K O N S E R

7.Bölüm 'Kıskançlık'

Uyku kadar mükemmel birşey tanımıyorum.Uyku,hem yaşıyorsun hem dünyadan kopuksun.Rüya görüyorsun birde.Mükemmel !

Babamın beni sabahın 9:40'ında uyandırmasına içimden hafifçe küfrederek yataktan kalktım.Aşağı inip babama sarıldıktan ve nutuk çekmesini dinledikten sonra odama geri çıkıp uykuma döndüm.Cumartesiydi ve bütün gün uyumak istiyordum.Yastığıma sarılarak tüm yorgunluğumu atarcasına gözlerimi kapattım.

Burnuma değen tüylü şeye sürtünerek gözlerimi kırpıştırdım.Hafifçe gözlerimi açtım.Açmamla büyümesi bir oldu çünkü kucağımda bir kedi vardı.KEDİ.KEDİ!!

Kediyi hızla üzerimden fırlatmamla çığlık atmam bir oldu.Kapıda dikilen Mert'e gözlerim kaydı.O da en az benim kadar şaşkına dönmüştü.Kedilerden nefret ediyordum!NEFRET EDİYORUM KEDİLERDEN.

''Delirdin mi sen?!'' diye bağırdım.Mert kediyi alıp dışarı çıkardı.Koşarak banyoya girdim.Huylanıyordum kedilerden.

Banyoda kendimi dezenfekte ettikten sonra yardımcılara odamı temizlemelerini ve çarşafı değiştirmelerini söyleyerek bornozla aşağı indim.

Planlarım arasında salonda oturup beni bekleyen bir Mert yoktu.Bornozla onu karşılamam hiç yoktu.Gözlerimi büyüterek tam arkamı dönip gidecektim ki güçlü kolları beni sarmaladı.Arkamdan sarıldığı için rahatsız olsamda onu itmeye çalıştım.Mis gibi kokuyordu.

''Bırak beni gerizekalı!'' diye inlesemde o güçlü kolları arasından çıkmak pek mümkün değildi.

''Bu davranışlara alışmalısın bebeğim.1 hafta sen ben falaann.'' Falaan mış mış.Gerizekalı.

''Mert bırak ya!'' diye diretsemde bana sarılmaya devam ediyordu.

''Bu cüssenle benden kurtulabileceğini mi sandın?''

En sonunda pes ederek beni bıraktığında arkama bakmadan koşarak odama çıktım ve kapıyı kilitledim.Olası bir Mert alarmına önlem alarak dolabımdan hızlıca ne bulduysam giydim.Çünkü bu hayvan kapıyı kırma gücüne bile sahipti.

Saçlarımı hızla kurutarak telefonumu elime aldım ve dışarı çıktım.Uyuşukça merdivenleri inerken instagram'da geziniyordum.Bir kaç like yaparak telefonu cebime attım.Salonda kimse yoktu.Yok artık gitmiş olamazdı değil mi?Sadece gülebilirdim.Mutfağa geçerek her zamanki sandvicimi alarak kemirmeye başladım.

''Mert nerede?'' Yardımcılardan birine sordum.Yüzüme aval aval bakıyordu.

''Bahçede Melis.'' Bana Melis demesine gülümseyerek ayağımla sürgülü kapıyı ittirdim.Bir elimde telefon bir elimde sandviçle açamazdım.Mert gerizekalısı sigara içiyoru.Bok vardı sanki.Salıncakta yanına oturdum.

Hemen sigarasını söndürdü.Zafer gülücüklerimi atarken biraz daha köşeye yayıldı ve bana yer açtı.

''Bugün napalım?'' diye saçma bir soru sordu.Cumartesi günleri kesinlikle uyumak için vardı.Birşey yapmaya ne gerek?Zaten saat öğleden sonra 5'e geliyordu.OHA! Kaç saattir uyuyorum lan ben?

''Uyuyalııımmm!''

''Tamam.''

Beni kendine çekti ve başımı göğsüne yasladı.Bu pozisyonu ve onunla uyumayı kastetmemiştim.

Telefonuma gelen bildirim sesiyle irkildim.Mert kendi telefonuyla ilgileniyordu.Bu kadar dikkatli baktığına göre muhtemelen ya dünyayı kurtarıyordur yada çıplak bir kız fotoğrafı vardır.İlk düşüncemin olmasını umarak telefonuma baktım.Whatsapp'tan mesaj vardı.Eylül'dü tabii ki de.Yazmaya üşenip aradım.