Me? Loveproblems? Never! I think so...

Hoofdstuk 2

Zo ging het eigenlijk het hele vijfdejaar door. James ''fixte'' Lily, Sirius Raven, Raven Remus, Remus fixte chocolade en Lily fixte haar huiswerk. Laten we zeggen dat er veel gefixt werd.

Raven liep de trap af. Ze haatte vroeg opstaan, maar de dag dat ze naar Hogwarts vertrok, was daar een uitzondering op. Huppelend ging ze de keuken binnen en zette ze de oude radiobox aan. Ze speelden net Status Quo, een van haar favoriete Muggle- rockbands. Gek dansend zette ze radio op het luidste en zette ze haar ontbijt op tafel. Eigenlijk was het nog geen gek idee om de radio mee te nemen naar Hogwarts**. Zodra het liedje gedaan was, zette ze de radio uit en rende ze naar haar kamer. Ze opende haar hutkoffer en propte de radio er ook nog bij. 'Ziezo. Volgens mij heb ik nu wel alles.' Ze ging weer naar beneden en nam haar walkman. Gelukkig had ze die ook nog. Raven's ouders mochten dan wel tovenaars zijn, maar dat betekende niet dat Raven zelf niet was onder de indruk van al die Muggle technologie. Het was ingenieus, vond ze, hoe Muggles zonder magie toch hun weg konden vinden. Daarom ook dat ze toen ze instroomde Muggle Studies koos in haar vakkenpakket, net als Study of Ancient Runes, Arithmancy, Care of Magical Creatures en Divination naast andere vakken zoals Charms, Transfiguration, Astronomy, Potions, History of Magic, Herbology en Defence Against the Dark Arts, dat meestal werd afgekort tot DADA. Meestal maakte ze haar huiswerk samen met Lily Evans, maar vaak kwam Remus Lupin er ook bij zitten, een andere vijfde, nu zesdejaars Gryffindor waar ze stiekem al een jaar een crush op had. Tuurlijk wist ze wel dat dat niet wederzijds was, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Ze hield niet van relaties, maar ze droomde wel graag over hem. Raven was een dromer. Ze droomde over vanalles en nog wat, van zweven tussen de hoogste wolken, tot dromen over hoe de toekomst zou zijn. Dromen, daar was ze goed in. Tot vervelens van alle professoren toe. Raven droomde vaak, vooral tijdens de lessen. Ze staarde uit het raam en zat met haar gedachten ergens anders, en ze keek enkel op als de professor haar vroeg wat ze net hadden uitgelegd, wat vaak gebeurde. Helaas voor die professor wist Raven precies wat er gezegd werd, en ging hij dan geïrriteert door met zijn les. Slechts bij een professor hield ze altijd haar aandacht erbij, en dat was professor Slughorn. Vooral omdat ze bij de Slug Club hoorde, maar als het even kon bedacht ze elk mogelijk mogelijk smoesje om weg te blijven. Raven dacht aan haar vrienden. Ze kwam uitzonderlijk goed overeen met haar kamergenoten, Lily Evans, Maryleen Dunkey en Alice Green. Dat was inderdaad uitzonderlijk, omdat vele schoolieren haar eigenlijk een gemene uitstraling vonden hebben. Dat had ze ook, maar tegelijk ook niet. Ze kon gemeen en hard zijn als ze je niet mocht, maar haar vrienden wisten dat ze eigenlijk gewoon een kleine teddybeer was die een knuffel wou. Terwijl ze haar sandwich met chocopasta opat en van haar cola dronk, dacht ze aan haar vrienden. Ze kon haast niet wachten om hen terug te zien, samen herrie te schoppen en ervoor te zorgen dat James Potter en Sirius Black weer moesten nablijven. Maar dat laatste was iets waar ze zich toch zorgen over maakte, of toch gedeeltelijk. En dat gedeelte heette Sirius Black. Ze wilde hem niet terug zien. Ze mocht hem niet. Nooit gedaan ook. Hij was zo oppervlakkig, leeg, dacht haast nooit na over hoe anderen zich voelden, was gemeen en hij keek haast nooit verder dan zijn neus lang was. Hij verachte wezens als zij waarschijnlijk, als hij er achter zou komen. Want hij had er, net als al haar andere vrienden, geen idee van. De meiden zouden er wel oké mee zijn, net als Remus, maar hoe moest ze dat aan James vertellen? Ze dacht aan wat er in 'Nimfen; Gevaarlijk of Ongevaarlijk?' stond. Mistnimfen zijn een van de zeldzaamste wezens op aarde, vooral als ze magische genen hebben. Als ze zestien wordwn, veranderen ze elke maand ongecontroleerd in een doorgedraait monster. Gewoonlijk kunnen ze hun krachten beheerst gebruiken zonder schade aan te richten, tenzij ze schade willen aanrichten, maar eens in de maand zullen ze veranderen in hun gehele nimfvorm. Rond de leeftijd van 20 jaar houd dat op, net als hun verouderingsproces.Hun krachten zijn gewoonlijk onmenslijke spierkracht, onzichtbaar zijn, onmenselijke snelheid en gedachten lezen, maar ze hebben ook elk een afzonderlijke kracht. Mistnimfen zijn door de eeuwen heen bijna uitgeroeid door tovenaars. Na een tijdje kwam er een Mistnimfjaagverbod, ongeveer rond 1891, door de toenmalige Minister van Toverkunst Henri-Paul Cartre. Hij besloot dat de 16plussers gewoon een nacht werden opgesloten zodat ze niemand per ongeluk konden verwonden. Want eenmaal ze helemaal getransformeerd zijn, hebben ze geen controle meer. Hun natuur neemt het over, net als bij weerwolven. Mistnimfen eten in hun getransformeerde vorm vooral honden en katten. Er is momenteel bekend dat er, levend, twee Mistnimfen op deze aarde rondlopen. Een is een vrouwt van rond de 102 jaar oud die leeft in Californië, en een ander waarvan alle informatie onbekend van is. Nimfen zijn onsterfelijk, tenzij er een speciale vervloeking wordt uitgesproken. Ze groeien dus niet meer na 20 jaar. Nimfen liggen steeds in conflict met Veela's, omdat ook zij zich onweerstaanbaar voor mannen zijn, maar nimfen het kunnen verbergen. Als een nimf die het verbergt in botsing komt met een Veela, draait het meestal tot een gevecht uit.

Ze was, of dat dacht ze toch, wat mensen een monster noemen. Ze kon ermee leven. Het was de waarheid.

Eenmaal aangekomen op perron 9¾ liep Raven naar de trein. Ze vond al snel een coupe, aangezien de trein pas over een kwartier vertrok. Ze zette haar hutkoffer op het bagagerek en nam haar walkman en boek erbij. 'Zwerkbal door de eeuwen heen' was gewoon superinteressant. Ze hoefde niet lang te wachten of Maryleen kwam de coupe binnenstormen. 'Rave!' Ze nam een aanloop en belande met een soort rare tijgersprong op Raven, en de twee vriendinnen vielen met een harde bonk het bankje af. Lachend stonden ze op. Raven nam haar hutkoffer en opendr hem. 'Kijk eens wat ik wist mee te smokkelen?', zei ze triomfantelijk tegen Marlene. De mond van haar vriendin viel haast open. 'By Merlins pink socks! Het is je gelukt! Kom op, zet het aan dan!' Raven haalde de CD uit haar walkman, plaatste hem in de radio, en stopte de walkman weer in haar hutkoffer. Toen de hutkoffer weer oo het rek lag, drukte ze op play en schalde 'Whatever you want' van Status Quo loeihard door de coupe heen. De vriendinnen maakten gekke dansbeweging en lachten elkaar superhard uit, tot ze opeens opkeken van een stem die hen enrom deed schrikken. 'Zo. Dus jullie bouwen een feestje zonder mij?'

Vote ajb💜
**ik kom hier later nog op terug, maar ik weet dat op Hogwarts Muggletechnologie op hol slaat.