~Σταδιο 2: Θυμος~

80 7 0
                                    



Γεια σας! Καλα Χριστουγεννα σε ολους. Αυτο ειναι ενα παρτ γεματο λαθη,παθη, θυμο ή ισως οχι και τοσο, διψα για εκδηκιση,ερωτα και πολλες πολλες τυψεις. Το τραγουδι απλα το αγαπω οπως και την Ally γενικοτερα.Ειπα πολλα. Δεν λεω τιποτε αλλο.Ελπιζω να σας αρεσει. Enjoy!




Εφης POV:







Ψεμματα. Ηταν ολα ψεμματα. Ολα. Δεν με αγαπησε ποτε. Και γω την πιστεψα. Και την αγαπησα οσο καμια αλλη. Και το ευχαριστω της ηταν να με παρατησει για την πρωην της. Και εδω θα μου πεις : "Μα το κανε για να σε προστατεψει". Επρεπε να ρθει να το συζητησουμε. Παντα τα καναμε ολα μαζι. Τα συζηταγαμε ολα. Τωρα τι εγινε; Πηγαν τα για παντα στα σκουπιδια μαζι με τα ονειρα που καναμε για το μελλον. Που εγω εκανα δηλαδη γιατι για αυτη αμφιβαλλω. Που ξερεις; Μπορει να μ εκριβε κι αλλα πραγματα στο παρελθον. Μπορει και να ειχε αλλη; Οχι νταξει. Δεν μπορει.. μ'αγαπησε. Εστω λιγο αλλα...μ'αγαπησε. Ή μηπως οχι. Αχ δεν ξερω. Απο τη μια θελω να την ταραξω στα χαστουκια (καλα οχι οτι μπορω να τη χτυπησω αλλα λεμε τωρα) και απο την αλλη θελω να την αρπαξω και να την ταραξω στα γλωσσοφιλα. Μεταξυ μας πιο πιθανο βρισκω το δευτερο. Αχ ειναι αργα και παλι μιλαω μονη μου. Πρεπει να παω για υπνο. Ξυπναω νωρις αυριο.


Ετσι επεσα για υπνο και προσπαθησα να κοιμηθω. Δεν ηταν καθολου ευκολο. Συνεχεια την εβλεπα στον υπνο μμ και πεταγομουν. Στον υπνο μμ τεντωνα ακομα το χερι μμ να πιασω το δικο της αλλα αυτη δεν ηταν εκει. Μου ελειπε η ανασα της και ας ειχαμε καιρο να κοιμηθουμε μαζι. "Οχι  Εφη. Οχι. Σε πληγωσε. Δεν αξιζει να σερνεσαι απο πισω της. Ξεκολλα γαμωτο." Ελεγα και ξαναλεγα στον εαυτο μου μεχρι που με πηρε για τα καλα ο υπνος. Βεβαια η ωρα ειχε περασει και ειχα μολις μια ωρα για να ξεκουραστω. Εκεινη τη στιγμη χτυπησε το κουδουνι. Εγω ετρεξα σαν την παλαβη να της ανοιξω. Κατα καποιο τροπο το ηξερα το θα ερχοταν. Ανοιξα την πορτα και την ειδα να κλαιει. Με πηρε αγκαλια και με φιλησε παθιασμενα. Μου εδψσε ενα φακελο και μου ειπε κλαιγωντας "συγνωμη". Μετα χαθηκε. Ανοιξα τον φακελο και διαβασα τι εγραφε. "Δεν αντεχα να σε κοιταω στα ματια. Ουτε να σε κοροϊδευω μπορω. Δεν νιωθω οπως πριν. Εχει κουρασει η ολη κατασταση και...μαλλον πρεπει να χωρισουμε." Εβαλα τα κλαματα. Ξανακοιταξα τα χερια μου και ο φακελος ειχε χαθει. Ταραχτηκα. Ενιωσα το χερι μου να τρεμει και...
Πεταχτηκα. Ηταν ολα ενα ονειρο. Ξυπνησα απο το ξυπνητηρι που ειχα βαλει στο smartwatch μου. Τα ματια μου ηταν πρισμενα και μουσκεμα απο το κλαμα. " Εκλεγα στον υπνο μου.." σκεφτηκα. Οσο και να θελω να της θυμωσω δεν μπορω. Οτι και να κανω η καρδια μου της ανοικει. Σηκωθηκα και ετοιμαστικα για τη σχολη. Οσο ετοιμαζοταν το πρωινο μου μπηκα λιγο στο wattpad να δω μηπως ειχε δει τα τελευταια παρτ που ανεβασα. Αρχισα να βλεπω τα παλια παρτ και επεσα πανω σε ενα που μου ειχε γραψει αυτη οταν κλεισαμε 1 μηνα. Δεν μπορουσα να συγκρατησω τα δακρυα μου που συντομα εγιναν λιγμοι. Δεν αντεχω μακρια της γαμωτο. Δεν μπορω να ζησω ετσι. Οτι και να κανω πια την ειχε παρει την αποφαση της. Ειναι πλεων με την Αλεκα και αυτο δεν μπορει να αλλαξει. Εκεινη τη στιγμη μυρισε κατι καμενο. "Το τοστ!" Παει το πρωινο μου. Ετοιμασα βιαστικα την τσαντα μου και εφυγα. Δεν εχει νοημα να το σκεφτομαι πια. Με αφησε για αλλη οποιος και αν ηταν ο λογος. Τελειωσε και πρεπει να μαθω να ζω με αυτο. Λοιπον πρεπει να το λεω μεχρι να το πιστεψω. " Δεν σαγαπαει. Σε αφησε για αλλη. Δεν θες ενα τετοιο ατομο στη ζωη σου. Φερθηκε ανωριμα. Δεν θες ενα ανωριμο διπλα σου. Ξεκολλα. Πηγενε παρακατω." Το ελεγα απο μεσα μου ξανα και ξανα και ξανα. Αλλα δεν μπορουσα να το πιστεψω. Δεν εχω συνειδητοποιησει τι εχει γινει. Πιστευω ουτε αυτη εχει. Μα πως μπορει και ζει ετσι γαμωτο. Δεν μπορω να το καταλαβω. Μετα απο οσα ζησαμε. Μπορει και με διαλυει ετσι; Και αντεχει και να ζει ετσι; Πως με ξε-αγαπησες ετσι ευκολα ρε Ζωη ελα και δειξε μου πως να το κανω και γω. Περασαν αρκετες μερες που ημουν σε αυτη τη φαση. Προσπαθοντας να της θυμωσω. Χωρις αποτελεσμα μεσα μου βεβαια. Ισια ισα που ολα γινονταν χειροτερα.  Ασε που κοντεβουν και οι γιορτες. Σε τρεις βδομαδες ειναι Χριστουγεννα. Πω πω! Περασε ο καιρος. Σε λιγο πλησιαζει και η εξεταστικη. Τι θα γραψω Θεε μου! Αφου ολο αυτην εχω στο μυαλο μου. Πρεπει να βρω αλλη. Ετσι για εκδικηση. Οφθαλμος αντι οφθαλμου.

Kamu telah mencapai bab terakhir yang dipublikasikan.

⏰ Terakhir diperbarui: Dec 25, 2018 ⏰

Tambahkan cerita ini ke Perpustakaan untuk mendapatkan notifikasi saat ada bab baru!

 Unknown LoveTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang