Το χρώμα του θανάτου

22

Λίγο αργότερα έφτανε στη σκότλαντ γιαρντ. Ήταν πλέον πολύ αργά αλλά ο χρόνος δεν τον ένοιαζε πια. Όλα κυλούσαν πολύ γρήγορα, κι εκείνος ανυπομονούσε να μάθει όλες τις λεπτομέρειες, και να βάλει στη θέση τους τα κομμάτια που έλειπαν.

Το ένα περιπολικό με τη τζέιν έφτανε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Ο τζέισον κι ο άλλαν τη βοήθησαν να κατεβεί, κι έπειτα την έπιασαν πάλι όπως είχαν κάνει και λίγο νωρίτερα για να μπούνε στο κτίριο κι ο αστυνομικός δε μπόρεσε να μην της ρίξει μια κλεφτή ματιά πριν μπει κι ο ίδιος στο κτίριο. Όμως δεν είδε καμιά έκφραση στο βλέμμα της. Μόνο κουρασμένη του φάνηκε εκείνη την ώρα.

Για μια στιγμή αναρωτήθηκε πού ήταν η ρόμπιν αλλά μετά έβγαλε κι αυτή τη σκέψη από το νου του και πήγε να βρει τη Λόρι. Η ρόμπιν δε θα αργούσε να κάνει την εμφάνισή της.

Τη βρήκε σκυμμένη πάνω από τον εκτυπωτή του υπολογιστή της.

-ήρθα. Όλα εντάξει;

-Εκείνη τινάχτηκε.

-γεια σου, δε σε είδα...

-δεν πειράζει. Είμαστε έτοιμοι;

-ναι ναι, όλα έτοιμα.

-αλήθεια, πού είναι η έλλα απόψε;

Η Λόρι που εκείνη την ώρα τελείωνε με την εκτύπωση ορισμένων σελίδων γύρισε να τον κοιτάξει για μια στιγμή. Της φάνηκε καταπονημένος.

-την πήγα και πάλι στη μητέρα μου.

-Πώς το πήρε;

-Ω, μη σκας. Ανασήκωσε τους ώμους κι ο γουίλιαμ μισοχαμογέλασε.

-είναι και οι δυο πολύ ευχαριστημένες κάθε φορά που πρόκειται να περάσουν χρόνο μαζί.

Τότε χτύπησε το τηλέφωνο κι εκείνη έσπευσε να απαντήσει. Άκουσε για λίγο κι έπειτα γύρισε στον Γουίλιαμ.

-Να τη φέρουν;

-ναι, είναι ώρα να ξεκινήσουμε.

Η Λόρι είπε ψιθυριστά λίγες λέξεις κι έκλεισε το τηλέφωνο.

-ωραία, αρχίζουμε.

Κι έπειτα πήγε και κάθισε στη θέση της περιμένοντας.

Ένιωθε κάπως αμήχανα αν και την είχε ξανακάνει αυτή τη δουλειά κι άλλες φορές στο παρελθόν. Άρχισε να περνάει τα δάχτυλά της πάνω από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν οι δυο αστυνομικοί κρατώντας τη Τζέιν.