Dagboek

'Jij zult nooit een artiest worden!' Schreeuwde de leerkracht van expressie. Hij gooide Jonas zijn tekening in de vuilbak, voor de zoveelste keer was hij vernederd voor de hele klas. Zijn hoofd was gericht op de grond, hij was nooit erg populair geweest bij de menigte net zoals ik. Hij is de reden dat ik dit dagboek ben beginnen schrijven, mijn ogen willen hem maar niet gerust laten. Mijn hart klopt sneller als hij in de buurt komt en het zweet breekt me uit. Hij is niet echt het super knappe type, zijn haar hangt vaak voor zijn ogen en de montuur van zijn bril past niet bij hem. Zijn kleren zijn meestal veel te groot, ik denk zelfs dat ik erbij zou kunnen (Als dat maar kon hihi). Dus hij is niet de meest knappe en toch voel ik me aangetrokken. Maar laten we maar starten en vertellen over vandaag.

Een dag vol ellende.
Vandaag werd zoals ik al had verteld er geroepen tegen Jonas door onze leerkracht van expressie. Die oude viezerik heeft ook op iedereen commentaar, hij zou eens beter verse kleren aantrekken en dat bos dat op zijn kin is gegroeid scheren. Maar dat kan ik hem natuurlijk niet vertellen, want dan word ik zeker geschorst en zie ik Jonas zeker niet meer. Toch wou ik iets doen om hem op te vrolijken, dus besloot ik naar mijn broer te gaan die hier kookles geeft. Ik vroeg aan hem of hij een taart kon bakken. 'Oh, en voor wie?' Grijnsde hij alsof hij het al niet wist. Op één of andere reden was hij dit te weten gekomen, maar hoe was ook voor mij nog een raadsel.

Uiteindelijk kreeg ik hem zover dat hij mij zou helpen, die klootzak zou natuurlijk niets doen als hij het door mij kan laten doen. Na vele mislukkingen had ik de perfecte taart gemaakt met zijn favoriete smaak, namelijk aardbei. Hoe ik dit weet? Simpel in de kookklassen moesten we ooit samenwerken en toen ik vroeg wat er zeker niet mocht missen in een taart antwoorde hij 'Aardbeien.' Dus dat moet zijn favoriet zijn toch? Hopelijk is het toch zo. Ik maakte me erge zorgen om hem, maar ook om mijn taart keuze. Die verdomde broer had me alleen opgejaagd en staan kijken in plaats van me te helpen. Hij stond aan het eind van de gang, maar hij was niet alleen.

Zijn oudere broer die hier ook was met het grote schoolfeest stond tegenover hem. Ik kon zijn gezicht niet zien, maar aan zou aura te zien was het niet een erg aangenaam gesprek. Ik wou dichter komen, toch was er iets in mij dat niet dichter durfde te komen. Ik bleef even staan tot ik plots zag dat zijn lokker open stond. Ik stopte de cake in zijn lokker en ging naar huis. Nou ja het had één groot voordeel, namelijk dat ik me niet belachelijk kon maken. Ik keek natuurlijk nog even om en zag dat hij verbaasd om zich heen keek. Gelukkig kon ik net achter één van de lokkers schuilen, want anders was ik erbij geweest. Hij proefde en er kwam een glimlach op zijn gezicht. Die ellendige dag was toch tot een goed einde gekomen.

Liefde voor mijn tekeningen

Vandaag besloot ik om wat te krabbelen op papier en zag dat hij naast me was komen zitten. Dit moest wel een droom zijn. Ik kneep even in men arm en hij zat er nog steeds Hij lachte liefjes vandaag en in zijn tas zat een doorzichtige doos met een stuk van mijn taart. Ik zag plots de dialogen van zijn verhalen op de hoek van de tafel liggen. Even gluurde ik naar de dialogen, maar had niet door dat hij me ook aan het bekijken was. 'Alles oké?' Fluisterde zijn stem me plots toe. Ik voelde mezelf gloeien en wist met mezelf geen raad. Wat had ik gedaan, ik wou onzichtbaar blijven. Even keek ik hem aan en zag iets wat ik al eigenlijk daarstraks moest gemerkt hebben. Hij had zijn haar geknipt, maar ook zijn montuur van zijn bril veranderd. Hij leek wel een shota figuur uit één of andere manga en alle meisjes staarden hem aan.

De les ging voorbij, maar ik had noch gesproken of naar hem opgekeken. Natuurlijk hadden de anderen dit wel gedaan, die bitches. Hij gooide zijn dialogen in de vuilbak wanneer niemand keek en ging weer naar de menigte toe. Ging hij zijn droom opgeven? Enkel door die ene rotopmerking? Misschien was hij het wel beu om de onpopulaire nerd van de klas te zijn? Ik wou dat ik een vlieg was en kon zien wat hem ongelukkige maakte of zijn gedachten kon lezen.
Ondertussen was het al middag en ik had de hele morgen opmerkingen gekregen van de leerkrachten omdat ik er niet met mijn gedachten bij was. Plots zag ik zijn dialogen in onze prullen mand en bedacht een cool plan.