YETİMHANE 3

Bölüm 5

Yeni bölümümüz geldii! Bakalım bu bölüm başımıza neler gelecek? Hadi hemen başlayalım. Multide; Edizciğimiz var.
İyi okumalar canlarım...

Ediz'den

Sinirle kafeden çıkıp arka tarafa yöneldiğimizde ellerimi öyle bir sıkmıştım ki bembeyaz olmuşlardı. İçimdeki öfke sanki kalbimi yok etmek istercesine parçalarken arka sokağa girerek duvara tüm gücümle sert gir yumruk attım. Elimin acısıyla ve sinirimle bağırdığımda hemen yanımdan bir ses "Ne yapıyorsun gerizekalı?!" diyerek elimi kendi elleri arasına aldı. Kafamı kaldırdığımda gözüme ilk çarpan kızıl saçlar olurken dişlerimi öfkeyle sıktım ve "Defol Yeliz. Kendime hakim olabilecek durumda değilim, defol." diye ürkütücü bir sesle konuştum. Yeliz gözlerime bakmasıyla bir adım geriledi. Sonra başını iki yana salladı ve saçlarına bağladığı bandanayı çıkarıp "Bana vurduğun her darbeyi Melis'e vurduğunu say Çınar. Şu an yalnız bırakılacak durumda değilsin." dedikten sonra elimi kendine çekip bandanayı sıkı bir şekilde doladı.

Ona ifadesiz gözlerle bakarken kafasını kaldırıp bana baktı ve kaşlarını kaldırıp "Sinirlisin." dedi. Aynı ifademle "Yeni mi anlıyorsun?" dediğimde başını iki yana salladı ve "Hayır, sen gerçekten de sinirlisin. Bi-bir katil gibi bakıyorsun. Ürkütücü, her an birini öldürebilirsin sanki. Daha önce hiç böyle bakmamıştın." dedi. Hiçbir şey demeden ona doğru bir adım attığımda gerileyince sırtı duvara çarptı. Bu onu daha da korkuturken dibine kadar girdim ve ellerimi iki yanından duvara dayadım.

Yeliz titreyen sesiyle "E-ediz niye bu kadar ruhsuz bakıyorsun?" dediğinde soğuk kanlılıkla sırıttım ve "Neden biliyor musun?" diye sordum. Başını hızla iki yanda sallarken "Her insanın içinde bir katil vardır." dedim. "Bu bazen kolay su yüzüne çıkar, bazı insanlarsa bunu çok iyi bastırır ama herkesin içinde bir katil vardır." Yeliz kendini olabildiğince duvara yapıştırdığında onu umursamadan konuşmaya devam ettim.

"İçindeki  katili bastırmanın en kolay yollu nedir biliyor musun? Çevrendekiler. Eğer çevrende kaybedeceğin insanlar varsa, eğer çevrende zarar gelmesinden korktuğun insanlar varsa içindeki katil kafasını dışarı çıkarmaz. Ama sen ne yaptın biliyor musun Yeliz?"

Yeliz dolu gözleriyle başını hızlı bir şekilde iki yana salladığında tekrar vücudumdaki bütün öfkeyi elime topladım ve kafasının hemen yanındaki duvara sert bir yumruk atarak "Benden o insanları aldın!" diye bağırdım. Yeliz çığlık atarak yüzünü kapatırken tekrardan sakinleşerek ellerini yumuşak bir şekilde yüzünden indirdim ve ıslak kirpiklerini inceleyerek "Hiçbir amacı olmayan, yaşamak istemeyen hatta nefes almasına rağmen yaşamayan insanların içindeki katil yavaş yavaş kafasını bulduğu aralıktan dışarı çıkarır." diye sakin bir sesle konuştum.

Yeliz hıçkırıklarını bastırmaya çalışırken hafifçe gülümsedim ve "Peki bu gün ne oldu biliyor musun Yeliz?" diye sordum. Yeliz tekrar ağlayarak başını salladığında hala yüzümde egemenliğini koruyan gülümsememle "Bu gün Melis bana benden nefret ettiğini söyledi." dedim. Ardından başımı eğerek küçük bir kahkaha attım ve "Ve biliyor musun? Bunu söylerken gerçekten de ciddiydi." diye ekledim. Yeliz hıçkırarak "E-ediz lütfen." dediğinde duvara bir yumruk daha attım ve "İşte ben o an öldüm biliyor musun?!" diye bağırdım. Onun ağlayışı hızlanırken "O an kalbim ve ruhum beni terk etti çünkü ikisi de Melis'ti zaten!" diye bağırmaya devam ettim.

"O benim şefkatli yanımdı! O benim düşünceli yanımdı! O kız beni hayata bağlayan yanımdı!"

Yeliz titreyen ellerini yüzüme koyup "Ediz sakinleş lütfen." dediğine derin bir nefes verdim ve başımı onun omzuna yaslayıp "O beni insan yapan yanımdı." diye mırıldandım. Yeliz bir kolunu omuzlarıma sarıp hıçkırarak tekrardan "Sakinleş lütfen." diye mırıldandığında gözümden bir damla yaş aktı ve "Şimdi yaşayan bir bölü oldum." dedim. Bacaklarım güçsüz düşerken dizlerimin üstünde yere düştüğümde Yeliz de benimle beraber çöktü ve yüzüme gelen saçları geri iterek "İyi misin?" diye sordu.