Prologue:
Kayong mga lalaki.
Bakit ba kayo natatakot manligaw?
Kasi natatakot kayong mareject?
Bakit niyo kaylangan magpatulong sa iba para manligaw?
Bakit sila ba manliligaw? Diba ikaw?
Kaya dapat ikaw gumawa ng paraan para sa liligawan mo.
Bakit kapag yung hiningan mo ng tulong yung sinagot ng nililigawan mo, Sa tumulong kapa galit.
Ikaw may kasalanan nyan. Ikaw ang gumawa ng paraan para magkalapit sila eh.
Ang masasabi nalang sa iyo ng mililigawan mo "Thank you kasi pinaglapit mo kami"
Sakit ng ganun diba?
Tanga niyo kasi eh. Kung inisip mo pa sana kung paano mo siya niligawan, Hindi yung inisip mo kng sino makakatulong sayo para maligawan mo siya.
Hindi din naman masama humingi ng tulong sa iba. Wag ka lang naman sana sumobra.
Wag kasi masyadong TORPE.
Hindi naman nakakabawas ng pagkalalaki kung mareject ka eh.
Nakakadagdag pa nga yan ng pagkatao mo eh.
Atleast kapag ganun alam mo na yung feeling ng mareject.
Masakit OO.
Pero dun sa sakit nayun. Dun ka matututo maging matatatag.
Pati din kaming mga babae may kasalanan din.
Kasi kung hindi kami reject ng reject.
Edi wala naman sanang mga natotorpeng manligaw.
Hindi ko naman sinasabing wag mag reject.
Eh panoo nga naman kung hindi naman nila gusto o hindi naman nila mahal.
Mas masakit naman yung kayo nga pero hindi mo naman siya mahal.
Kaya wag mo na lang sagutin. Kung may maganda kanamang reason.
-------------------------------------------------------------------
(a/n) May point ba yung mga sinabi ko? May tama ba sa mga sinabi ko? Kahit magulo, Okay lang ba?
Sana naman magustuhan niyo yan.
Thankyou!
10 reads ipopost ko chapter one
