Έχω χαθεί λιγάκι τελευταία.
Δε λεω, προσπάθησα πολλές φορές να μου μιλήσω και με απομάκρυνα, χωρίς να δω τι έχω να μου πω.
Όσο πιο κοντά μου ερχόμουν, άλλο τόσο μακρυά με έσπρωχνα. Και παραπονιόμουν κιόλας ότι δε μου δίνω σημασία.
Εγωίστρια.
Σήμερα με χρειάστηκα. Πήγα με σκυφτό κεφάλι να με πλησιασω εγώ αυτή τη φορά. Μα μου έριξα ένα βλέμμα απέχθειας και μου γύρισα τη πλάτη.
Βλέπεις, ό,τι αφήνεις σε αφήνει λένε.
Ίσως και να χουν δίκιο τελικά.
YOU ARE READING
Ζωντανεύοντας σκέψεις και συναισθήματα
RandomΑυτό το βιβλίο θα περιέχει μικρές ιστορίες ή άλλες σκέψεις που αποτυπώνω σε σελίδες. Γιατί why not? Ελπίζω να σας αρέσει και να νιώσετε μία ταύτιση με τα λόγια και τους χαρακτήρες που θα γνωρίσετε εδώ μέσα. Καλή ανάγνωση♡ -Η κοπέλα με τα κάστανα μάτ...
