(Kanata 1)
Kurt POV..type dito, basa dito, paulit ulit na ganap sa loob ng opisina kong saan ako ng tra-trabaho. Masaya naman Ang environment sa pinagtra-trabahohan tinuturing nila akong normal para bang walang kakulangan. Pero di man lahat meron padin mangilan-ngilan na hinohusgahan ako ngunit pinapasawalang bahala ko na lang dahil ayaw kong magsayang ng oras sa mga walang kabulohan na mga bagay at tao.
Tutok na tutok ako sa harap ng monitor ng laptap ko dahil malapit na ang presentation ng ginagawa naming plano para sa isang product kong paano ito i-introduce sa public kaya seryoso ako sa ginagawa ko.Kurt di ka pa uuwi?. Tanong sakin ni Carla isa sa mga katrabaho ko
Ahh taposin ko lang to. Hindi ko namalayan ang oras alas nuwebe na pala ng gabi. Agad din akong ng ligpit ng gamit.
Ahh Kurt una na kami ingat ka. Paalam ng ilan sa mga kasamahan ko. Simpleng ngiti ang itinugon ko sa kanila..
Pagdating ko sa bahay na abutan ko si kuya nanunuod ng TV. Siya si kuya Nics apatnapu't taong gulang meron siyang anak si Sasa labing limang taong gulang ang kanya asawa na si ate Lisa ay namatay matapos ipangak si Sasa. Kaming tatlo lamang ang nakatira sa katamtamang laking bahay. Ang aming magulang sumakapilang buhay na hindi naman kami masyadong ng hihirap dahil may regular na trabaho si kuya at meron din ako.
Ohh kurt kumain ka na diyan. Wika ni kuya sa harap parin ng TV ang tingin.
Opo kuya. Agad din akong tumongo sa kusina at kumain tuwing weekdays hindi talaga kami sabay sabay nakain, weekends lang kamin sabay nakain lahat. Pagkatapos kong kumain hinugas ko na ang pinagkainan ko at agad na tinungo ang kwarto ni sasa agad naman niya akong yinakap. Mahal na mahal ko ang pamangkin ko tinuring ko na siya nakababatang kapatid. Pagkatapos tinungo ko na din ang kwarto ko naligo at aga ko ding simulan ang paggawa ng presentation. Galing trabaho tas uuwi sa bahay para magtrabaho ulit. Ganito ang buhay ko paulit ulit lang yan. Boring ba? Hihi sanayan lang yan. Ng matapos ko na ay agad din akong natulog dahil maaga pa ako bukas.
Maaga akong umalis ng bahay dahil ngayon araw ang tinakdang oras para sa presentaion namin. Dahil maaga akong nadating sa opisina may time pa ako para ireview ang ginawa kong presentaion. Naging maayos naman ang lahat naging successful ang ginawa naming presentaion di lang ako ang gumawa madami kami isa kaming team.
Nag-aya ang buong team na magdiwang sumama ako matagal tagal na din kasi nila ako inaalok na suma sa tuwing magsasaya sila kaso di ko sumamasa kasi di naman ako sanay sa ganong gawain. Inuman at kain ang nagyari meron ding kantahan at sayawan masaya silang kasama walang minuto na di ako tumatawa. Umuwi ako ng bahay sa kwarto ang deristo higa sa kama walng palit-palit dahil sobrang pagod na at sobrang daming nainom na alak. Nagising akong masakit ang sintido kahit masakit agad din akong ng hilamos bumababa at kumain ng almusal. Wala kong pasok ngayon sa opisina dahil Saturday. Every Saturday ang pahinga ko. Naisipan kong magpahiga saglit kaya umakyat ako ng kwarto ng babasa ako ng libro ng may kumatok sa pinto. Si sasa niyaya akong lumabas samahan siya bumili ng project niya di daw si pinayaggan ni kuya kaya para payagan samaha ko daw siya. Agad akong naligo at ng bihis at sinamahan siya sa pamimili siguro mahigit dalawang oras kami sa mall. Sa mall na din kami kumain ng pananghalian. Sa bahay habang nanunuod ako ng TV sa sala e panay ang halongkat ni sasa sa mga pinamili namin kanina pansin ko din ang pagkulobot ng noo niya.Sa? Ano ba hinahanap mo diyan?
Ahh kuya ung ano. Ung mga chart tas stiker na binili natin nawawala..
Andyan lang un..
Wala talaga kuya.
Baka naiwan natin sa pinagkainan natin kanina.
Baka nga kuya. Agad siyang tumayo at pumunta ng pinto.
Oi san ka pupunta diba sabi ni papa mo na wag kang lalabas ng bahay..
BINABASA MO ANG
Kurt Montes
Cerita PendekKURT MONTES Pag-ibig? Hmmm hindi ko alam kong ano ang pakiramdam ng umibig at ibigin. Ung pag-ibig sa pamilya nararamdaman ko na man un araw-araw sa piling ng pamilya ko. Ung ibang klaseng pag-ibig ung may kasintahan? Pinanganak akong maiksi ang ka...