Bazen gözlerimizi kapatıp hayaller kurarız ve bütün umutsuzluklar içinde o küçücük hayallerde umut buluruz. Peki umudunu yitirenler size soruyorum siz gözlerinizi niye kapiyosunuz. Ben soyliyim hayal kurmak için degil umutsuzluklardan yorulduğu için o gözler kapanıyo peki umutsuzluğu biz mi yaratırız yoksa hayat mi bize sunar evet şuan bir çoğunuz hayat diyo ama yaniliyoruz küçük bir hayali bile kendimize biz çok görürken hayatin kocaman bir umudu bize vermesini beklemek sizce ne kadar mantıklı evet hayatta bizi üzcek hatta param parca edicek şeyler olabilir nasil bir filmi ikinciye izlerken sıkılıyorsak hayatta öyle ne hep hüzün nede hep mutluluk veriyo çünkü ayni şeylerle sınamaktan oda sıkılıyo bu yüzden bizim artk gozlerimizi umutsuzluktan yoruldugumuz için degil kötü şeylerin ardından gelicek şeyleri hayal etmek için kapamamız gerekiyo unutmayın biz kendimize bir hayal bile bağışlamazken hayattan bize mucizeleri vermesini bekleyemiz
