"Ano bang salita ang hindi magpakaintindi sayo ng nararamdaman kong MAHAL KITA AT DI KITA KAYANG MAWALA!" lasing nga siguro ako pero alam ko totoo ang lahat ng sinasabi ko. walang halong biro at walang lokohan. Mahal ko ang best friend kong itong nasa harapan ko.
"Mahal nga sabi kita!"
"Ano ka bulag, duling, banlag? best friend mo ako... best friend!"
"Eh ano ngayon eh sa gusto ka ng puso ko eh!"
Bumalik na naman pala ang flashback ng nakaraan. bumalik na naman ang mga bagay na nagawa ko na pero isa lang ang hindi ko pinagsisihan....
inamin ko sa kanya.... ang masaklap nga lang 2 years ago nawala ang best friend ko. iniwan niya ako. ayaw daw niyang masaktan ako pero ganun din yun...
masakit ang iwan ka ng taong mahal mo at ayun ay ang best friend mo....
"Cherry, may dumating na padala si Laurence!" siya? binigyan ako ng padala?
kinuha ko ang envelope at isa lang ang naramdaman ko pagkahawak ko nito at pagkabasa ....
nasasaktan akoo......
invitation nila sa kasal...
the best foundation for a relationship is friendship pero yung gusto kong realsyon eto yung nakasira sa friendship but at least i can say to myself i rather feel hurt and lose a love than to feel regrets that i never experience it.....
sa friendship nagsisimula ang lahat... pero may mga taong destiny....
destiny for only friendship........
ito na ako binabasa ang invitation.....
aattend ba ako o hindi?
at ako pala ang bride na nandidito.....
to be continued........
