Story of friendship, love, family and anger.
How would you accept the forgiveness of your family who made you change into a completely different person?
What will happen to you when you meet this 3 sweet bad girls?
Are they the ones who will make yo...
"sh*t" napatuwid ako ng upo nang makarinig ako nga pagkabasag.
"sh*t.. Lagot ako ni mama huhu"
"ano yun Anong nangyari? Ba't may narinig akong nabasag? Ba't ngayon ka pa nagising? At sa gulat ko, napatayo ako ng matuwid sabay ng pag pasok ni mama sa kwarto ko. I knew it, she heard the alarm... geez.
"Nothing ma hehe" sabay kamot sa ulo ko hawak parin ang alarm clock kong basag sa kaliwang kamay ko. Huhuhu. Bakit ba kasi nag ingay pa to, nasira ko tuloy huhu.
"baby naman.. Akala ko ano na nangyari..haay..halika na tagal mong nagising baka malate kapa..I cooked breakfast for us" kinuha na ni mama ang alarm clock kong basag at tiningnan kung may sugat ba ako.
"I'm fine ma, sorry... Mag-shower lang po muna ako i'll follow afterward. Thanks ma love you" I said to mama with a smile, a fake smile I think, when she finished checking me. Nung makalabas na si mama napabuntong hininga ako nang malalim.
Last first day of freshmen year high school. I should be happy. Yes, I should be..but I don't feel like it. Dapat masaya ako dahil konti nalang, malapit nang matapos ang dilemma ko. I know exaggerated lang pero talagang gusto ko nang makapagtapos nang highschool. First day pero wala akong gana. Though takot parin akong ma-late pero hindi ako excited.
Nagsuot ako ng simple skirt in a girly mint color paired with a graphic gray tee. matching it with gray sneakers
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Yep, alam kong babaeng babae ako sa kasuotang ito pero alam kong hindi ako papaalisin ni mama sa bahay kapag pan-lalake DAW ang susuotin ko. Tutal first day pa naman kaya ok lang yan, mag-u uniform din kami after a few days.
***Knock knock***
"Hoyyy!! Batang panget labas na diyan wala ka pang kain, malelate na tayo woi!"
"eto na nga.. Tapos na ako, maghintay ka nga. Makasalita parang si the Flash eh hindi naman!" sigaw ko sabay bukas sa pinto ng kwarto ko.
"HOOOY... at least kamukha ko parin si Barry!!!" banat niya, ang layoooooo kaya. kung ipagkumpara mo. nasa pwetan lang siya ni Grant Gustin. Kapal nang mukha nito makapagsalitang kamukha niya ang oh-so-hot-and-handsome Barry Allen ko.
"Impakto ka talaga kuya! Kala mo naman gwapo ka!! Tumatanda ka na at pumapanget! huwag kang umasang mapapantayan mo ang handsome face ng Barry Allen ko!" bawi ko sa kanya. Hahaha. He is my older brother, kuya sebby hahahaha. Ang cute no? Parang pangalan lang ng aso hahha.
Nakatitig lang si kuya sa akin ng ilang segundo bago magsalita muli.
"Mukha mo!! Halika na kunin mo na ang mga gamit mo, dun ka sa kotse kumain, ihahatid tayo ni papa." saad ni kuya habang naglalakad pababa ng hagdan. Himala din. Kinatok niya ako. Nung elementary pa ako wala naman siyang pake malate ako. Tss -.-
I went downstairs with my bag. Pumunta na ako sa kusina para kunin ang lunch at breakfast ko, dun nalang ako kakain sa kotse. I kissed mama goodbye nung madatnan ko siyang naghuhugas ng plato sa kitchen. Nang makapasok ako sa sasakyan ni papa, nandun na agad ang empakto kong kapatid at naunahan pa talaga akong sumakay sa front seat. Tsk. Kahit kelan talaga. Ilang segundo pa dumating na si papa at pinaandar na ang kotse.
Nung dumating na kami sa drop-off place ng school, nagpaalam na agad si kuya sebby kay papa habang ako naman tinapos ko pa tong sandwich ko dito sa loob ng Volvo XC40 SUV ni papa. Nang malapit na akong matapos sa pag-gargle ng bibig ko, nagsalita agad si papa.
"Take care princess, listen to your teacher and never forget to be friendly okay?"
"papa naman. Hindi na ako elementary student and I promise mag-aaaral akong mabuti, kailan ko ba pinabayaan ng studies ko diba?" bored and confused kong sagot kay papa. Ba't ba, I'm already in 3rd year highschool tapos ganito padin ang pag-treat ng parents ko sakin. Though 15 palang ako...BUT STILL. Ayaw kong i-treat na parang toddler palang. Geez.
"As you say so princess, You know how much I want you to be successful right? Papa is just reminding" Thoughtful padin ang pagkasabi ni papa sakin pero may hint of authoritativeness. this talk always happens every first day of class kaya alam ko na ang isasagot ko. And also, after what happened during my freshman year, papa is just looking out for me.
" I understand pa. I'll do my best, always." Good girl kong sagot.siyempre.para makaalis na ako, marami nang oras kaming nag-uusap ni papa. nakakapagod magsalita.
*KKKKKKKRRRRRRRIIIIINNNGGGGGG*
Tsk. Nag-bell na, lagot ako.
"uhmm papa. Nag bell na po. I have to go. Bye papa love you. Take care driving" madali kong sagot sakanya habang pababa sa sasakyan. Pagbaba ko nakita ko ang iilang students na nagmamadaling pumasok sa campus kaya minabuti kong pumasok na rin dahil hahanapin ko pa ang classroom ng section ko.
Luckily, I easily found my classroom with the help of kuya guard. The classroom was nice, maaliwalas tingnan. Pagdating ko wala nang tao at wala na ring ibang mauupuan, also naghanap din ako ng lugar kung saan hindi lalake ang magiging seatmate ko kasi ayaw kong mapalapit sa mga lalake.
I chose to place my bag beside the bag who has a girly like design para sakin. Malapit din ito sa pintuan at nasa pinakagilid ako ng dingding kaya gusto ko na rin dito, bahala na kahit nasa pinakaharap ako.
After I placed my bag, nagmamadali na sana akong lumabas para pumunta sa line at magparticipate sa flag ceremony nang may taong pumasok.
He entered the room fastly without looking anywhere. At parang nasisilaw ako habang nakatingin sakanya. Weird. I thought. Para bang nag-slowmo ang pagdating at ang paglagay niya ng bag niya and I felt my heart beated so fast . Hindi ko makita ng maayos ang mukha niya dahil parang may ilaw sa likod niya na parang siya lang ang nakikita ko. Sooo weird. Nung lumabas na siya ng tuluyan ay dun din ako natauhan.
"Very weird," I uttered to myself. Sinundan ko siya dahil baka papunta din siya sa line. I followed him because I think he's my classmate since he went inside the same room. While following him, I was still wondering about what happened to me. The slow-mo. The light. The heartbeat. And I think I don't want to know the answer. I don't wanna know. Maybe it was that thing girls always wanted to experience?.
