Prologue:
Umiiyak ka nanaman dahil sa kanya. Sya ba, willing umiyak para sayo?
Dear Gitara,
Sa twing iiyak nalang ba ko laging ikaw nalang ang karamay ko?
P.S: Salamat ng marami.
Chapter 1
Heto nanaman ako, nakakulong sa kwarto, umiiyak habang hawak ang aking gitara. Dahil nanaman sakanya. Lagi naman eh. Wala nang bago dun.
Every month naman iba-iba girlfriend nya eh. Gwapo kasi. Pero hanggang ngayun hindi parin ako sanay. Nasasaktan parin ako. Ang mas masakit pa, hindi nya alam na nasasaktan ako.
Nagsimula na akong i-strum ang aking gitara at kumanta.
(Np: Hangover - Hey Monday)
Hit me out of nowhere like a car crash on the street,
Suddenly colliding into me,
Now I'm broken, bruised and beat up
Tangled in my sheets,
How can this feel so bad when you seemed so good for me?
Oh my god, what's wrong with my head?
Sweating with the chills, still in my bed,
Tell me how I'll ever make it through
It's the short hellos and the long goodbyes,
The shake in my lip from the look in your eyes
Makes me wanna die,
I've got the worst hangover from you.
**Toktoktok**
Hindi pa ako tapos kumanta, may kumatok na sa kwarto ko. Tssk. Panira ng moment.
"Anak. May bisita ka! Lumabas ka jan."
"Opo ma. Teka lang."
Dali-dali kong inayos ang aking sarili. At lumabas ng kwarto.
Nang makita ko kung sino ang bisita ko, para gusto ko nang tumakbo pabalik sa kwarto at magtago nalang dun. Hindi ko pa talaga sya kayang harapin. Masakit. Sobrang sakit.
"Bianca, buti naman lumabas kana. Kanina pa kita hinihintay eh."
"Joseph bakit ka andito?"
"Ahmm. Tarang mall. Samahan mo ako. Bibili kasi ako ng gift para kay Jasmin. Birthday na nya sa makalawa eh."
So. Jasmin pala pangalan nung new girlfriend nya. Yung nakita kong ka-holding hands nya kanina kaya pagdating ko dito sa bahay ay umiiyak ako.
"Girlfriend mo naman pala yung may birthday eh, bakit kailangan pa ako sa pagbili ng gift para sa kanya?"
"Bestfriend naman. Syempre lalaki ako eh, malamang wala akong alam sa gusto ng mga babae. Please."
Oo. Tama kayo ng rinig. Mag-bestfriend kami since 1st year high school. Hanggang ngayong college na kami.
"K. Fine. Hintayin mo ako. Magpapalit lang ako ng damit."
"Sige. Bilisan mo ah!"
Dali dali akong bumalik sa kwarto ko. Pagsara ko ng pinto. Napapikit nalang ako. Ganito nalang lagi ang role ko sa buhay nya. Taga-pili ng gift para sa girlfriend nya. Kelan kaya darating yung araw na ako naman yung ibibili nya regalo? Hayy.
"Wag kang mag-alala Bianca, darating din kayo dyan."
Pampalakas loob na bulong ko sa sarili ko bago maghanda para samahan sya sa mall.
