Güzel günlerin hayalini kurdukça insan.Her sabahına hayal kırıklığı ile uyanıyor.Kırılan hayalleri biriktirdiğin o ayağınla basıp açtığın küçük kovada dolarsa eğer.Eyvahlar olsun!
Sen bu sayfayı okuyan asaleti ve endamı ile farkındalık yaratan o güzel insan.İyi oku,İyi anla,İyi ol,İyi günler yaşa ve tabiiki iyi bir ölüm.Yaşarken kimsenin seni öldürmesine izin verme.Kimseye bu kadar derine inip dahada derin yerler kazma musamması gösterme.En çok kendini sev hayatta,en büyük düşmanı ise kendine,kendin bil.Kendi elini tut mesela.Çünkü sana ait o el.Senin o uzattığın eli,kimin hangi duygular ve sebep ile tutacağını bilemezsin.Bilemezsin ne şekilde yaklaşacağını ve ne amaç ile kullanacağını o bakımlar yapıp zamanlar ayırdığın derin çizgileri ve her çizgisinin ayrı anlamı olan elini.Kendine sarıl,çünkü bilemezsin sarılan insanın elinde gül mü,bıçak'mı olduğunu.En çok kendine değer ver hayatta.Sen olmazsan eğer seninle olanlar,sana ait olduğunu düşündüğün o insanlar olamazlar seninle.
Evet sebepler ve sonuçları yazmaya çalıştım kalemimin ve zihnimin yettiği kadar.Güzel sebepler olmalı,güzel sonuçlar için.Güzel sebepler için ise güzel çabalar,güzel insanlar vs. Hayatta,hayatımızda güzel olmalı her şey.Çiçekler solma'malı,ışıklar sönmemeli,kuşlar beyaz bir duvara çarpıp kırmamalı boynunu,kırmızıda geçmemeli mesela insan.Tüm ışıklar da yeşil olmamalı hayatında. Nisan yağmurları gibi şifalı iken,hastada etmemeli insanlar,insanları.Ölmek istemeyen insan hiç yaşamamalı.Sen yürümemeli öyle asil,asil.Öyle bakmamalı şirin,şirin.Asaleti ile yakmamalı derin derin.Tam aksine söndürmeli içinde tüm yangınları.Ama itfaiye gibi de hortum tutmamalı elinde daima.Bakışıyla can verip,gülüşü ile ömür tazelemeli.Ne çabuk sana geldi konu böyle bir anda!.İlk başta yalnızlığı ve insanın kendisi ile mutlu olması gereken şeyleri anlatıyordum.Bir anda yine sana kaptırdım kendimi.Sonra oturdum düşündüm o ışık girmeyen kapkaranlık odamda. Benim senden başka konum yok sanırım.Senden başka özne'm.Senden başka sûret'im.Senden başka acım.Senden başka mutluluğum.Bir insan bu kadar huzur verirken.Korkuturmu bu gereksiz huzur beni?.
Bak işte yine sana geldi konu.Ben olması gerekeni ne kadar anlatırsam anlatayım.Bir yerden,ucundan kıyısından sana dönüyor yine muhabbetler.Hiç beklemediğim yerden giriyorsun zihnime.Kaleyi içten fethetme taktiği sanırım bu.Kalbim yetmedi.Zihnime,duygularıma,sözcüklerime ve de cümlelerime giriyorsun.He! birde rüyalarıma girmelerin var tabi.Neyse ya! anlatmıyorum bir şey.Çünkü ne anlatırsam anlatayım sonu seninle bitsin istiyorum.Tıpkı hayatımın seninle sona ermesini istediğim gibi.Hadi! bir koşu ye yemeğini.Yemeğini yedikten sonrada sıkı giyin,derin bir uyku çek.Ben de bu sayfamı paylaşıp geliyorum rüyana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomanceBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
