Tek koluma asılı olan sırt çantamı sıktım ve derin bir nefes aldım,bu kapıdan içeri girdiğim an cehennem olucaktı dünyam tekrardan.
Okul kapısının önünde dikilirken,
her kes bana iğrenircesine bakıyordu,gözlerimi okulun etrafında gezdirdim,işte ordaydı,hayatamı mahfeden ama bi okadarda hayatıma renk katan çocuk,ordaydı.
Yavaş adımlarla yürüdüm okula doğru,gözüm tekrardan ona takıldı,bana iğrenç biriymişim gibi bakıyordu,ona göre iğrenç olanda benim ona aşık olduşumdu.
Nasıl beceriyordu bunu yapmayı,bi yandan ondan nefret etmemi sağlarken,bir yandanda aşık ediyordu beni kendine.
kafamı önüme çevirdim ve yürümeye başladım,bakmam lazımdı ona ,onunla göz teması kurarsam cehenemle,cenneti yaşardım.
"Vay vay vay okulumuzun bir numaralı ibneside gelmiş"
'Umursama mert,umursama,yürü ve git' onları umursamadan ilerlerken bir kol tarafından çekildim,sert petonun sırtıma bıraktığı acıyla hafif bir inleme bıraktım.
beni duvara yaslamıştı,
"Ne o selam vermekte mi yok?"
"Bırak beni alp"
Elini çeneme götürüp yüzüme yaklaştı kafamı yana çevirdim,işte cehennemi yaşatıyordu şimdi bana.
Boynumda hissetiğim nefesle titredim,ve bir kahkaha sesi duydum,deniz benden uzaklaşarak konuştu.
"Ne o etkilenmişe benziyorsun"
Bişey demedim,diyemedim çünkü şuan o güzel gülüşte boğuluyordum,şimdide cenneti yaşıyordum işte.
"Hey ibne duymuyormusun?"
Alp'in sesiyle irkilerek geldim kendime ve konuşmaya başladım.
"Neden?neden yapıyorsun bunu bana?ben sana ne yaptım?niye bana bunları yaşatıyorsun?niye bir yandan cennetimken,bir yandanda cehennemim oluyorsun?"
Tek bir nefeste söylemiştim bunları,gözlerim dolmuştu bile,dokunsalar ağlardım ve konuşmaya devam ettim ama bu sefer kısık çıktı sesim.
"Ben sadece olmamam gereken birine aşık oldum o kadar,sana aşık olduğum için özür dilerim alp"
İşte ağlıyordum,gene ve gene ağlıyorfum,alpin yüzüne baktım çaresizce,gözlerinde pişmanlık vardı,pişmanlık ve üzüntü,pişmanmı olmuştu sahi?yok ya,o alp şahan'dı,o pişman kelimesini bilmezdi,o korkmazdı,pişman olmazdı,üzülmezdi,vicdanı yoktu.
Onlardan kurtulup koşarak çıktım sınıfa,çantamı sırama attım ve kafamı masaya koyup sessizce ağlamaya başladım gene.
o benim Gökkuşağı'mdı,ona asla ulaşamicaktım.
