VAMPİRLİ KASABA

2. Bölüm

Bütün gün salonda oturup televizyon seyretmiştim ve saatin ne kadar geçtiğin ancak annem arayınca anladım. Telefonu açtığımda annem, bugün kasbaya gelemiyeceklerini haber vermişlerdi. Ne güzel daha ilk günümde evde tek başıma kalıcaktım. Saate baktığımde daha henüz geç olmadığı için dışarı çıkmaya karar verdim. Üstüme siyah bir pantolon ve beyaz bir tişört giydim ve açık renk saçlarımı toplamayıp hafif makyaj yaptıktan sonra dışarı çıktım. Dışarısı çok sessizdi ama ben buna aldırmayıp yürümeye devam ettim. Birkaç dakika öyle yürüdükten sonra arkamdan ayak sesi duydum ve arkama baktım. Bir adam koşar adımlarla bana doğru geliyordu. Bende bir çığlık atarak koşmaya başladım ve aynı zamanda "Yardım edin!"diye bağırdım.

Birkaç dakika öyle koştuktan sonra yanlışlıkla bir çıkmaz sokağa girdim. Arkama baktığım zaman peşimden gelen adam kötü gözlerle bakarak ve sırıtarak bana dogru geliyordu. Tam herşeyin bittiğini sandığım bir anda birisi geldi ve adamı benden çok uzağa doğru savurdu. Sonra savrulan adam burdan hızla uzaklaştı. Gelen kişi benim yaşlarımda birisiydi. Kahverengi saçlı ,beyaz tenli ve yine kahverengi gözlüydü. Çok tatlı birisine benziyordu.

Bana doğru yaklaşarak "Sen iyi misin? Bu saatte burda olmaman gerek." dedi. Ben de şaşkınlıkla ona bakmaya devam ederek "Iyim bişeyim yok ama sen gelmeseydin ne olacağını hiç bilmiyorum."dedim. Daha ismini bile bilmediğim kişi"Geç oldu ben seni evine bırakayım."dedi. Bende "Tamam." dedim. Biraz yürüdükten sonra "Ah ne kadar aptalım. Bu arada ben Logon Black." dedi.

Ben de "Memnun oldum Logon. Bende Uriana. Uriana Ploutus." dedim. Logon devam etti "Buraya yeni taşınmış olmalısın. Evin nerde ?" dedi." Biraz ileride ben sana tarif ederim. Bu arada kaç yaşındasın?"dedim. "16 ama çok kısa bir süre sonra 17 olucak. Ya senin ki?". "15 ama haftaya doğum günüm var.". "Umarım okulda aynı sınıfa düşeriz.". Bende birkaç dakika sessiz kaldıktan sonra "Umarım" dedim.

Evime doğru yaklaşınca "Burası benim evim."diyerek evimi işaret ettim. Logon birden olduğu yerde durdu. Bende şaşkın bir sesle "Ne oldu? Niye durdun?" diye sordum. O da "Hiç biraz şaşırdım sadece. Uzun yıllardır burada kimse yaşamıyor. Birisinin oraya taşınmasına sevindim o kadar." ve devam ederek "Bende biraz ileride oturuyorum. Çok yakın oturuyoruz." dedi. Sonra evimin doğru yürüdük ve bende anahtarlarımı unuttuğumu fark ederek Logon'a döndüm ve "Anahtarlarımı unutmuşum. Tam benim yapacağım birşey zaten." diyerek kapıya yaslandım ve yüzümü iki elimin arasına aldım. Logon "Evde kimse yok mu?" diye sordu. Yüzüne bakarak "Anne ve babam kasaba dışındalar ve yarına kadar dönmezler."dedim. Logon bana doğru bakarak "Benim evimde kalabilirsin."dedi.
"Teşekkür ederim. Çok naziksin ama ailene rahatsızlık vermek istemem."dedim.
"Ailem pek -hatta hiç- buraya gelmez. Yani rahatsız olabileceğin bir durum yok. Ha... ama daha yeni tanıştığın birisinin evin..." tam o anda lafını keserek "Tamam o zaman evinde kalırım." dedim. Logon çok mutlu olmuşa benziyordu. Onu böyle görmek çok hoşuma gitmişti. Orda uzun bir süre dikildiğimizi anlayınca "Hadi gitmiyor muyuz?" dedim.
Biraz mahçup olmuşa benziyerek "Ah tabi gidelim..." dedi Logon.

   Yürümeye başlamıştık. Logon'ın evi benim evimden 10 dakika uzaktaydı. Sessiz bir yürüyüs oluyordu ama rahatsız edici bir sessizlik değildi bu.

   Logon kapıyı açtı ve bende içeri girdim. Evi çok hoştu. Iki katlıydı ve evin girişinde siyah ve gri tonlarinda bir salon vardı.