დროებითი სიხარული

თავი 2

ნია მშობლების გარდაცვალებიდან რამდენიმე დღე ოთახში იყო ჩაკეტილი და არ ლაპარაკობდა მაგრამ მიხვდა რომ თავისი ძმისთვის ვინმეს უნდა მიეხედა და ეს "ვინმე"თვითონ იყო ოთახის კარები გააღო ძმა კართან დახვდა. ერთმანეთს ჩაეხუტნენ.

- ყველაფერი კარგად იქნება- უთხრა ნიამ ბენს

- იმედია... იმედია...

კარზე ზარი გაისმა. ეს ნიას მამიდები იყვნენ ია და ნატო. ნიამ კარი გააღო. ისინი ბავშვებს მივარდნენ და გულში ჩაიკრეს

- ყველაფერი კარგად იქნება-ნიას დამშვიდება სცადა ნატომ მაგრამ ამაოდ

- არაფერი არ იქნება კარგად ყველაფერი ცუდადაა და ასე დარჩება - თქვა ნიამ ტირილით- მათ გარეშე რა უნდა ვქნა? სად უნდა წავიდეთ? ამხელა ცხოვრების წინაშე მარტოები დავრჩით... ყველაფერი ცუდადაა

- ნუ ტირიხარ დაწყნარდი - თქვა იამ - რაც არ უნდა იყოს ასე ვერ დარჩები ვერ დანებდები. თავი ხელში უნდა აიყვანო და შენს ძმას დობა უნდა გაუწიო. ვიცი... ძნელია ... არ არის ადვილი უცებ ამხელა სამყაროში მარტო დარჩენა მაგრამ შენ მარტო არ ხარ შენ ძმა გყავს რომელსაც სჭირდები ჩვენ გყავართ

- დიდი მადლობა, მაგრამ გთხოვთ ახლა მარტო დაგვტოვეთ უნდა დავფიქრდე და რაგაცეები გავაანალიზო

- კარგი საყვარელო, მაგრამ თუ რამე დაგჭირდება დაგვირეკე

- კარგი - უპასუხა ნიამ

მამიდები წავიდნენ ნიამ კარები დახურა და ძმას გადახედა. იგი მოწყენილი ჩანდა თუმცა, როგორ არ უნდა იყოს მოწყენილი ამ ამბის შემდეგ. ნიამ ის სიმღერა ჩართო რომელსაც მათ ბოლოს მოუსმინეს, ძმას გვერდით მოუჯდა და გულში ჩაიხუტა

15 წუთი ამ სიმღერას უსმენდნენ. ნია მიხვდა რომ რამე უნდა შეეცვალა ასე ვეღარ გააგრძელებდნენ. მაშინ უცებ ადგა მდივანიდან და იმ მიზნით რომ თავისი ძმა გაეხალისებინა გასართობად წავიდნენ

ერთად ძალიან გაერთნენ მიხვდნენ რომ ცხოვრება ამით არ დასრულებულა . მიხვდნენ რომ მათ უნდა იბრძოლონ და წინ კიდე ბევრი მოულოდნელობები ელით.

უცებ ნიამ დაინახა ბავშვი რომელიც სკოლისთვის ემზადებოდა და გაახსენდა რომ ერთ კვირაში სკოლა იწყებოდა. ამაზე ფიქრმა ერთის მხრივ გაახალისა რადგაან ეს მის ახალ სკოლაში პირველი დღე იქნებოდა, მაგრამ მეორეს მხრივ მიხვდა, რომ ისევ თავდაუზოგავი შრომა მოუწევდა რომ წინა კლასში რა ნიშნებიც მიიღო ისენი შეენარჩუნებიდა ანუ "10"

P.S. გაგრძელება იქნება