Ήταν ένας άνδρας γύρω στα 55 με 60, πολύ λεπτός, με μαλλιά άσπρα σχεδόν και πρόσωπο με τραβηγμένα χαρακτηριστικά. Φορούσε ένα απλό μπλε τζιν παντελόνι κι από πάνω ένα πουλόβερ που ένα παρόμοιο είχε κι ο Γουίλιαμ. Η Λόρι τον κρατούσε ευγενικά από το μπράτσο ενώ κάτι του έλεγε σιγανά.
Αμέσως μόλις μπήκαν, ο Γουίλιαμ έσπευσε να σηκωθεί και να κάνει τα λίγα βήματα που τους χώριζαν. Κι όπως τον κοιτούσε απλώνοντάς του το χέρι ένιωσε κάτι μέσα του να ραγίζει. Η Θλίψη και η οδύνη του δεν κρύβονταν με τίποτα.
Αφού έγιναν οι συστάσεις τον βοήθησε να καθίσει στην καρέκλα και η Λόρι του έδωσε μια κούπα τσάι την οποία δέχθηκε ευχαριστώντας την ευγενικά.
Έπειτα εκείνη μάζεψε γρήγορα τα πράγματά της και τους αποχαιρέτισε αλλάζοντας μια ματιά γεμάτη νόημα με το γουίλιαμ.
Αμέσως μόλις έκλεισε πίσω της η πόρτα ο αστυνομικός άρχισε να μιλάει όσο μπορούσε πιο ήρεμα.
-Θα ήθελα να σας εκφράσω τα βαθιά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Ξέρω πως δεν υπάρχουν λόγια γι'αυτό που έγινε μα θα κάνω το καλύτερο δυνατό ώστε να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το συντομότερο δυνατό.
Τα ίδια περίπου είχε πει καισ την κρίστι το ίδιο κιόλας πρωί αλλά είχε μιλήσει εντελώς μηχανικά επειδή έπρεπε να το κάνει. Ωστόσο τούτη τη φορά όλα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ο άνθρωπος αυτός του ενέπνεε έναν βαθύ σεβασμό κι ένιωθε ήδη να τον εκτιμάει για κάποιο λόγο. έτσι, εννοούσε την κάθε του λέξη απόλυτα.
-Ευχαριστώ πολύ, και για τα συλλυπητήρια αλλά και που με δεχθήκατε. Δε μπορούσα να βρω ησυχία στο σπίτι. Από την ώρα που επέστρεψε η Κρίστι και μου περιέγραψε τη συνομιλία σας ήθελα να έρθω κι εγώ, ελπίζω πραγματικά να μην υπάρχει πρόβλημα με αυτό. Και κάτι ακόμη, ήθελα να ζητήσω να αποφύγουμε τον πληθυντικό, δε νομίζω πως θα βοηθήσει σε τίποτα αυτή την ώρα.
Ο γουίλιαμ κούνησε το κεφάλι καταφατικά πριν μιλήσει.
-Πολύ ευχαρίστως να γίνει έτσι λοιπόν, κι όχι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Θα μιλούσαμε αύριο το πρωί οπωσδήποτε αλλά όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα.
Ο τομ Πάρκερ ήπιε προσεκτικά λίγο τσάι κι ύστερα άνοιξε πάλι το στόμα του αλλά σταμάτησε προτού να μιλήσει. Ο γουίλιαμ κατάλαβε πως ένιωθε αμήχανα ξαφνικά έτσι μίλησε εκείνος και πάλι.
-Σχετικά με την υπόθεση λοιπόν... είμαστε βέβαιη πως η σαμάνθα δολοφονήθηκε.
Η έκφραση του άλλου άνδρα γέμισε και πάλι με πόνο.
YOU ARE READING
Το χρώμα του θανάτου
Mystery / ThrillerΜια φοιτήτρια ζωγραφικής χάνει τη ζωή της απροσδόκητα. Τέχνη, εμμονήδολοφονίες... Και έρωτες στο χθες και το σήμερα... με φόντο τη ζωγραφική και την τρέλα...