Semester Love ♡

Chapter 1♬

Sorry. Walang Prologue. :)

Chapter 1

There are really songs in life that can perfectly describe what you are feeling. Songs that can lift you up when you're about to breakdown. And songs that would find their own ways just to let that someone feel what your mouth can't utter.

And I thank those people who made those songs for people like me. And it's because of those songs, why I found my first Semester Love. ♥

--

I'm that kind of girl who really had fun engaging myself in almost all Organizations that I know. Gusto ko kasi, laging masaya. Gusto ko, laging busy. Gusto ko, magpagod. -_-

For two MAIN REASONS.

Una.

Kasi College na ako. Mas malaki amg opportunity kung maeengage na ako sa iba't ibang organizations. And, masaya kasi puro College Students din ang mga kasama ko. May mas matanda, may mas bata. Pero pag nag join forces na kayong lahat, BOOM! Pare-pareho lang, :)

Pangalawa.

Kaya ayaw kong may vacant time alo is dahil sa bwisit kong EX. Haays. Ex na nga, mahal ko parin. :( Ewan ko ba 'don kung ano'ng meron siya at di ko siya malimut-limutan.

Niloko niya naman ako, pero 'ganon parin. May girlfriend na naman siya ngayon and take note! Lantaran ang Holding hands! Masyadong PDA! Nakakairita! >___< but honestly, nakakainggit.

Three months lang ang tinagal ng relasyon namin pero feeling ko, siya at siya parin ang mamahalin ko hanggang sa kahuli-huligang hininga ko. Siya at siya parin, ang One Great Love ko. ♡

Ayy teka! Ano ba yan! Mag-iisang taon na nga kaming hiwalay pero nasasaktan parin ako pag nakikita kp siya. Lalo na 'nong nasa Arts Club pa ako, tapos bigla siyang naging member dun! Haay. Hindi ko matake ang awkwardness saming dalawa, kaya umalis na lang ako. Masakit eh. Masakit parin. :3

Ako nga pala si Precious. Pero Pre (pray) lang ang pagkakakilala ng lahat sa akin. As in, Pre Samonte. Nagstart 'yan nong tinawag ako ni Kyle na Pre. Kyle na dakilang ex ko na hopefully, magiging future husband ko. XD

Pero sinasaktan ko lang sarili ko pag sinasabi ko toh. </3

Freshman pala ako and AB Political Science ang napili kong course. Kahit 15 years old palang ako, believe it or not, marami na akong alam sa buhay. And I'm proud of it. Kahit sabihin pa nilang matured ako, o childish, o masungit, o mabait, o bitter, o sweet? Tatanggapin ko 'yon. Tatanggapin ko ng buong-buo.

Malaki ang University na pinapasukan ko. Kahit public University lang eh, napaka high standards ng mga Professors. And isa sa mga main reasons ng parents ko is, 30 pesos per unit lang ang binabayaran namin. Kapos kasi kami. Minsan meron, minsan wala. Pero proud naman ako kahit Construction worker lang si Papa at pa sideline-sideline lang si Mama sa paggugupit ng buhok, paglalaba at pagnenegosyo ng pang meryenda. Pero di naman kami pulubi.May mga suporta naman kaming nakukuha galing sa tita ko sa Florida. Kaya okay na 'yon. :)

Kahit simple lang ang pamumuhay namin, napagtapos nila ang dalawa kong kuya ng ComSci at 'yong isa naman Nursing. Pareho na silang nagwowork ngayon.Meaning, ako nalang ang nag-aaral ngayon , pero may work din naman ako. Kumakanta ako minsan sa kasal, pag may magrerequest, nagp-play din ako ng piano sa mga Symposiums, Recitals, Birthdays and syempre, sa mga libing, -_-'

Ang trabaho ko lang naman ay tumugtog, tapos hindi o na al kung bakit pagkatapos ay may mga umiiyak na o nagpupunas ng luha. Yung iba numumugto na ang mga mata. or again, worse, natutulog. Psh. Puro sad love songs kasi ang mga pinapatugtog ko. Ewan. Siguro, pinanganak ako para sa musika.

Back to my story. Tapos na ang First Semester ng new life ko as a College Student. So far, okay naman, kasi narami nang nakakakilala sakin at marami na din akong friends. :) 'yong iba nag a-ate pa kasi mukha daw akong 17-18. Di ko alam kung insulto ba 'yon or compliment, pero siyempre sanay na ako kaya wala nalang yun.

Napansin ko lang, hindi ko na masyadong naiisip si Kyle ngayon.

What I mean is, 'di ko na siya masyadong naiisip pag morning kasi nga nasa school lang ako, tapos everyday pa akong may class. Pero di parin maiiwasan na maisip ko siya tuwing gabi. Sa tuwing naririnig ko kasi ang theme song namin na nabuo after naming manood ng Breaking Dawn Part II eh nasasaktan ako. Malamang. Haaaay. Di kasi ako nakakatulog pag di ako nakakarinig ng music before sleeping. Nasa music list ko pa naman lahat ng pinamalungkot na kanta sa buong Universe. Kaya sa tuwing kumakanta ako, puro sad songs ang alam ko, walang masaya. Meron man, pero, konti lang talaga.

--

At andito na ako ngayon sa harap ng bahay namin, 6pm na at pagod na pagod ako galing school. Dami kasing ginagawa eh. Since ako lang ang nag-iisang girl except kay Mama, eh ako ang mga gagawa ng chores dito. Sa pag-aaral ko naman ng Political Science, wala naman akong nabasa sa Constitution na dapat babae lahat ang gagawa. But I have no choice. Ako parin. -_-' Kaya ayon, kahit pagod, kahit wala sa mood, kahit wala akong gana, kailangan kong gumalaw at magligpit.

Natapos ko na lahat ng mga kailan kong gawin. Kahit di ako nagdi-dinner pag di ako gutom, ako parin ang maghuhugas ng pinagkainan nla. ABUSADO! >< So 'yon, humiga na ako sa sarili kong kama. Yes! I have my own room. Babae eh! :D May advantage din pala ang pagiging solo girl ko sa family kahit papaano. Sinarado ko na ang pinto, in-on ang electric fan, inabot ang notebook slash diary ko and syempre ang pen. And start writing..

Dear Diary,

        Hey Notie! ♥ This day is just normal.. Di ko na naman nakita si Baby Kyle, baka kasama na naman niya yung frustrated American girlfriend niya na bukod sa di marunong mag-english, eh mukha lang ang maputi. Oo Notie! Bitter ako! 'bat kasi di nalang siya bumalik sakin. :3

        Sige notie! :) Gonna update you pag kami na ulit. Hahah. Joke. Pero, sana. :)

                                                                                                                                        -Pre ♥

"Bwisit! Pangit! Pangit! Zebra!" nasigaw ko nalang habang sinusuntok-suntok yung kama kong Hello Kitty ang cover. Ays! Naiirita ako sa babaeng yon. kasama pa naman siya sa Drama Club ng University na nagkataong-- I mean, sa kasamaang palad, PRESIDENTE siya! Paksit! Sana di nalang ako sumali dun.

Anyways, kinuha ko na ang earphones ko, connect it to my phone and hid my Diary as I started scanning songs on my playlist.

At dahil sa alphabetical ang order ng mga songs, nauna na namang mag play ang theme song namin ni Kyle. And it harks back to those times when Kyle and I were still together. When both of us were still happy, no worries, no bitches, no dramas. Kami lang.. Kami lang dalawa. But this time, that song just keeps on breajing my heart. </3

Now Playing: A Thousand Years

Heart beats fast, colors and promises

how to be brave? how can I love when I'm afraid to fall

I'm watching you stand alone

All of my doubts, suddenly goes away somehow

One step closer..

at nalisabay na din ako sa kanta. Kahit masakit, kahit tagos na tagos every line, go lang Pre! :)

I have died everyday waiting for you

Darling don't be afraid I have loved you

For a thousand years, I'll love you for a thousand more.

'Hindi nawala ang pagmamahal ko sa'yo Kyle. Mula 'nong araw na una tayong nagkita, hanggang sa dumating man ang araw na 'di mo na ako maaalala..' I just thought to myself. Kailan ko kaya makakalimutan si Kyle? Kaya ko kaya? Haaay.

Hindi ko na namalayan na hindi pa tapos yung kanta eh nakatulog na ako.

Isang araw na naman ang lumipas na si Kyle na naman ang huling taong naisip ko. Si Kyle na hindi ko man lang maalis-alis sa isipan ko. </3