အခ်စ္က ေဘာလံုး
" အန္တီေရ ... Luhan ေရာ "
" ထံုးစံအတိုင္းပဲ သားေရ .. မင္း ညီက လမ္းထဲက ကေလးေတြနဲ႔ ေဘာလံုးကန္တဲ့ "
Luhan ၏ အေမသည္ ဝတ္ထားေသာ apron ကို ခြ်တ္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနကာ ေမးေနေသာ Sehun အား ေျပာသည္ ။
" လာေလ သား .. ထမင္းစားမလား "
" ေတာ္ၿပီ အန္တီ .. ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ "
မီးဖိုေခ်ာင္ကေန လွည့္ထြက္ခဲ့ရင္း Sehun အံတင္းတင္းႀကိတ္မ်သည္ ။ ဒီေန႔ အျပင္သြားမယ္လို႔ မေန႔ထဲက ေသခ်ာေျပာထားတာကို သူ႔စကားကို ဂရုမစိုက္ ။ အားေန သူ႔အလံုးနဲ႔ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ။ ေနႏွင့္စမ္း လာၾကည့္ ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ဖင္ကိုေဆာင့္ကန္ပစ္မယ္ ။
Sehun ကားေပၚမွာထိုင္ရင္း စိတ္ကိုဆြဲဆန္႔ထားကာ ေစာင့္သည္ ။ သူ႔မွာေတာ့ အလုပ္ေစာဆင္းၿပီး ဒီေကာင္ေလးကို စားေကာင္းတာေလးေတြ ဝယ္ေကြ်းမယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနရတာ .. သူကေတာ့ သူ႔ေဘာလံုးေလာက္ ကိုယ့္ကိုအေရးပင္မလုပ္ေပ ။
5:00 PM
5:30 PM
6:00 PM
အရိပ္ေတာင္မျမင္ရေသာေၾကာင့္ Sehun စိတ္ေလၽွာ့ၿပီး ေဘာလံုးကြင္းသို႔ သြားရန္ ျပင္လိုက္သည္ ။ ကေလးေတြၾကားထဲ အတင္းျပန္မေခၚခဲ့ခ်င္လို ့ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေတြမျဖစ္ခ်င္လို႔ သူၿငိမ္ေနတာကို သူ႔စိတ္ကိုဆြေပးသည္ ။
ေဘာလံုးကြင္းထဲ ေရာက္သည့္အခါ ကေလးတစ္သိုက္အလည္မွာ ဝင္ၿပီး ပါးစပ္ေတြေပပြေနေအာင္ ေရခဲမုန္႔စားေနေသာ ငလက္မကို ေတြ႕သည့္အခါ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ Sehun စိတ္ေတြေလ်ာ့သြားသလိုပင္ ။ ထိပ္တြင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ဆံပင္ကစီးထားေသးသည္ ။ မျဖစ္ေသးဘူး ။ အခုခ်ိန္က ညစ္ပတ္ေပပြေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ဘူးထရမဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ေသးဘူး ။
Sehun ေလၽွာက္လာတာျမင္ေတာ့ Luhan က လက္ေလးဝဲျပကာ သူ႔ဆီလာဖို႔ေခၚေနသည္ ။ အနားနီးေလေလ ေလ်ာ့ခ်င္ေနသည့္စိတ္က ပိုမ်ားလာတာေၾကာင့္ Sehun ခနရပ္လိုက္ကာ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။
မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ထားကာ အလည္တြင္ညပ္ေနေသာ Luhan ကို လက္ကေန ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ပံုပန္းပ်က္ပ်က္ေလးနဲ႔ Sehun ေနာက္ ပါသြားရေတာ့သည္ ။
