[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

เครื่องบรรณาการ

"อ้ะ!!" ร่างบางตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บแสบที่แผ่นหลัง เมื่อแผลเริ่มสมานกันมันจะรู้สึกตึงจนไม่สามารถขยับตัวได้ ไม่รู้ว่าตนเองหลับไปนานเท่าไหร่แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็มานอนอยู่บนเตียงเสียแล้ว คงเป็นป้าเทริซ่าที่มาทำแผลให้และพามานอนที่เตียงนี้

ครื้ด.....

เสียงโลหะดังกระทบกันเมื่อขยับตัว คิ้วมนขมวดอย่างสงสัยก่อนจะค่อยๆ เปิดผ้าห่มที่คลุมกายออก เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงข้อเท้าน้ำตาก็พานจะไหล โซ่ตรวนขนาดเท่าเชือกเส้นใหญ่อยู่บนข้อเท้าเล็ก พวกเขาล่ามจีมินไว้ ความผิดของจีมินมันใหญ่หลวงขนาดนั้นเชียวหรอ ไม่มีใครถามหาสาเหตุไม่มีใครนึกห่วงเขากันบ้างเลยทั้งๆ ความเป็นจริงแล้วเขาจะออกไปข้างนอกได้อย่างไรกันในเมื่อพวกเขาใส่กุญแจที่ประตู จะมีใครสักคนไหมที่จะออกมาปกป้องเขา ไม่เลยทุกคนต่างลงความเห็นว่าเขาผิด เพราะทุกคนเกลียด จีมิน

จีมินน่ะผิดมาตั้งแต่เกิด

ใบหน้าหวานอาบไปด้วยน้ำตา ความเจ็บทางกายและทางใจตีรวนเข้ามาพร้อมกัน เมื่อไหร่กันนะที่เขาจะหลุดพ้นไปได้เสียที

ในห้องทำงานของท่านเสนานิคาลอสผู้ปกครองแคว้นธานาส เจ้าของห้องกำลังอ่านพระราชสาส์นที่ถูกส่งมากจากพระราชวังด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ในทุกๆ ปีหัวเมืองสำคัญจะต้องมีการมอบเครื่องบรรณาการเป็นข้าวสารอาหาร เพชรพลอยหรือสิ่งอื่นใดต่างๆ แล้วแต่ทางเมืองนั้นจะสรรหามาให้เพื่อแสดงความสวามิภักดิ์ต่อองค์กษัตริย์ และมันเป็นเช่นนั้นเสมอมาจนกระทั้งมีพระราชสาส์นอีกฉบับส่งถึงท่านเสนาฯ

องค์กษัตริย์จอนผู้ยิ่งใหญ่ เขาเป็นกษัตริย์นักรบที่เก่งกาจและฉลาดในเรื่องปกครองบ้านเมือง คิดว่ากษัตริย์ที่ยังหนุ่มยังแน่นจะขึ้นครองราชย์โดยไม่มีหัวเมืองใดกล้าต่อกรสู้รบด้วยคิดว่าท่านจะเป็นคนอย่างไรเล่า ถ้ามิใช่เด็ดเดี่ยวและเหี้ยมโหด สิ่งใดที่พระองค์สนใจหรือต้องการนั้นพระองค์จักต้องได้