×jin×
08-12-'18
het is weer een dag dat ik weer terug ben in het donker, ik kan niks bewegen. ik kan niet knipperen, me ogen niet openen, ik kan helemaal niks. behalve denken, ik kan alleen nog denken. het is net alsof ik een tijdelijke stop heb gekregen met voelen.
het voelt naar, ik ben zo bezorgd over de rest van de jongens en over mezelf of ik nog leef. stel voor ik ben dood. stel voor ik ben half dood, stel voor ik lig in coma. ik wil niet dood! ik wil bij de jongens blijven, ze steunen ze helpen. ik weet dat ze dat hard nodig hebben nu.
over iedereen maak ik me zorgen. laten we beginnen met de oudste naast mij. Yoongi. zijn agressie stoornis neemt veel van hem over zegt hij zelf. stel voor er is wat gebeurd! of misschien drinkt hij weer, net zoals hij eerst stiekem deed. misschien is hij wel dood.
ik wil het antwoord zo graag weten, maar ik kan niks meer nu, ik ben gewoon te zwak. daarna de oudste is Hoseok, en over hem maak ik niet normaal zorgen. hij vertelde me als hij langs kwam over een stem die steeds dichterbij kwam, en over de bus..
hij zei dat hij bijna was overreden, maar hij geluk had dat Taeyhung daar was. naja geluk? voor zijn ogen wou hij liever dood zijn, hij werd gek door de stem. hij praatte zelfs al over overdosispillen, en zelfmoord poeders die hem zelfmoord kunnen laten plegen.
ik voel me van binnen emotioneel worden, maar dan hebben we Namjoon. ik denk wel 1 van de personen waar ik me het meest zorgen om maak. hij schreeuwde me naam en leek zo in paniek, stel voor hij is ontvoerd. of hetzelfde als Jungkook of Yoongi!
ik heb iedere dag nog de terug blik als een gif die zich steeds weer afspeelde in me hoofd. ik sprong uit me bed en hoorde Namjoon in paniek, totdat ik viel. eigenlijk. ik wist dat ik weinig kracht had. ik wist dat ik het niet moest doen. maar ik wou Namjoon veilig boven mij.
heb ik nu een soort poging gedaan om mezelf te laten vallen, om namjoon te redden? staat bangtan hoger? dan ikzelf, dus bangtan betekend teveel voor me? het is waar. ik wou Namjoon zo graag in leven hebben, maar ik ben gewoon zo krachtloos door die kut ziekte.
door naar Jimin, over hem maak ik me ook veel zorgen, hij verhongerd zichzelf heel erg. hij gaat teveel naar de sportschool van wat hij aankan, hij martelt zichzelf compleet. hij is zijn liefde voor zichzelf verloren, ik wou hem dat zo graag geven. maar ik kan niks meer.
het liefst had ik hem nu een dikke knuffel gegeven en een bord vol eten gemaakt en aan hem gegeven. en als hij niet wou zou ik hem helpen en het zijn mond in duwen. anyway, op naar Taeyhung. hij zei dat hij veel vaak angstig is. of snel in paniek en snel bang.
ik sprak uit van een angst stoornis, hij zei toen Hoseok bijna werd aangereden. dat hij zo bezorgd was, dat hij hem mee trok in zijn auto om hem te helpen. en hij zei over zijn snij littekens. ik wou hem tegen houden, totdat ineens dit. ik nu helemaal niks meer kan.
en nu het persoon met echt kapot veel zorgen, Jungkook- als hij er nog is- ik ben te bezorgd over hem. sinds dat hij vermist is gaat alles ook mis, (kut humor.) de jongens zijn in hele paniek en kennen hunzelf niet meer, er gebeurd zoveel om hun heen dat ze hun liefde voor zichzelf.
compleet, vergeten? terwijl liefde voor jezelf hebben en geven het belangrijkste is van alles. ze zijn te druk met alles en iedereen en hun falling al. en als je dan hier krachtloos ligt en gewoon niks doet is het logisch dat je je enorme zorgen maakt. dat je weg wilt uit het donker.
het maakt me soms ook gewoon angstig dat ik alleen ben, gewoon met niemand om me heen. zelf zei namjoon ook; 'je weet niet wie je wel en niet kan vertrouwen.' na alles weten ze het niet meer, stel voor ze hebben geheime opdrachten voor elkaar.

JE LEEST
×ғᴀʟʟɪɴɢ× ✓ [MAAKT DEEL UIT VAN WATTYS 2019]
Fanfiction"soms val je diep in een donker gat, gemarkeerd door je duivel" "maar dan kom je terug in een licht gehemelte, gemarkeerd door je engel." NL. ©nlmeizieja