย"
พร้อมชะโงกหน้ามาใกล้เขา ดวงตาสุขสกาวจ้องเขาอย่างไม่ลดละ
"ผมอยากนั่งอยู่เงียบๆ ช่วยเงียบได้ไหมครับ"
"ฮ่าๆ อย่าถือคนแก่เลยน่า ก็เธอน่ะน่าสนใจยังไงล่ะ"
เขาหรอ น่าสนใจตรงไหน ตลก
เขาเอนหัวพิงกระจกรถไฟ เลิกสนใจคนตรงหน้าการเดินทางยาวนานทำเขาเหนื่อยล้า เมื่อยขบไปทั้งตัว แต่ก็ทำอะไร
ไม่ได้ --- ได้แต่นั่ง อยู่กับแปลกหน้า
"สนใจเรื่องเครื่องรางงั้นเหรอ"
เขาแปลกใจ ไม่คิดว่าจะมีคนรู้จัก ไม่สิ ทำไมเขานี้รู้
นิ้วยาวชี้ตรงมาที่เขา สร้อย
"คุณ เป็นพ่อมดเหรอ"
"เรียกแบบนั้นก็ได้" ชายคนนั้นยิ้ม
"ใช่ ผมชอบมัน จะใช้ทั้งชีวิตเพื่อตามหามัน"
"รู้ ฉันรู้"
ยิ้มอีกแล้ว มันมีอะไรงั้นหรอ เขาสงสัย
"เธอน่ะ .. ฉลาด"
"..."
"ทางเดินของเธอน่ะ มันช่างยิ่งใหญ่แต่ฉันเองที่มันขลาดเขลา"
"ไม่กล้าแม้จะยืนที่ตรงนั้น"
"คุณหมายถึงอะไร?"
"อนาคตไงล่ะ วันข้างหน้าทั้งรุ่งโรจน์ ทั้งตกต่ำ..
... แต่เธอก็ยังเป็นเธอเสมอ ฉันก็คือฉัน ไม่มีทางบรรจบกัน"
"..."
"อะไรที่เธอเลือก ก็มั่นใจเถอะว่าดีอย่าเสียใจเลยเพราะมันไม่อะไร...ที่ไม่แลกมาด้วยความเจ็บปวด"
เขาเงียบ คนตรงหน้ายิ้ม แต่นัยน์ตาเศร้าเขารู้สึกแบบนั้น
ขบวนรถไฟเริ่มขับช้าลงเมื่อเริ่มเข้าสู้ชานชาลา
ชายแปลหน้าเริ่มจัดชุดสูท ตั่งท่าเตรียมตัวเหมือนถึงปลายทาง
"คุณจะลงที่นี้หรอ ผมนึกว่าคุณจะไปอังกฤษ?"
"เปล่าเลย ฉันไม่จำเป็นต้องไปในเมื่อฉันมาจากที่นั้น"
หมายถึงอะไร
"เอาล่ะ ฉันคงต้องไปแล้วเด็กน้อย หมดเวลาของฉันแล้ว"
.
.
.
.
.
.
.
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งฤดูร้อนของฉัน เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์"
----END---
