ณ ปราสาทอันใหญ่โตที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ส่วนบนสุดของพื้นที่ใกล้กับเชิงเขา มองลงมาเห็นบ้านเรือนประชาชนตั้งเรียงรายอย่างเป็นระเบียบอยู่เบื้องล่าง ที่นี่คือแคว้นธานาสซึ่งเป็นแคว้นทางตอนเหนือของอาณาจักรทานาซิเอเนีย ดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพรรณธัญญาหาร และสมบัติทางธรรมชาติอีกมากมายที่หลายเมืองต่างต้องการ
ชาวเมืองอยู่ร่มเย็นเป็นสุขเพราะมีแหล่งอาหารที่สมบูรณ์ทุกคนมีที่ทำกิน มีอาชีพ และมีผู้ปกครองเมืองที่ดีเป็นที่รักใคร่ ประชาชนต่างจงรักษ์ภักดีแลสรรเสริญเยินยอ
และวันนี้ก็เป็นวันดีเช่นกัน ประชาชนต่างพากันตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาเตรียมงานเฉลิมฉลองที่พวกเขารอคอย จัดการบ้านเรือนให้สะอาดตาและเป็นระเบียบ เตรียมอาหารและเครื่องดื่มเพื่อเฉลิมฉลอง ดนตรีและชุดสวยๆ เพื่อร่ายรำในยามค่ำคืนที่จะมาถึง ธงสามเหลี่ยมสีชมพูประดับตกแต่งไปตามท้องถนนและหน้าบ้านพร้อมทั้งดอกกุหลาบสีขาวใส่แจกันไว้เพื่อแสดงถึงความจงรักภักดีต่อท่านหญิงแห่งแคว้นธานาส
ท่านหญิงลลิซที่จะมีอายุครบสิบแปดปีในวันพรุ่งนี้
ใต้สุดของปราสาทธานอสมีห้องสี่เหลี่ยมอยู่ห้องหนึ่งภายในนั้นแสนมืดมิด มีเพียงแสงที่ลอดผ่านช่องที่อยู่เหนือศีรษะด้านบนซึ่งมีขนาดเพียงสิบห้าคูณสามสิบเซนติเมตรหรือเท่ากับอิฐหนึ่งก้อนเท่านั้น มีลูกกรงเหล็กแท่งกลมๆ ติดอยู่ ถ้ามองจากด้านนอกดูผิวเผินเหมือนเป็นเพียงท่อระบายน้ำแต่ที่จริงแล้วข้างในนี้เป็นห้องของเด็กหนุ่มคนหนึ่งผู้ที่มีนัยน์ตาสีฟ้าดุจน้ำทะเล
แอ๊ด....
เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับสาวใช้ที่โผล่เข้ามา ในมือของหล่อนถือถาดอะไรบางอย่าง
"คุณหนูคะอาหารเช้ามาแล้วค่ะ" ถาดอาหารถูกวางลงบนโต๊ะกลางห้อง มันเป็นเพียงแค่ขนมปังสองสามแผ่นกับเนื้ออบและเครื่องดื่มที่เป็นนมแค่หนึ่งแก้วและน้ำเปล่าที่ใส่อยู่ในขวดประมาณหนึ่งลิตรเพียงเท่านั้นไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
YOU ARE READING
[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin
Romance"กล้าดียังไงถึงส่งโอเมก้าชั้นต่ำมาเป็นเครื่องบรรณาการข้า เอาตัวมันไปขัง" . . "เจ็บ.." เสียงแผ่วเบาเหมือนใกล้จะหมดแรง น้ำตานองหน้าเพราะความเจ็บปวด ปากอ้าค้างไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง 'ลูกของข้าไม่อยู่แล้ว'