บทที่ 13

163 9 4
                                    

กริ้งงงง (เสียงนาฬิกาปลุก)

"อื้อ.."ฉันบิดตัวท่ามกลางแสงแดดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาทำเอาฉันแสบตาจนนอนต่อไม่ได้เลย ฉันลุกขึ้นในตอนเช้าและไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยฉันใส่เป็นเดรสดำรัดรูปหนีบผมนิดหน่อยแต่งหน้าจนเสร็จ

ก๊อกๆ !!

"อาหารเช้าค่ะ" แม่บ้านยกอาหารเช้าเข้ามาให้

"ขอบคุณค่ะ" แม่บ้านวางถาดอาหารไว้ที่เคาเตอร์ฉันเลยยกเข้าไปในห้องของเจอาร์ที่ตอนนี้มีเพียงแสงแดดเท่านั้นที่ส่องถึง ฉันวางถาดอาหารลงบนโต๊ะเข็นและเอาถ้วยโจ๊กไปไว้ที่ซิงค์ล้างจาน ฉันเดินไปเปิดไฟและเดินไปปลุกเขาที่นอนหลับอยู่บนเตียง

"เจอาร์ ตื่นได้แล้ว"

"หื้อ...เช้าแล้วอ่อ" พระเจ้าดาเมจแรงมาก 0//////0 ทำไมถึงหล่อขนาดนี้ตอนตื่นนอนน่ารักไปอีกอยากจะเข้าไปฟัดไปกอดจังอ๊า ไม่ได้ๆเราต้องคีปลุคเราอายุเยอะกว่าจะมาทำตัวเด็กๆไม่ได้

"เช้าแล้วลุกมากินข้าวก่อน" ฉันค่อยพยุงเขาขึ้นมา

"อื้ม..." ฉันหยิบช้อนซ้อมให้เขา

"กินเองไหวไหมเดี่ยวฉันต้องไปจัดกระเป๋าอีก"

"อื้อไหว"

"เคร" ฉันเดินออกมาจัดเอกสารใส่ในกระเป๋าเอกสารของฉันให้เรียบร้อยคงไม่ทันกินข้าวเช้าแน่เลยต้องรีบไปประชุมเช้าแถวๆนี้ยิ่งรถติดอยู่ด้วยสิ

ก๊อกๆ !

เคาะกันจังเลยมีไรทำไมไม่นัดกันมาทีเดียวละจ้า

"สวัสดีครับ" นึกว่าใครคุณหมอนั่นเอง

"สวัสดีค่ะ"

"คนไข้ตื่นหรือยังครับ"

"ตื่นแล้วค่ะ" ฉันเดินพาไปที่เตียงที่ตอนนี้เจอาร์กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่หน้าทีวี

"ดีขึ้นไหมครับ"

"นิดหน่อยครับ"

"ยังไงเดี่ยววันนี้ผมขอตรวจเลือดดูอีกรอบนะครับแล้วเดี่ยวพยาบาลจะเข้ามาวัดไข้ความดันเป็นระยะนะครับ"

My Boss เจ้านายที่รักWhere stories live. Discover now