O Sözlerden Sonra Icimi Bir Korku Sardı. Kötü Birşeyler Varmış Gibi Geliyordu . Acaba Furkanla Ilgilimiydi ? Furkana Birşey mi Olmuştu? Her Zaman ki Gibi Aklıma Kötü Şeyler Geldi. Aslinda İyi Birseyde Olabilirdi. Saçma Sapan Düşüncelerimi Bıraktıktan Sonra Berk'in Yanına Gittim.
"Hadi Anlat!Anlat!!" Diye Bağırmaya Başladım Berk Sakin Olmamı Istedi. Sakin Olamasamda Kendimi Rahatlatmaya Çalışıyordum. Ablam Geldi. Berk Ile Birlikte Benim Karşıma Geçtiler Ve Suratlarını Üzgünlük Ifadesi Sardı.Ne Olduğunu Hâlâ Anlayamamamıştım.Berk Abi Kendini Tutamayip Ağladı. Ve Kaç Saattir Düşündüğüm Önemli Konuyu Bana Anlattı. "Gizem,Bunu Söylemek Çok Acı Ama Ablan Lösemili " Dedi O An Sanki Benim Hayatımın Bittiği Andı Kendimi Cok Kötü Hissediyordum. Aglamak İstemiyordum.Ama Dayanamadım, Ağlamaya Basladim. Ve Kosarak Odama Gittim. Ardindanda Kapıyı Kilitledim. Yatağıma Yattım. Ve Düşünmeye Başladım. Bu Yaşıma Gelene Kadar Bana Ablam Bakti, Babam Bizi Umursamadi, Annem Zaten Annem 2 Yasimdayken Ölmüş, Annemi Hatırlamıyorum Bile. Peki Ablama Birsey Olursa Ben Ne Yaparım... Bütün Gece Hiç Uyumadim Ve Kendime Hep Ayni Soruyu Sorup Durdum.
" Ablama Birsey Olursa Ben Ne Yaparım??? "
Nihayet Sabah Olmuştu. Ama Canım Okula Gitmek Istemiyordum. Cunku Hiçbirşeyi Umursamıyordum. Baygın Bir Halde Kapının Kilidini Açtım. Ve Sabaha Kadar Kapımin Yaninda Benim Kilidi Açmamı Bekleyen Berki Gördüm. Ses Çıkarmadan Mutfağa Gittim. Iki Lokma Birşey Yedikten Sonra Ablamın Odasına Gittim. Mışıl Mışıl Uyuyordu. Odama Gittim. Berki Uyandurmamak İçin Kapıyı Yavaşça Tam Kapatiyordum ki Dün Gece Hava Almak Icin Açtığım Pencerenden Iceri Kuvvetli Bir Ruzgar Girdi Ve Kapiyi Sertce Kapattı "PAATT!!!" Diye Ses Çıktı . Hemen Kapımı Kilitledim. Ama İşe Yaramadı Berk Uyanmisti. Kapıya Vuruyordu Ve "Gizem ! Kapıyı Aç Bugün Okul Var Seni Arabamla Okula Bırakıyım " Dedi .Cevap Vermedim.Zaten Berkte Pes Etmişti.
Saatler Akşamı Gösterdi. Kapı Çaldı. Kim Oldugunu Merak Ediyordum. Ama Sesimi Çıkarmadım.Gelen Kişi Kapımı Çaldı Ve "Gizeemm Kanka Girebilir miyim? Konuşmamız Lazım " Dedi. Bu Ece'nin Sesiydi. Onun Gelmesine Sevinmistim, Ama Icimdeki Acıyı Dindirmiyordu. Yinede Eceyi Iceri Odama Almaya Karar Verdim . Kapı Deliginden Başkası Varmi Diye Baktim. Kimse Yoktu. Kapiyi Yavaşça Açtım . Ece Odama Girdi. Konuşmaya Ben Başladım. " Ece Ablam...." Cümlemi Tamamlamama Fırsat Vermedi. Ece "Anlatmana Gerek Yok Herşeyi Biliyorum " Derken Ben Ağlamaya Başlamıştım Bile, Ecenin Omzuna Kafamı Dayadım Ve Rahat Rahat Ağladım.
Ece Gece Benimle Kaldı. Durumuma Üzülmüştü Bunu Anlıyordum. Ama Asıl Yardıma İhtiyacı Olan Kişi Ben Degil Ablamdi Ama Bu Kargaşa Icinde Onu Unutmuşlardı. Ablam Tedaviye Başladı mı Acaba Cok Merak Ediyordum. Eceye Bunu Sormaya Karar Verdim. Ama Ece Uyumuştu Bile Bu Yüzden Eceyi Uyandirmadan Odadan Çıktım. Berkin Yanına Gittim.Berk Beni Görünce Sevindi. "Gizem Bizi Çok Korkuttun " Gibi Laflar Söyledi. "Şimdi Konumuz Bu Degil " Dedim . Kapı Çaldı...
+10 Okumada Devamı Gelir...
MrsYazarlar
