Min hee'nin ağzından;
Bugün abim yüzünden evden ayrılalı 3 ay oldu ve ben hala tek başıma yaşamaya alışamadım. Anneme bunu ne kadar söylesem de "daha yenisin alışırsın"deyip duruyordu.
Her zaman ki gibi yine adliye sarayından çıktım her günüm adliyede geçiyordu. Üniversiteyi bitireli 2,5 yıl avukat olalı ise 2 yıl oluyordu.
Her zaman yaptığımı gibi bu mahkemeyi de kazanmanın mutluluğuyla arabama doğru yürüdüm. Bir an önce eve gitmek istiyordum. Çünkü çok yorulmuştum.
Eve geldiğimde ayağımı şişirmiş olan topuklu ayakkabılarımı bir kenara fırlattım. Aslında günlük hayatta spor şeyler tercih ederim fakat işim dolayısıyla bunları tercih etmem lazım. Hemen ayağıma terliğimi giyindim. Ve kendimi koltuğa bıraktım.
Tavanı izleyerek düşünmeye başladım. Keşke bir ev arkadaşım olsaymış. En azından eve geldiğimde bana yemek yapan biri olurdu.
Yemek demişken...
Canım çikolata çekmişti fakat evde çikolata kalmadığını farkettim.
Ahh Bee. Ne çabuk bitirmişim oysaki daha geçen hafta almıştım.
Neyse ya alıp gelirim.
Hemen üzerime spor birşeyler giyinip evden çıktım.
Kulağımda kulaklık olduğu için hiç bir şeyi farketmişim sanırım ki evime en yakın olan marketi geçmişim. Vee bana biraz daha uzak olan markete yaklaşmışım. Neyse ya en azından biraz yürümüş oldum.
Hemen çikolataların olduğu bölüme geldim ve hangisi almam konusunda derin düşüncelere dalmıştım ki diğer reyonda ki iki kişinin sesini duymamla düşüncelerimden kurtuldum.
Bir yandan kucağıma çikolataları doldururken bir yandan da onları dinliyordum.
Biri "hyung ya ben market arabasına bineyim sen de beni sür olur mu? " Diyordu.
Diğeri "hayır be üf velet velet hareketler yapma al ne alıyorsan işim var daha" Dedi.
Diğeri geri vazgeçmeyip
- Ya hyung hadi ya bir kere.
Diğeri
- hayır jungkook ısrar etme hayır dediysem hayır.
Ve diğeri
- hadi hadi hadi. Bak bindim hatta sen sadece ittireceksin.
Ve diğeri de
- ah tamam. Dedi ama bayağı sinirliydi.
E yuh yani çocuk o kadar ısrar etti. İnsan kırmaz ilk deyişle tamam der. Ama eğer benim bir arkadaşım olsaydı ben böyle yapmazdım. (!)
Ellerime başka çikolata sığamayacağını anladığım zaman gözlerimi reyonun çıkışına Diktim. Ve daha sonra kollarındaki düşmek üzere olan çikolatalara.
Lanet olsun ben niye market arabası almadım ki?!
Yavaş yavaş ilerledim reyon çıkışına ki...
Bir an bana son süratle gelen market arabasını görünce dona kaldım.
Ve..
Bu mm.
Araba bana çarpmıştı.
Gözlerimi 2 saniye sonra açtığımda ise market arabasının içerisinde olan çocuğun üstünde buldum kendimi.
Şu anda dipdibeydik. Ve bana değen sıcak nefesi yüzümü kaşındırıyordu.
Sert olan çocuk
- kalkmayı düşünüyormusunuz acaba?
Ben
-aow şey pardon.
Diğip kalkmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım. Çünkü market arabası derin olduğu için kalkamıyordum.
