-1-
Bugün geçirdiğimiz harika pikniğimizi düşünmeye başladım.Fazlasıyla yorulmuştum ama voleybol oynamak,ip atlamak,enerjimi atmak,en önemlisi sevdiklerime vakit geçirmek beni mutlu ediyordu.Bu yüzden yorgunluğumu fazla önemsemedim.Nasıl olsa uyuduğumda geçicekti.Herşey uyuduğumda geçerdi,hiç birşey uyandığımda eskisi gibi olamazdı.
Tümsekten geçmemizle kafamı yasladığım koltuktan kaldırdım.Pikniğimiz bitmişti ve şimdi de Acıbadem'de ki evimize gidiyorduk.Piknik için uzak bir yer seçtiğimizden saat akşam 10'du.Yolumuzda daha uzun olduğundan ben de uyumaya karar verdim.
Tam uykuya dalıyorken babamın tedirgin ses tonuyla gözlerimi açtım.
"Çocuklar kemerlerinizi takın.Güneş kardeşine de yardım et."kafamı sallayarak önce kardeşimin sonra kendimin kemerini taktım.Göz ucuyla anneme baktığımda o da kemerini takmaya çalışıyordu.
Arabadaki sarsıntı gözlerimi annemden çekip kardeşime bakmama neden oldurken.Gözlerindeki korku beni bile korkutmaya yeterdi.
Korkuyla gözlerimi kardeşimden çekip babama baktığımda araba hakimiyetini sağlayamadığını anlayabiliyordum.O sırada sarsıntıların şiddetlenmesiyle sürüklendiğimizi anladım.
Gözlerimi kocaman açarak önümüze baktım.İşte şimdi fena korkuyordum.
