THIRD PERSON
Napabangon sa pagkakahiga si jennyl dahil sa takot....takot na kung saan bakit siya nakakakita nito.
"Go away from me!! Grandma!!! Help!!"sabay talukbong nito ng kumot takot na takot ang bata dahil sa itsura nitong nakakadiri may hiwa ito sa leeg at may nakatarak pa na kutsilyo sa noo kung saan maraming dugo sa mukha nitong makikita sa babae. Napatalukbong ang bata dahil sa takot.
"Hindi kita sasaktan bata sumama ka lang sakin at hindi na ako magpapakita."nakangiting usal nito sa bata ngunit sa kabila ng kanyang ngiti ay isang paghihinagpis. Lubusan na nawala ang pasensya ng kaluluwa ng sumigaw ang bata.
"AYOKO!! GRANDMA!!! HELP!"
Sa pag-ulit na sigaw nito ay nakarinig sila ng kalabog mula pinto kung kaya't ay inalis niya ang pagtatalukbong nito. Nakita niya ang kanyang lola halata sa mukha nito ang pag-aalala mula sa apo,may hawak itong dilaw na payong sa kanang kamay.
Dali daling inilagay niya ito sa likod upang mapoproteksyonan laban sa masamang kaluluwa.
"Oh miranda ang tagal na nating hindi nagkita ah." Nakangising usal nito sa matanda.
"Paanong hindi tatagal eh patay ka na nga."usal nito pabalik sa masamang kaluluwa. Mukhang hindi nagustuhan ang naging sagot nito kung kaya't lumabas sakanya ang itim na usok mula sa kanyang katawan na nagbabahagi na galit na ang kaluluwa.
"Just give me the child miranda, para hindi ka na rin mapahamak. Ayaw mo ba non?" Lalo namang nagtago ang bata sa likod ng kanyang lola sa takot, mas humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang damit.
"Grandma. Please don't give me to her please don't." Umiiyak nitong wika. Tinignan siya ng lola na nag-aalala.
"I won't." Sa pag kakasabi nito ay bigla niyang itinaas ang dilaw na payong at binuksan.
"NO!!!! Ooooh." At bigla na lamang nawala na parang hula ang masamang kaluluwa. Isinara na ng matanda ang payong at tumingin sa kanyang apo na si jinnyl.
"Don't cry apo, your safe now." At niyakap ito. "Your safe." Humarap sakanya ang apo.
"G-grandma a-ano pong meron sa payong at biglang nawala yung bad spirit?" Nagtatakang tanong nito habang pinupunasan ang luhang natitira. Nginitian siya ng lola at inabot ang maliit na dilaw na payong sakanya.
"You need this nyl, kailangan dala-dala mo itong payong kahit saan ka magpunta. Kailangan mo din itong ingatan. Dahil ito ang magiging sandata mo." At may kinuha pa ang matanda sakanyang bulsa at inabot sa apo.
"A pumpkin seeds?"
"You need that too. Pag nawala na ako apo ingatan mo sarili mo huwag kang mag-papakuha sa mga masasamang kaluluwa."wika ng lola niya.
"P-paano ko po malalaman pag masama itong kaluluwa? How?"
"Mararamdaman mo yun nyl. Malalaman yon ng isip at puso mo. I think it's the time para malaman kung sino ka talaga..." napabuntong hininga ang matanda. "You are the heaven's soul once na makuha ka nila kukunin nila ang iyong dugo. Jennyl your blood is different...and you have the lethus blood in your body. Pag kinuha ka nila kukuhanin nila ang dugo mo upang maging mas malakas sila and i will not let that happend " at huminga ng malalim ito at mas lalong sumeryoso ang mukha. "Isa pang paalala jennyl na lagi mong tatandaan....wag na wag kang mag-papasugat sa iyong sarili at kapag mangyari na lumabas ang dugo sa iyong sugat mabilis ka nilang makukuha."
(I hope you like my story. Kung nagustuhan niyo pls comment and vote. Thank you guys!) -alexander the great
