~Σε Καινούργιο Σχολείο~

~10~

~πλευρά Μαντις ~

Εγώ και ο Άνταμ έχουμε γυρίσεις στο δωμάτιο. Η Έρικα ήθελε να πάει στην γραμμάτια, για να μάθει σε ποία τάξη θα είναι και να πάρει τα βιβλία της. Όσο για τον αδελφό μου μάλλον θα είναι στο γυμναστήριο του σχολείου.

Κάθομαι στον καναπέ και έχω πάρει το λαπτοπ μου για να δω μια ταινία.

Δεν έχουν περάσει ούτε πέντε λεπτά και ακούω κάτι σαν χτύπηματα.

Μα από που έρχεται αυτός ο ήχος.
Ωχ Θεέ μου! Από το δωμάτιο του Άνταμ.

Πλησιάζω το δωμάτιο του και κοιτάω μέσα από την μισανοιχτή πόρτα.

Έχω μείνει άφωνη με αυτό που βλέπω. Καλά δεν πάει καθόλου καλά φοράει τα γάντια του μποξ και ρίχνει μπουνιές στον τοίχο.

Ιιι και δεν φοράει και μπλούζα.
Κοίτα πλάτη τελικά κάνει δουλειά ή γυμναστική που κάνει με τον Νικ.

Συγγνώμη που σου το χαλάω μπορεί να είναι ωραίος δεν λέω αλλά αν συνεχίσει θα χρειαστούμε καινούριο τοίχο.

Εχεις δίκιο τι θα κάνω εγώ με αυτόν.

Έχω μερικές ιδέες.

Όχι τώρα.

Περνώ μία βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα. Αλλά δεν με έχει καταλάβει.

Τον πλησιάζω και τον ακουμπάω στον ώμο. Αυτό μάλλον ήταν λάθος, γιατί κάνει μια απότομη κίνηση και με σπρώχνει, γυρίζοντας να κοιτάξει ποιος είναι αυτός που έχει μπει στο δωμάτιο.

Και εγώ κατευθύνομαι με την μούρη προς το πάτωμα.

Γειά σου πάτωμα θες μια αγκαλιά.

Αλλά πριν προσγειωθω με τα μούτρα προλαβαίνει και με πιάνει από την μέση.

Ιιι ντροπή Άνταμ μόλις χάλασες μια ωραία ρομαντική στιγμή που θα είχα με το πάτωμα.

Α-Μάντι είσαι καλά.

Μου λέει ενώ με κρατάει ακόμα από την μέση και η πλάτη μου είναι κολλημένη πάνω στους κοιλιακούς του.

Νομίζω με χάνεται.
Αφήνω τα λουτρινα αρκουδάκια στην ξαδέρφη μου, τα ρούχα μου να τα δώσετε και Νικ να μου ποτηζεις το γλαστρακι που έχω στο δωμάτιο.

Σιγά κοπέλα μου πως κάνεις έτσι.

Σουζι καλύτερα να τρως πάρα να μιλάς.

Έε ποια Σουζι.

Εσύ και τώρα σταματά.

Μ-Ν..ναι καλά είμαι.
Του λέω και με αφήνει για να βγάλει τα γάντια του.

Οπ και τώρα μπορώ να δω τους κοιλιακούς του γιατί ακόμα δεν φοράει μπλούζα.

Μ-Άνταμ να σε ρωτήσω θες να κάνεις ανακαίνιση στο δωμάτιο σου.

Α-Όχι γιατί το λες αυτό?
Με ρωτάει με ένα βλέμμα όλο απορία.

Μ-Τότε μπορείς να μου εξηγήσεις για ποιόν ακριβώς λόγο χτυπάς τον τοίχο.

Α-Γιατί ή θα χτυπάω τον τοίχο ή την μούρη του Σάιμον στο πάτωμα.

Είναι ακόμα θυμωμένος.

Όχι καλέ η ιδέα σου είναι.

Μ-Αν έχουμε μόνο αυτές της δύο επιλογές διαλέγω τον τοίχο.

Του λέω και φαίνεται σαν να φεύγει λίγο η ένταση από πάνω του.

Α-Μάντι με ειρωνεύεσαι?
Ρωτάει με ένα στραβό χαμόγελο.

Μ-Εγώ όχι γιατί το λες?

Α-Μάντι!
Μου λέει με ένα παιχνιδιαρικο ύφος, και έρχεται κοντά μου.

Μ-Όχι Άνταμ.

Και τότε αρχίζει να με γαργαλάει.

Μ-Μη..χαχαχα..στα...σταματά..χαχαχα.

Και ξαφνικά είμαι τόσο κοντά του, αχχ τι ωραία μάτια που έχει και τι ωραίο χαμόγελο.

Κάνω ένα βήμα πίσω από την αγκαλιά  του.

Μ-Θα τα πούμε αύριο, γιατί πρέπει να φτιάξω τα πράγματα μου.

Α-Εντάξει τα λέμε.

Αλλά εκείνη την στιγμή δεν ξέρω γιατί κάνω μύτες και του δίνω ένα φίλη στο μάγουλο.

Και μετά φεύγω σαν σιφουνας από το δωμάτιο του.