When life is good [Dutch]

Hoofdstuk 1

POV SARAH

"JEZUS STELLA SCHIET IS OP WAT BEN JE LANGZAAM JONGEN!" Schreeuw ik zo hard mogelijk naar Stella. "IK BEN BEZIG!" Schreeuwt ze terug. Ik ben zo zenuwachtig dat ik echt nu weg wil. Wel goed zenuwachtig hoor, maar ik heb er gewoon zoveel zin in! Ik bedoel wie wil dit niet? Twee maanden lang met je 3 beste vriendinnen in een huisje slapen in Zuid-Frankrijk!

Mijn dagdroom over Zuid-Frankrijk word verstoord door een harde knal. Naast me ligt Stella's koffer met alle kleding eruit. Ik zucht en begin alvast met terugproppen. Stella komt stampend naar beneden. "Echt die stomme ku-" begint ze. Ze moet lachen als ze mij ziet opruimen. "SORRY SCHAT!" roept ze en ze geeft me een knuffel. "Nu opruimen jij." zeg ik lachend tegen Stella. Net op het moment dat Stella een t-shirt wil opvouwen word er ontzettend hard aangebeld. Ik zie sophie en femke hun gezichten tegen het raam aangedrukt. Stella doet de deur open en valt letterlijk om van het knuffelen. Ik sta klaar om de knuffels te ontvangen. En ja hoor, daar komen ze. Sophie rent naar me toe en springt half op me. We vallen allebei op de grond. Als we klaar zijn met lachen en op de grond vallen gaan we verder met de koffer van stella inpakken. "Dames we moeten nu echt gaan." zegt Stella's vader uiteindelijk. We zetten de laatste spullen in de auto en vertrekken. "Maak je klaar dames, want dit word een lange rit!".

"OMG WE ZIJN GEWOON ECHT IN PARIJS!" schreeuw ik. "Ja en over een uur niet meer." Zegt Sophie plagerig. Stella's vader zoekt een parkeerplaats zo dicht mogelijk bij het station. Als we er een hebben gevonden stappen we uit en pakken onze koffers. "Ik kan niet geloven dat we over 3 uur in het prachtige Zuid Frankrijk zijn!" zegt Sophie blij. "Dames pak allemaal even jullie tickets voor de trein." zegt Stella's vader streng. "Je krijgt die volle skip van mijn pater." schatert Stella.

Stella is een echte aap. Ze kan nooit haar mond houden, maar dat is juist grappig.

Ondertussen pakt iedereen hun tickets tevoorschijn en laat het even zien aan Stella's vader. "Oke, nou dit is het dan hè?" Zegt hij een beetje verdrietig. Stella moet lachen en merkt aan haarzelf dat ze haar vader eigenlijk ook wel een beetje gaat missen. "Pap, ik ben over 2 maanden weer terug hoor!" Zegt ze lachend. Stella en haar vader nemen afscheid en dan vertrekt haar vader weer. "Nou, nu staan we er alleen voor." Zeg ik terwijl ik naar het perron loop. De meiden lopen achter me aan. Als de trein aan komt stappen we in en zoeken een leuk plekje. Op naar Zuid-Frankrijk!

3 uur later komen we aan in een klein plaatsje in Zuid-Frankrijk waarvan niemand de naam uit kan spreken. "Jongen, heel leuk dit allemaal maar ik kan me moeder niet eens vertellen waar we zitten!" zegt Sophie lachend. "Noem het gewn calastabana, dan snapt ze het vast wel." Zeg ik lachend om mijn eigen grap. We volgen de bordjes naar de receptie.

"M'n armen doen echt fudging veel pijn van het trekken man!" schreeuwt Femke. "Moet ik je helpen?" Hoor ik een stem zeggen. Een jongen met blond haar en heldere groene ogen kijkt haar aan. "Uh, nee!" Zegt Femke afkeurend. Ik schrik van femke's antwoord. Heeft ze hem gezien?! Als zij haar kans niet grijpt, doe ik het wel! "Als je wil, mag je mij wel helpen?" Probeer ik zo flirterig mogelijk te zeggen. "Ik help je graag." Antwoord de jongen.

"Dus wat doen jullie hier in jullie eentje?" Vraagt de jongen. "Feesten, duh." Zegt Sophie sarcastisch. De jongen lacht. Hij is echt heel knap, wat is er mis met Femke?! "Gewoon vakantie vieren dus." Zegt hij. We knikken allemaal. Sophie kijkt nieuwsgierig rond of ze nog leuke jongens ziet. "En jij?" vraagt ze dan aan de jongen. "Ik ben met 5 vrienden hier op vakantie." Antwoord hij glimlachend. Sophie, Stella en Femke kijken gelijk op. "Saar, hoorde je dat! 6 Vrienden! Zo kan sophie echt wel iemand fixen hoor!" Fluistert Stella zo hard dat ze het zelfs in China horen. Iedereen lacht, behalve sophie, die bloost.

Eenmaal bij de receptie doet Femke het woord. Ik ga op een bankje zitten en kijk even rond. De jongen, waarvan ik de naam niet weet, staat er nog steeds.

"Hoe heet je eigenlijk?" Vraag ik voorzichtig. "Lucas. Jij?" Vraagt hij. "Ik ben Sarah, maar iedereen noemt me gewoon Saar." Zeg ik. "Wat een mooie naam. Net zo mooi als jij." Zegt hij. Ik kijk hem even aan en barst dan uit in lachen. Hij snapt waarom ik lach en lacht mee. "Wat is het hier gezellig zeg." Zegt femke terwijl ze me een sleutel geeft. "Jij gaat deze bij je houden." Beveelt ze terwijl ze haar koffers pakt en weg loopt. Sophie en Stella lopen achter haar aan omdat ze het huisje echt vreselijk graag willen zien.

"Nou ik denk dat ik moet gaan.." Zeg ik heel ongemakkelijk tegen Lucas. "Mag ik misschien nog je nummer?" Vraagt hij zachtjes. Ik lach en pak een pen van de balie. Ik pak z'n arm beet, die by the way ontzettend gespierd is, en schrijf m'n nummer op zijn arm. En zo mysterieus mogelijk loop ik weg. Terwijl ik wegloop bedenk ik me hoe super cool ik dat eigenlijk deed.

Als we bij het huisje aankomen geloof ik me ogen niet. Ik dacht dat we een stacaravan hadden geboekt, maar dit is 10x zoveel beter dan een stacaravan! "Oke meiden luister," begint Femke " er zijn 5 kamers waarvan 3 tweepersoonsbedden en twe-" ik luister niet meer want ik kijk naar buiten. Letterlijk twee huisjes hier naast zie ik Lucas naar binnen lopen en een van zijn vrienden begroeten. En om eerlijk te zijn mag die vriend er ook best wezen hoor! "Saar! Let nou is op!" Zegt femke. Ik ga bij ze zitten, maar het enige waar ik aan kan denken is wat een geweldige vakantie dit gaat worden!