Sa totoo lang pang 3rd story ko na to na ginagawa. Yung dalawa hindi ko matapos tapos at mai-publish =______= kapag kase nagsusulat ako ang dami dami tumatakbo sa isip ko at nalilito talaga ako kung pano ko mapapaganda ang story na yun. Tsk! Di naman kase talaga ako writter eh ^____^ Pano ba gumawa ng magandang story? Yung maka-capture yung puso at isip ng mga nagbabasa? Pwede bang humingi ng advice? :D Gusto ko bago ako mag-take ng board exam at before maging busy sa pagrereview eh makatapos ako ng isang story man lang :)
At eto na nga sisimulan ko na ulit magsulat na naman! hahaha. Pero this time pipilitin ko talagang tapusin hangga't sa abot ng aking makakaya :) Sana magustuhan niyo, at kung may suggestions and comments po kayo feel free na sabihin yun saken for my improvements. Thanks!!!
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Pano mo nga ba masasabi na in love ka na nga talaga sa isang tao??
Kapag ba kinakabahan ka o bumubilis ang tibok ng puso mo pag nakikita mo siya?
Kapag kinikilig ka sa mga simpleng bagay na nagagawa niya sayo?
Kapag di ka makatulog kakaisip sa kanya?
Kapag di ka makakain sa kakapangarap sa kanya?
Kapag napapangiti ka ng walang dahilan dahil sa kanya?
Sa totoo lang ang dami daming dahilan para masabing inlove ka nga talaga sa isang tao. At ilan lang yan sa mga nararanasan at nararamdaman ko ngayon ^______^
Hello readers! Ako nga pala si Toyang :) hmmm, siguro nagtataka kayo kung bakit yan ang name ko no? hahaha. Pero ang totoo nick name ko lang yan. Ewan ko ba kase naman nun kinder ako biglang may tumwag sakin bata na toyang tapos narinig ng mga classmates ko kala nila yun talaga ang name ko. Hanggang sa yun dala dala ko na hanggang sa paglaki ko. Loko yung bata na yun xD Pero mag-classmate din kami nun, di ko na nga lang siya matandaan. Eh samantalang ang ganda ganda naman ng real name ko +___+ SWEET GABRIELLAH LOPEZ :) Yan ang real name ko! oh di ba maganda? Pero nasanay na kase sila na TOYANG ang tawag sakin eh, ano pa nga ba magagawa ko pati friends and classmates ko yun ang tawag sakin and even my teachers! =______= Pero okay lang naman yun sakin kase dun na din ako sanay eh. hahaha. Simpleng babae lang naman po ako na may mahaba at straight na buhok at salamin. di ako ganon kagandahan di tulad ng mga schoolmates ko dahil ang tingin nila sakin ay isang hamak na nerd lang na wala lang yung never been heard ba? :( buti na lang may friends pa din ako kaya lang 2 nga lang sila na nag-tsa-tiyaga sakin, i mean pare-parehas kaming nagtsa-tyaga sa isa't isa ek kase naman pare-parehas din naman kaming parang never been heard?? haha. Simula nung bata ako hanggang sa lumaki, sila ang kalaro, kakampi at kasama ko :) kaya nga mahal na mahal ko ang dalawang yun. Sila si JOHANA CAKE GARCIA & NICOLAS CORNEJO. Pumapasok kami sa isang sikat na school, bakit naging sikat? Kase isa sa mga pinakamayang tao sa bansa ang may-ari nito, ang FAHAMAN UNIVERSITY. Di talaga basta basta ang school na to kase puro mayayaman ang mga pumapasok dito. Nagtataka siguro kayo kung bakit ako nakapasok dito? hahaha. Kase po kahit papano naman eh may kaya din ang pamilya namin. Marami kase kaming hotels and restaurant dito sa Pilapinas at ibang bansa kaya kahit papano eh afford namin ang pagpasok dito. Nag-iisang anak lang pala ako :D kung ba ga unika-iha daw?? haha. Oo nga pala bago ko makalimutan 4th year highschool na kami :) at dito na mag-sisimula ang mala-fairytale kong storya. hahaha, oopps wag na kumontra kahit sino naman satin eh hinahanap din ang ating Prince Charming di ba? Yung taong makakapagsaya sayo? Yung sasamahan ka forever.. oh siya siya humaba na talaga tong mga pinagsasasabi ko :D leggo na sa chapter 1! :)
P.S: Pwede po bang humingi ng comments and suggestions?? :D at vote?? ayun salamat po! :)
