Chasing A Montague (Montague Series #1) UNDER REVISION

Kabanata 25

Dedicated to Sovereign_Pauline and Lockhart11

Motherly Advise

Everything is f*cked up right now. I can't think straight. Why do he gets torn between our worth and in his lie? Hindi ko alam kung ano ang tinatago niya but do we need to end up like this?

"Ma'am okay lang ba kayo?"

Basang basa na ang panyo ko sa kakapunas ng luha ko. I can't stop my tears. Ano ba? Bat ayaw niyong tumigil?

"I'm fine manong."

"Baka gusto niyo po ng tubig ma'am kanina pa kasi kayo iyak ng iyak"

"Pwede ba manong, I'm fine. Wag kang tanong ng tanong!"

Napasigaw nalang ako sa kanya. He is so annoying. Buwiset. Kung nasa mood lang ako ngayon ay nakatikim na'to sakin. Tumahimik na siya at di na sinubukang magsalita. I just want to cry right now.

Nagbayad ako ng makarating ako sa bahay ni Lola Aurora. It's ten already kaya paniguradong tulog narin yun. Walang tigil sa pagbuhos ang mga luha ko at para bang di ito nauubos.

Bakit ko ba iniyakan yun? He said babalikan niya ako. Siya ang babalik. Pero tangina naman! Masakit. Masakit dahil siya mismo ang tumulak sakin palayo. Tinulak niya ako palayo para ano? Para sa kasinungalingan niya? Tapos babalikan ako?

"Hindi. Hindi ko siya hahabulin. Wag kang tanga Amanda"

Sinusubukan kung pigilan ang mga luha ko. Ayoko ng umiyak. Pagod na ako. Pagod na ako sa kasinungalingan niya.

"I will not miss that jerk. Hinding hindi"

Napagdesisyunan ko ng pumasok sa loob. Ang lamig na kasi sa labas ang lami pa ng puso ko. Tangna kung ano ano pang kalokohan ang pinagsasabi ko.

Nakapatay na ang ilaw sa loob gaya ng inaasahan ko. Wala narin akong matandang nadatnan sa sala na nanunuod ng paborito niyang koreanovela. Mabuti naman. I don't want Lola to see me wasted. Umakyat ako sa taas ng mapadako ang tingin ko sa kwarto ni Lola. Hindi ito naka sarado ng mabuti. I decided to take a look on her. Na miss ko si Lola bigla.

Himbing na himbing si Lola sa kanyang pagtulog. Banayad din ang kanyang paghinga na halatang wala na itong problema. How did Lola Aurora manage to stay like this?

"Hindi ka ba nalulungkot Lola? Na hindi ka napakasalan ni Lolo because you were not rich?"

Destiny is cruel. You think that person is the one for you to the point that you believe in it. What happened to Lola Aurora and her beloved Gaston is quite tragic. They are destined to be pero nagkataon na hindi naipaglaban ni Lolo Gaston ang kanilang halaga.

"Your Son never visit you. Siguro mas masakit yun"

I close the door at nagpahid na naman ng luha ko. Why I'm being so emotional? Hindi ka ba napapagod sa paglabas mo ng luha? F*cked eyes.

Dumapa agad ako sa kama pagpasok ko sa kwarto ko. Hindi ko alam kung paano ko nakaya ang nangyari sa araw na ito. I am not good when it comes to handle emotions. Namamaga na yung mata ko at pakiramdam ko ay babagsak na ito anumang oras dahil sa bigat nito.

I never thought that after what happened ay makakatulog ako. Crying really makes you sleep to forget pain temporary huh? Pero bago tangayin ng antok ang sistema ko ay may isang tanong ang nanatili sa isip ko.