Το χρώμα του θανάτου

6

-Μήπως θα σου ήταν εύκολο να μου φέρεις ένα παυσίπονο σε παρακαλώ; Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει.

-το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Πάλι καλά που σου έφερα και φαγητό πιο πριν. Η Λόρι άνοιξε την τσάντα της κι έβγαλε ένα κουτί με χάπια.

-Τι καταλαβαίνεις εσύ μετά από όλα αυτά;

Το έριξε σε ένα ποτήρι με νερό και το άφησε να λιώσει.

-Πολλά και τίποτα. Ο γουίλλιαμ άρχισε να τρίβει το λαιμό με τα δυο του χέρια.

-Γιατί δεν πας να ξεκουραστείς λίγο; Η ώρα έχει περάσει και το απόγευμα θα έχεις και πάλι πολλή δουλειά να κάνεις.

-Μα δεν τελείωσα τη δουλειά που είχα να κάνω εδώ!

-και πού είναι το πρόβλημα; Θα δουλέψεις από τον υπολογιστή.

Σηκώθηκε και του έδωσε το ποτήρι.

Άρχισε να πίνει κάνοντας μια γκριμάτσα.

-είναι αηδιαστικό.

-το ξέρω, και σκέψου πως υποτίθεται μυρίζει πορτοκάλι;

-Σοβαρά; Δεν το κατάλαβα.

-Ούτε εγώ για να είμαι ειλικρινής.

-Λοιπόν; Βρήκες τίποτα για τη μητέρα ή τέλος πάντων για την οικογένειά της;

-Πήγαινε στο σπίτι και θα σου τα στείλω όλα πριν πάω κι εγώ στο δικό μου.

Άδειασε το περιεχόμενο του ποτηριού και το πέταξε κι αυτό στο καλάθι. Η αλήθεια ήταν πως ένιωθε κάπως κουρασμένος. Θα πήγαινε ευχαρίστως στο σπίτι για δυο τρεις ώρες αρκεί να έβρισκε εκεί την ΈΛεν να τον περιμένει. Τώρα όμως που γνώριζε πως δε θα τον περίμενε κανείς εκεί δυσκολευόταν να το αποφασίσει.

Ωστόσο μισή ώρα αργότερα ο πόνος στο κεφάλι του είχε δυναμώσει ακόμη περισσότερο έτσι σηκώθηκε τελικά κι άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του. Τελευταίο έβαλε στη θήκη του το λάπτοπ το οποίο δεν το αποχωριζόταν ποτέ, όπου κι αν πήγαινε.

-Πότε θα ανακρίνουν αυτή τη ζωγράφο;

-Κοίτα θα τηλεφωνήσω να μάθω περισσότερα αλλά νομίζω πως αυτό θα γίνει αύριο. Δε με ξαναρώτησες και πιο πριν;

Έγνεψε μουρμουρίζοντας κι ετοιμάστηκε να φύγει.

-αν προκύψει τίποτα...

-καλή ξεκούραση, Γουίλλιαμ.

-Ευχαριστώ, επίσης.

-δε νομίζω όμως πως θα προλάβεις να ξεκουραστείς και πολύ.