Το χρώμα του θανάτου

7

Όταν τελικά κατόρθωσε να βρει τη συσκευή έριξε μια ματιά στην οθόνη και έκανε έναν μορφασμό απελπισίας. Αυτό το τηλεφώνημα δεν ήταν για καλό.

-Γεια σου, Ντικ. Η φωνή του ήταν βραχνή από τον ύπνο παρά την προσπάθεια που έκανε να καθαρίσει το λαιμό του πριν απαντήσει.

-Γεια σου, γουίλλιαμ; Μη μου πεις πως σε ξύπνησα;

-Καμιά φορά κοιμάμαι κι εγώ πράγματι.

Άρχισε να τρίβει τα μάτια του προχωρώντας προς την κουζίνα. Άνοιξε το ψυγείο κι έβγαλε από μέσα ένα κλειστό μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό.

-Νόμιζα πως θα σε πετύχαινα στο γραφείο.

-θα είμαι εκεί σε λίγο.

-Πολύ ωραία, αυτό είναι καλό.

Ήπιε λαίμαργα κι έτσι για λίγο δε μίλησε κανείς από τους δυο. Όταν κάποτε ξεδίψασε έβαλε πάλι το μπουκάλι πίσω στη θέση του.

-Τι συμβαίνει λοιπόν; Τι βρήκες, διότι κάτι θα πρέπει να βρήκες.

-πράγματι. Ψάχνουμε τα πράγματα της κοπέλας από το πρωί όπως ξέρεις. Μήπως τυχαίνει να θυμάσαι πως είχε στο λαιμό της μια πέτρα;

Ο γουίλλιαμ άρχισε να σκέφτεται εντατικά.

-τι πέτρα; Μιλάς για κάποιο κόσμημα προφανώς.

-ναι, για κάτι τέτοιο μιλάω αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι απλούστερο.

-Τι θες να πεις;

Μπήκε πάλι στο δωμάτιό του και κάθισε στο κρεβάτι.

-η κοπέλα φορούσε μια γαλάζια πέτρα που θύμιζε σταγόνα. Είναι ένα από αυτά τα όχι και τόσο φτηνά μπιχλιμπίδια εδώ που τα λέμε που ορισμένοι τα συνδέουν με την καλή τύχη και τη θετική ενέργεια.

-Κι εσύ πώς τα ξέρεις αυτά τα μπιχλιμπίδια;

Ο Ντικ ξεροκατάπιε.

-θα σου πω άλλη φορά. Τέλος πάντων, τη θυμάσαι;

-ας πούμε πως ναι, τη θυμάμαι, λοιπόν;

-Λοιπόν μέσα στα πράγματα της κοπέλας βρήκαμε ένα βελουδινο σακουλάκι με μια ίδια πέτρα.

-Και λοιπόν;

-Η πέτρα αυτή δεν ήταν το μόνο αντικείμενο που υπήρχε στο σακουλάκι, για να μην αναφερθώ στο άρωμά της.

-Τι άρωμα;

-ένα γυναικείο. Είναι πολύ διαπεραστικό και ιδιαίτερο, μυρίζει κάπως σαν κανέλα και πορτοκάλι.