*Emma POV* Όταν ανέβηκα στο δωμάτιο μου για να ετοιμάσω την τσάντα μου για αυτή την καταραμένη μέρα στο σχολείο άρχισα να σκέφτομαι διαφορά πράγματα όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι δεν έχω διαβάσει τίποτα εξαιτίας του πολύ φορτωμένου Σάββατοκυριακου μου αλλά επίσης σκεφτόμουν πως στο σχολείο υποτίθεται πως τα έχω με τον Brandon τι είμαστε στην πραγματικότητα όμως;Δυο παιδιά που απλά βρέθηκαν σε ένα δωμάτιο την στιγμή που ένιωθαν πολύ ευάλωτα ο ένας με τον άλλον;Ένα κανονικό ζευγάρι;Η απλά δυο κοινοί γνωστοί που έκαναν ένα λάθος;Αυτές οι ερωτήσεις τρυπούσαν το κεφάλι μου σε όλη την διαδρομή για το σχολείο σκέφτηκα πως μόλις φτάσω στην πόρτα του σχολείου θα τον ρωτήσω..όμως...είμαι σίγουρη πως θέλω να ακούσω τι θα μου πει;;Αν δεν νιώθει ότι νιώθω κ το είπε πάνω στην στιγμή;Όχι.Δεν υπάρχει επιστροφή τώρα μόλις τον δω θα ζητήσω εξηγήσεις θα ρωτήσω τι γίνεται μεταξύ μας κ απλά ας ελπίζουμε πως η απάντηση του θα είναι αρκετά ικανοποιητική... *ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ* Με το που τον είδα έτρεξα προς το μέρος του όταν γύρισε κ με είδε μου έριξε ένα από εκείνα τα στραβά χαμόγελα που με τρελενουν αμέσως άνοιξε τα χέρια του και εγώ μπήκα μέσα στην αγκαλιά του «πως είσαι μικρή;»με ρώτησε «καλά..εσυ πως νιώθεις μετά το βραδινό..μετάνιωσες κάτι;»εκείνος απλά άρχισε να χαχάνιζει κ εγώ τραβήχτηκα από την αγκαλιά του κ τον κοίταξα στα μάτια «Ω Emma σοβαρά νόμιζες πως δεν σημαίνει κάτι;εννοώ ναι όντως έχω αλλάξει μέσα στα χρόνια αλλά ποτέ δεν θα σου έλεγα ψέμματα..σε αγαπώ» ένα κύμα ανακούφισης με διαπέρασε και τον αγκάλιασα ξανά φιλώντας τον.Ποτε δεν θα βαρεθώ τα φιλία του..ο τρόπος που η γλώσσα του κ η γλώσσα μου συνδέονται...δυστυχώς το παραμύθι σταματήσε όταν χτύπησε το κουδούνι κ ο Brandon τραβήχτηκε «μπορούμε να κάνουμε κοπάνα και να συνεχίσουμε σπίτι μου ότι ξεκινήσαμε χτες...χωρίς διακοπή αυτή την φορά..»μου ψυθίρισε στο αυτί και εγώ έγνεψα «πάμε τότε..»μου είπε ενθουσιασμένος και τραβώντας με από το χέρι,με καθοδήγησε στο αμάξι του
*Brandon POV* Όταν μπήκαμε στο αμάξι και σιγουρεύτηκα πως φοράει ζώνη ξεκίνησα το αμάξι σε όλη την διαδρομή μιλούσαμε,γελούσαμε και τραγουδούσαμε παράφωνα τα τραγούδια του ραδιοφώνου.Οταν πάρκαρα το αμάξι και βγήκαμε από το όχημα άνοιξα την πόρτα κ ανεβήκαμε σχεδόν τρέχοντας στο δωμάτιο μου.Οταν ανοίξαμε την πόρτα άρχισα να την φίλαω κ την οδήγησα προς το κρεβάτι την ξάπλωσα προσεκτικά για να σιγουρεύτω πως δεν θα χτυπήσει το κεφάλι της στο κρεβάτι και όταν ανέβηκα πάνω της εκείνη μου τράβηξε την μπλούζα και την πέταξε κάτω έκανα κ εγώ το ίδιο με την δικιά της,την ώρα που ετοιμαζόμουν να βγάλω το παντελόνι ακούστηκαν κλειδιά από τον κάτω όροφο «πες μου πως μου κανείς πλάκα τώρα»γκρίνιαξε η Emma και όσο και αν ήθελα να γελάσω με την αντίδραση της δεν το έκανα γιατί το θέλω αυτό όσο κ αυτή «τι θα κάνουμε τώρα;»με ρώτησε όταν πήγα να απαντήσω άκουσα βήματα στις σκάλες και γύρισα την δω..είχαμε και οι στο γουρλωμένα τα μάτια «Brandon;» «Η μαμά μου!»ψίθυρο φώναξα και η Emma με έσπρωξε από πάνω της κ μπήκε κάτω από το κρεβάτι,εγώ άμεσως σκεπάστηκα με την κουβέρτα «τι κανείς σπίτι παιδί μου έχεις σχολειο»μου είπε η μαμά μου όταν μπήκε μέσα στο δωμάτιο «δεν αισθάνομαι πολύ καλά σήμερα»απάντησα αρκετά πειστικά «το βλέπω..είσαι αναψοκοκκινισμένος μάλλον έχεις πυρετό...»είπε κ είμαι σχεδόν σίγουρος πως η Emma χαμογελούσε με αυτό το σχόλιο κάτω από το κρεβάτι «ναι μπορεί γιατί ζεσταίνομαι άσε που έχω κ ναυτίες»της απάντησα «εντάξει..δεν θα πας σχολείο σήμερα πάω στο φαρμακείο να πάρω κάτι για τις ναυτίες,όσο λείπω βάλε θερμόμετρο» «ναι μαμά»της απάντησα καθώς έβγαινε από τη πόρτα.Οταν ακούστηκε η εξώπορτα στον κάτω όροφο τράβηξα την Emma κάτω από το κρεβάτι κ όπως είχα μαντέψει είχε σκάσει στα γέλια «αχ έχεις ναυτίες και κοιτά πως κόκκινος είσαι»έλεγε και χασκογελουσε «ναι ναι εγώ φταίω που δεν είπα ότι η παιδική μου φίλη βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι μου χωρίς μπλούζα»της απάντησα αλαζονικά εκείνη μου χτύπησε το χέρι κ έσκυψε να βάλει την μπλούζα της «που πας»την ρώτησα και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι «ε να βρε Brandon η μαμά σου είπε πως έχεις πυρετό και εγώ δεν έχω όρεξη να κολλήσω»είπε χαχανίζοντας και με φίλησε βγαίνοντας έξω «Σε σιχαινομαιιιιι»μουγκρίσα κ την άκουσα να γελάει από έξω,άνοιξε την πόρτα με κοίταξε με ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα κ μ είπε «ο φίλος σου από εκεί κάτω πάντως με πάει πολύ»είπε πάλι κ κλείνοντας την πόρτα έφυγε πάλι γέλοντας..κοίταξα κάτω στην εμφανή στύση μου και άρχισα να γκρινιάζω μόνος μου «γαμωτο σου Emma,τι μου κανειιιις»και με αυτό πήγα προς το μπάνιο ———————————————— ΓΕΙΑΑΑΑ γυρισαααα μετά από κάτι χρόνια είμαι εδωωω και με ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο θα έλεγα ελπίζω να μην χάσατε τον ενδιαφέρον σας στην ιστορία μου σας αγαπωωωωω❤️❤️❤️❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
