Το χρώμα του θανάτου

21

Το σπίτι όπου έμενε ο καθηγητής δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο αυτό στο Ουίνσδορ αλλά ήταν σίγουρα άνετο κι όμορφο αν κι όχι τόσο βαριά επιπλωμένο. Δεν ήταν πολύ μακριά από τη σκότλαντ γιαρντ και κατά τη διάρκεια της διαδρομής ελάχιστες ήταν οι κουβέντες που είχαν ανταλλάξει. Τους συνόδευε άλλο ένα περιπολικό ενώ μια άλλη ομάδα είχε φύγει για το σπίτι της φίλης της Τζέιν. Ο Γουίλιαμ περίμενε τηλεφώνημα από στιγμή σε στιγμή.

Μπήκαν στο σπίτι κι ο αστυνομικός έριξε μια βιαστική αλλά διερευνητική ματιά τριγύρω. Στο χολ υπήρχαν 2 3 γλάστρες και μια κρεμάστρα για τα παλτό. Ο κόλιν Πρέστον κοντοστάθηκε δίπλα του στην είσοδο.

-Πάμε κατευθείαν στη βιβλιοθήκη που είναι το χρηματοκιβώτιο;

-ναι, βεβαίως. Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

Ο Γουίλιαμ τον ακολούθησε σε έναν στενό και μακρύ διάδρομο με πόρτες αριστερά και δεξιά. Όλες ήταν κλειστές κι ο χώρος απέπνεε μια διακριτική μυρωδιά καθαριστικού ανακατεμένη με εκείνη ενός αποσμητικού χώρου που του θύμιζε ροδάκινο.

Έφτασαν στο τέλος σχεδόν του διαδρόμου κι ο καθηγητής έστριψε δεξιά κι άνοιξε μια πόρτα. Ο γουίλιαμ τον ακολούθησε και μπήκαν μαζί σε ένα μεγάλο δωμάτιο που στην αρχή το πέρασε για το σαλόνι, ήταν όμως η βιβλιοθήκη. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με ράφια γεμάτα βιβλία ως επάνω. Δε μπόρεσε να μη ρίξει μια ματιά στους τίτλους αλλά κατάλαβε σχεδόν αμέσως πως δεν ανήκαν στο γνωστικό του πεδίο. Είχαν όλοι να κάνουν με ζωγραφική και γενικότερα με τις τέχνες και την ιστορία. Είδε ακόμη μερικές κορνιζαρισμένες φωτογραφίες κι αναρωτήθηκε αν εκεί ήταν η μικρή Τζουλιέτ και η Τζεραλντίν.

-εδώ είμαστε, δώσε μου μια στιγμή σε παρακαλώ.

Η φωνή του καθηγητή που τώρα ακουγόταν πιο δυνατή και βαθιά τον έβγαλε από τις σκέψεις του.

Έγνεψε ανεπαίσθητα σε απάντηση και τον είδε να πλησιάζει στο χρηματοκιβώτιο και να πληκτρολογεί βιαστικά. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα στράφηκε να τον κοιτάξει και πάλι. Η χλομάδα του προσώπου του του έδωσε αμέσως την απάντηση που περίμενε.

-το πήρε, σωστά; Δεν είναι εδώ το κλειδί.

-Όχι, το πήρε. Και δεν έχω ιδέα πότε έγινε αυτό. Θεέ μου, πώς δεν το σκέφθηκα εγώ; Πώς δεν το κοίταξα από χθες;

Έκρυψε το πρόσωπο ανάμεσα στα χέρια του και για μια στιγμή ο Γουίλιαμ νόμισε πως θα έβαζε τα κλάματα. Άνοιξε το στόμα του κι ετοιμάστηκε να μιλήσει αλλά τον πρόλαβε το κουδούνισμα του τηλεφώνου του.