Το χρώμα του θανάτου

8

Ο μάρτιν σκοτ καθόταν απέναντί του ένα τέταρτο αργότερα. Ήταν ψηλός, γύρω στα τριάντα, με καλογυμνασμένο σώμα και μαύρα σχεδόν ξυρισμένα μαλλιά.

Έπλεκε και ξέπλεκε νευρικά τα χέρια του και δυσκολευόταν να βολευτεί στη θέση του.

Ο Γουίλιαμ για λίγο τον παρατήρησε κι αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις πήρε βαθιά ανάσα κι άρχισε να μιλάει σε έναν κάπως φιλικό τόνο που δεν έδειχνε όμως να ξεγελάει ή να χαλαρώνει τον άλλο άνδρα.

-Λοιπόν; Πες μου πρώτα για σήμερα το πρωί. Τι έκανες;

-Ξύπνησα νωρίς... ήπια ένα διπλό καφέ... τον χρειαζόμουν.

-Γιατί; Ο Μάρτιν σκοτ έξυσε το κεφάλι του. Η φωνή του ήταν τραχιά και κουρασμένη. Ήταν έντονα καταβεβλημένος.

-χθες βράδυ ήπια λίγο παραπάνω. Δεν ξέρω πόσα γνωρίζετε για την τελευταία μέρα της σαμάνθας...

-πες μου στη συνέχεια όσα πιστεύεις πως πρέπει να γνωρίζω.

-Πολύ καλά. Είχαμε έναν καβγά δυο βράδια πριν πεθάνει... δηλαδή προχθες. Πήγα στο σπίτι της και μαλώσαμε. συνέβαινε αυτό τώρα τελευταία πιο συχνά από ότι παλιότερα. Όμως εγώ είχα ταξίδι μπροστά μου και δε μπορούσα να φύγω έτσι χωρίς να τα έχω ξαναβρεί μαζί της.

Το δεξί του χέρι σφίχθηκε σε γροθιά για μια στιγμή αλλά την επόμενη έπεφτε και πάλι χαλαρά στο πλάι. Είχε τύχει να φύγω κάποτε για τη Ρώμη λίγο μετά που τσακωθήκαμε και το ταξίδι ήταν μαρτύριο για εμένα κι όπως κατάλαβα και για την ίδια. Θυμάμαι πως δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η φωτογράφηση για να γυρίσω πίσω.

-Λοιπόν; Τι έγινε αυτή τη φορά;

-Θα τα βρίσκαμε ξανά αλλά κάτι μας τα χάλασε και πάλι.

Δεν του άρεσε ο τρόπος που μιλούσε αυτός ο άνθρωπος. Έπρεπε να τον κάνει να μιλήσει πιο καθαρά. Ήξερε βέβαια πως η θλίψη θόλωνε το νου αλλά χρειαζόταν να πάρει από κείνον κάποιες εξηγήσεις.

-Γιατί μαλώσατε την πρώτη φορά;

Ο μάρτιν Σκοτ δεν απάντησε αμέσως.

-Μην το σκέφτεσαι, πες μου. Πρέπει να μου πεις, όσο πιο γρήγορα μου πεις τόσο πιο γρήγορα θα βγάλουμε άκρη.

-Αυτό φάνηκε να τον καλύπτει επιτέλους.

-Η Σαμάνθα δεν ήταν όπως συνήθως τον τελευταίο καιρό.

-δηλαδή;

-Να, ποτέ δεν ήταν υπερβολικά φλύαρη αλλά το τελευταίο διάστημα ήταν κι αφηρημένη μαζί. Την είχα πιάσει κάποιες φορές να μη με ακούει όταν της μιλούσα για τη δουλειά μου για παράδειγμα.