GÜNDÜZ AY'IM( devam ediyor..)

GİRİŞ

İnsanlar acımasız. İnsanlar aptal. İnsanlar düşüncesiz. Kimi sevsek sonuç hep aynı. HÜSRAN . Belki de bu bizim sınavımızdır.

   Gözlerim karşımdaki maviliği izliyordu. Gökyüzünün karanlığına hapsettiği denizi ay kendi gücüyle o karanlıktan çıkarmaya çalışıyordu. Ama başarılı değildi. Sadece vurduğu yeri aydınlatıyordu... Etrafını değil. Kendisi gökyüzünün karanlığında tek başına parlarken o denizi aydınlatmaya çalışıyordu. Kendisinin sabah gündoğduğunda kaybolacağını bilmez gibi aydınlatmaya çalışıyordu. İnsanlarda böyleydi. Ama herkes değil. Sadece insanî duyguları kalmış kişiler. Yarın öbür gün öleceğini bilmeden etrafına yardım etmeye çalışıyor. Kimisi bu durumdan memnun iken kimisi ise bu durumdan nasibini alıyordu. Biz nasibini alanlardandık. Kimi sevsek, önemsesek, onları korumaya çalışsak, sanki bir kum tanecikleri gibi avucumuzdan kayıp gidiyorlardı. Ya isteyerek ya da istemeyerek. Sonuç olarak hepsi bugün yanımızda yok... Biz nasibimizi aldık bundan sonra yolumuza bakacağız.

    Ben Gece Soykan. Bu Dünya'ya acı çekmek için gelmiş ama sonunda mutlu olacağına inanan bir kızım. Siyah saçlarım ve gözlerim ruhumun aksine beni siyahlara bürürken ben hala içimdeki beyaza sığınıyorum. Sonunda mutlu olacağım. Olacağız.. bunu beraber yapacağız. Sana söz veriyorum, sonunda biz de mutlu olacağız......

     Bu bir giriş bölümüydü. Hadi hep beraber acılarımızı beraber yaşayıp onları yine beraber atlatalım. Kimin ne derdi varsa gelsin. Unutmayın herkesin derdi kendine acı verir.

İlk bölümlerim aşk hikayesini anımsatabilir , ama bu kitapta hem aşk hem acı hemde umut var. Arkadaşlık, dostluk ne onu öğreneceğiz hep birlikte. Düştüğümüzde bizi kim kaldıracak kimlere güvenmeliyiz bunları göreceğiz. Ve sen bunu iyi oku.. Ben senin bana yardımınla güç alacağım ve beraber yazacağız bu kitabı. Bu kitap benim kitabım değil hepimizin kitabı. Beraber ağlayacağız beraber güleceğiz beraber sinirleneceğiz ama hep beraber olacağız....