💥1💥

41 3 0
                                    

      Kimliğimi soruyor birileri,
        Çıkarıp resmini gösteriyorum
                           Kamuran KANDEMİR

    Sabah gözlerime vuran güneşle mızmızlanarak yatağımdan doğruldum. Umarım bugün geç kalmamışımdır diye geçirdim içimden. Saate baktiğimda okulun başlamasına yarım saat kaldığını gördüğüm gibi derin bir nefes verdim. Daha fazla oyalanmamak için hemen üzerimi giyinmeye başladım. Okulumuzda serbest kıyafet giydiğimiz için işim zor oluyordu. Her gün ne seçeceğim derdi ile uyanmak.  Sıkıntı ile nefes verdim. Dolabımdan denk gelişine siyah beyaz salaş kazağımı ve siyah dar pantalonumu giydim. Ayaklarıma siyah converslerimi geçirdim ve saçlarımı tarayıp salık bıraktım. Fiziğim ve yüzüm gerçekten güzeldi. Lakin kendime olan özgüvensizliğimden dolayı güçsüz biriydim. Her lafı üzerime alınır ve ağlardım yada geceler boyu uyumazdım. Nedense kendimi hep ezik gibi görmüşümdür. Kaç kere dışarıdaki insanlar gibi güçlü bir şekilde ayakta durmayı , zorluklar karşısında kendimi ezdirmemeyi istedim. Ama hiçbirinde başarılı olamadım. Bu da benim sınavım diye geçistirdim hep.

  Daha fazla düşüncelere dalmadan kendimi silkeledim ve mutfağa geçip kendime tost ve kahve yaptım. Ailem 2 sene önce trafik kazasında hayatlarını kaybettikleri için 9. sınıfta amcamlarda kaldım. Onlara yük olmak istemediğim için uzun zamandır biriktirdiğim parayla ve amcamların katkısıyla kendime ayrı bir ev tuttum. 17 yaşımda olsam bile yaşıtlarımın aksine öyle popülerlik gibi heveslerim yoktu. Okulumu bitirip ailemin de istediği gibi doktor olacaktım. Vaktimi okulda hava atımakla yada ordan oraya at koşturmakla geçiremezdim.
    Tostum ve kahvem bitince asker yeşili montumu giyip çantamı sırtıma taktım. Okulum evime yürüme mesafesiyle olduğu için otobüse falan binmiyordum.
   Okula vardığımda sınıfa ilerleyip sırama oturdum. Zilin çalmasını bekliyordum ki o anda içeriye 'o' girdi. Kalbimin hızlanmasına artık sinirlenmiyordum. Anladım artık onu sevdiğimi. Geçici bir hevestir diye ilk başlarda pek önemsemiyordum ama öyle olmadıgını da anladım. Bakışları bana kayınca heyecanla yerimde hareketlendim.
    " Gece dün ki kimya notlarını bana verir misin?"
     " Hı hı veririm"
Anlayışla gülümsedi ve sırasına geçti. Herkese olduğu gibi davranıyordu bana da. Tüm kızlara kibar davranırdı. İlk başlarda sadece bana öyle davrandığı ve benden hoşlandığı gibi aptal bir düşünceye sahiptim.

40 dakikalık bir dersten sonra tenefüs zilinin sesi kulaklarımıza doldu . Kimisi mutlu bir şekilde kantine inerken kimisi uyumak için kafasını sırasına gömüyordu. Bense kimya notları olan defterimi arıyordum. 'ona' vermek için. Sonunda bulduğumda ayağa kalktım ve sırasına doğru ilerledim.

     "Kimya notları."
     "Teşekkürler. Çıkışta veririm"
    "Tamam "

Kısa konuşmamızın ardından heyecanla sırama geçtim. O ise defteri çantasına koydu ve ayağa kalktı. Kapıya doğru ilerleyince kapıya baktım ve o kızı gördüm. Fatma. Neredeyse her tenefüs beraberler ve baya eğleniyorlar. Arkadaş olabilirler ama bir arkadaşa gore fazla yakınlar. Bunu görünce kalbim yine kor alev gibi yanmaya başladı. Gözlerim dolunca bu sefer ağlamayacağım dedim kendi kendime. Derin bir nefes aldım ve sıraya kafamı gömdüm. Uyku beni teslim alırken bense hala Efe'yi düşünüyordum..

  Merhaba sen değerli watpadd okuyucusu. Bu benim ilk hikayem ve bazı hatalarım olabilir. Bunun için şimdiden özür dilerim. Bu hikaye özgüvenini kaybetmiş olanlara bir ışık olarak yazılmaktadır. Bende dahil . Eğer beğendiysen votelemeyi unutma.

GÜNDÜZ AY'IM( devam ediyor..)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin