Gegijzeld...

Deel 13 : Die boom

De volgende dag bereiden we ons plan voor. Die avond moeten we namelijk naar het bos, de plaats vinden en de rest zien we wel.

Als we een stevig ontbijt genomen hebben gaan we naar de living om te vergaderen.

"Dus wat is het plan?"
"Uhhg geen idee verzin of kies maar wat."
"Dus niemand heeft een plan?"
"Ik wel! Om 0.00u moeten we er zijn, we vertrekken hier om half elf. Zo kunnen we de buurt daar verkennen."
"Strak plan!"
"En wat nemen we mee?"
"We gaan brooddozen verstoppen achter bomen. En pakken koeken in struiken en nog belangrijker, chocolade! Die verstoppen we ook achter bomen onder de blaadjes."

"Jaaaa good food! CHOCOLADE!!!"
{reageer als je ook verslaafd bent aan chocolade!}

"En nu eten we spaghetti zodat we veel kracht hebben om straks weet ik veel wat te doen."
"Jeah, dat's our plan guys!"

Wanneer we vertrekken met de fiets naar het bos besef ik plots dat ik daar altijd met papa naartoe ging. We reden dan twee uur met de wagen om in zo'n bos te wandelen en kampen te bouwen. Als ons kamp er nog staat kunnen we daar ons eten verbergen. Er was daar een zeer grote fabriek. Met opslagruimtes voor water om later te gebruiken voor jeans van te maken. Het staat al tien jaar leeg. Er waren twee jaar geleden enkele pipo's van een dierenwinkel die daar in het overige water hun vissen hebben gedumpt. Ik kan me nog goed herinneren dat er twee haaien bij zwommen! Oei! Stel je voor dat we iets met die haaien moeten doen?! Dit wordt een lange nacht! En die tunnels vol met....

"Eef?! Alles kits? Je staarde net zo voor je uit? Ik vroeg iets! Hallo? Eef!!!"
"Ja rustig schatje!"
"Ah ik was al ongerust!"
"Wat vroeg je Xandro?"
"Awel, of je ooit al eens in dat bos geweest bent?"

Ik heb echt geen zin om het verhaal over mijn vader uit te leggen! Stel je voor dat ze denken dat ik later ook drankproblemen zou hebben! Dat zou verschrikkelijk zijn!

"Uh nee, nooit geweest."

"En je wist wel precies waar die boom lag toe je de brief voorlas? Werk je samen met hun? Lok je ons in een hinderlaag? Ben je een spionne?"

We remmen. Stappen af. Iedereen kijkt me boos aan.
Alleen Aly haar status is <<I don't care about this shit>>

Ik sta met mijn mond vol tanden. Kuch kuch letterlijk dan.
"Tuurlijk niet whahahahah wat denken jullie wel niet van mij?"

Xandro zucht opgelucht. Hij is erg sexy als hij zo kijkt. Hij zit op de bagagedrager van zijn fiets.

Ik stap wat dichter naar hem en begin hem te zoenen. Al gauw beginnen Aly en Lex ook te zoenen.

Na onze vurige kus zijn we allemaal wat verward en besluiten verder te rijden.

Als we aan de rand van het bos zijn laten we twee fietsen achter zodat we als we moeten vluchten toch nog ergens een vervoersmiddel hebben. Xandro en Lex doen hun fiets op slot.

Xandro kruipt achterop mijn fiets. Zijn handen slaat hij om mijn middel. Hij geeft kusjes in mijn nek. Ik wrijf over zijn hand.

Misschien is het wel de laatste keer dat we dit kunnen doen. Als we er niet levend vanaf komen.

Stel je voor! Of nee doe toch maar niet. Ik wil niet denken aan mijn dood!

Als we de rij bomen zien waar we moeten zijn, stappen we van de fiets. Xandro neemt mijn hand vast. Ik trek mijn hand weg. Zo'n schijterd ben ik niet hoor! Ik kan heus wel mijn mannetje staan. Ik heb niet voor niks mijn rode band taekwondo behaald hoor! Hij kijkt geschrokken. Ik druk een zoen op zijn wang.

Als we bijna aan de afgesproken plaats zijn verstoppen we onze fietsen onder de bladeren. Voor de zekerheid hangen we een slot rond onze wielen en een boompje.

We rennen naar de boom. Er staat een beamer en een wit blad. We houden de beamer boven het blad zodat we kunnen zien wat er geprojecteerd word.

Er speelt een filmpje af.

Onze moeders met een doek voor hun mond. Vier messneden op hun arm. Voor elke dag 1 iedere snee komt dichter bij hun slagader. De wondes worden niet verzorgd. Het bloed is hard geworden.
Ze roepen, schreeuwen. Je hoort eigenlijk alleen maar gemormel maar ja...