Toen bleef ik alleen over

In groep 4 van de basisschool kwam er een nieuw meisje in de klas. Haar naam is Anneke. Anneke werd vaak buitengesloten op haar oude school en kwam vaak huilend thuis. Haar moeder was er klaar mee en heeft Anneke naar een andere school verplaatst. Hier werd zij al snel geaccepteerd door de vele meiden uit haar nieuwe klas. In groep 5 barstte de hel los voor een meisje genaamd Rosa. Rosa had 1 beste vriendin wiens naam was Demi. Anneke was heel jaloers op de vriendschap tussen Rosa en Demi. Ze besloot zich aan te sluiten bij deze twee meiden. Rosa was het er volkomen mee oneens, terwijl het Demi maar weinig uitmaakte. Voor Rosa barst de hel los. Anneke laat haar maar niet met rust. Ze volgt haar naar huis om te zien of Rosa niet stiekem mee gaat met Demi. Ze gooit het schoolwerk van Rosa in de prullenbak en stuurt haatberichten onder de naam van haar zusje. Rosa haar moeder ziet dat haar dochter niet zo vrolijk meer is de laatste tijden en ze besluit om op de hyves van Rosa te kijken. De moeder schrikt zich dood. Anneke heeft een privé bericht gestuurd naar Rosa. De inhoud van dit bericht is schokkend voor een meisje van 11. Hoe kan een meisje van 11 zulke lelijke woorden in haar hoofd halen? De moeder van Rosa roept Rosa naar beneden. Als Rosa beneden is vraagt ze aan Rosa haar zusje of ze even naar boven wilt. Rosa weet gelijk dat dit foute boel is! Haar handen beginnen te trillen en ze begint te zweten van angst. Als Rosa haar zusje boven is, vraagt de moeder van Rosa om het hyves bericht te lezen. Nadat Rosa het bericht gelezen heeft, barst zij in tranen uit. Hoe kon dit waar zijn? Hoe kon Anneke zo gemeen zijn om dit bericht te sturen. Ze heeft zelfs de naam van Demi onder het bericht geschreven met de zin :  "Wij hopen dat je geen vrienden meer met ons wilt zijn en uit onze buurt wilt blijven. Ook hopen wij dat je snel weg van school gaat, want je bent een stom kind". Dit was dus het einde dacht Rosa. Rosa print het bericht uit en rent snel naar het huis van Demi toe. De moeder van Demi doet open en ziet dat Rosa aan het huilen is. Rosa vraagt of Demi thuis is. De moeder van Demi laat Rosa binnen en wijst naar Demi die achter de computer een spelletje aan het doen is. Rosa tikt Demi aan en Demi zet haar koptelefoon af. Demi ziet Rosa huilen en vraagt wat er met haar aan de hand is. Rosa laat het uitgeprintte bericht lezen aan Demi. Demi schrikt zich dood. Hoe heefr Anneke dit kunnen doen denkt ze en ze stelt Rosa gerust dat zij dat echt niet heeft gezegt. Rosa is al gestopt met huilen en krijgt wat te drinken van de moeder van Demi. Als ze een beetje hebben bijgepraat kan Rosa alweer een beetje lachen. Rosa gaat naar huis en vertelt alles aan haar moeder. Haar moeder is opgelucht. Rosa kan tenminste weer een beetje lachen. De dag er na fietst Rosa samen met Demi naar school toe. Anneke staat haar al op te wachten. Anneke gooit Rosa van haar fiets af en fietst samen verder met Demi. Demi lacht, maar weet eigenlijk niet goed wat haar overkomt. Rosa fietst met een grote wond op haar knie verder. Er is geen ouder of kind om haar heen. Eenmaal op school aangekomen geeft Rosa het uitgeprintte privé bericht aan de juf. De juf schrikt en neemt Rosa, Demi en Anneke appart mee. De juf vraagt of Demi en Anneke dit even aan haar willen uitleggen, maar Demi weet van niks en dat wist ik al. dus ze mag weer terug de klas in. Anneke wist zich geen raad en verzon een smoes dat haar zusje waarschijnlijk op haar hyves heeft ingebroken en dit bericht naar Rosa heeft verzonden. De juf geloofde dat, maar ik echt niet. Ik vond het echt niet meer leuk om naar school te gaan. Ik was bang dat het echt uit de hand zou lopen. En dat gebeurde. Begin groep acht heeft Anneke de hele klas tegen mij gezet. En toch hadden de leraren het nog niet door. Rosa is twee weken nepziek geweest, allemaal door Anneke. Demi was nog een laar keer langs geweest. Ik deed alsof ik echt heel erg ziek was, zodat ze weer weg zou gaan. Wat een gemene vriendin is Demi! Ik hoef hun ook helemaal niet meer te zien! Toen Rosa van haar moeder weer naar school moest zat ze vol met angst. Rosa was bang geworden. Bang voor alles en iedereen. Anneke had door al het gepest eb getreiter Rosa haar zelfvertrouwen afgepakt. Een week later word Rosa door haar moeder wakker gemaakt. Haar moeder vertelt dat er vanacht een ongeluk is gebeurt met een paar vrienden van haar broer. Twee jongens waren aan het ruziën wie er nu achter het stuur mocht. Maar de bestuurder wou gewoon blijven rijden. Maar door die Andere jongen die net zijn rijbewijs heeft gehaald raakte hij afgeleid. Hij raakte de controle over het stuur kwijt en vlogen in Camperduin aan zee de dijk over. De auto die achter hen reed was een paar kilometer verder van hun vandaan, maar na een tijdje zagen ze koplampen schijnen. Ze parkeerde de auto en liepen naar het licht van de over de kop geslagen auto waarvan de koplampen nog schenen. Ze schrokken en renden snel naar het strandpaviljoen waar nog locht brandde. Ze waren in schok. De werknemers van het strandpaviljoen beldde alle ouders af van de jongens die in schok waren. De moeder van Rosa vertelde dat haar broer ook bijna in die auto was gestapt, maar omdat de bestuurder dronken was reed hij toch maar met een andere auto mee. Dat maakte het verhaal voor Rosa nog erger. De vrienden van haar broer waren overleden en het pesten werd heviger. Rosa zat er over na te denken om een einde te maken. Niet aan het pesten maar aan haar leven. Gewoon omdat het waarschijnlijk toch niet op gaat houden. Toch kon ze zich bedenken. Ze dacht aan de mensen die wel van haar houden en die wel vrienden zijn. Mensen die het zo erg zouden vinden als zij er niet meer zal zijn. Het was volop winter en de natuurijsbaan werd al weer gebruikt. Rosa haar vader werkt bij de natuurijsbaan. Toen ik eenmaal lekker bezig was kwam ik een meisje uit mijn voetbalteam tegen. Ik begon net haar te praten en we konden het al gauw met elkaar vinden zegt Rosa. We schaatste de hele avond met ze twee. Na een tijdje begon het over problemen en geheimen te gaan. Ik wou er natuurlijk niks over zeggen, maar ik zag ook dat Elize wat dwars zat. Ik zei dat ze het mij gerust mag en kan vertellen, maar alleen als zij het zelf ook wilt. Ik vertelde over wat ik had gedaan, hoe dom ik was en hoe ik er ooit op ben gekomen om het in het echt te doen. Na een tijdje begon Elize ook haar verhaal te vertellen. Het was echt precies het zelfde als mijn verhaal zegt Rosa. We werden hele goede vriendinnen en wat bleek was dat we heel dicht bij elkaar wonen! We waren er allebei super blij mee. Elk weekend spraken we af en gingen we slapen, maar ook door de weeks zagen we mekaar vaak. Elize heeft een paard vertelde ze me en ze nam me mee naar haar knol. Ik reed al vanaf mijn 7e jaar. Ik ben nu 15. Ik trok me niks meer van de klas aan. Ik had mijn nieuwe beste vriendin gevonden. Ik heb me moeder een keer meegenomen zodat zij misschien voor ons (haar, mijn zusje en ik) ook een paard wou leasen. Ze zei dat ze er over na gaat denken. En 3 dagen later kreeg ik het antwoord. Ja, we gaan een paard leasen. We gingen naar de stal toe en vroegen om een contract, maar voor dat mijn moeder hem ging ondertekenen vroeg ze of ik eerst nog een proefmaand zou mogen. En dat mocht. Ik werd zo verliefd op hem. Het was mijn paard! Niemand kwam voor of tussen ons. Tot dat bleek dat hij nog een verzorger zou hebben, waarmee de eigenaar een afspraak zou hebben gemaakt. Het klikte niet goed tussen de oude verzorgster en mij. Er waren vaak problemen en conflicten. Ookal was ze veel ouder dan ik. Het is als nog goed afgelopen. Ik ben het allemaal wel een beetje kwijt, maar toch als ik terug denk over het pesten en ik moet er over praten met iemand, dan barst ik zo weer in tranen uit. Ik ben een sterk meisje zegt Rosa steeds tegen haar zelf. Haar zelfvertrouwen is voor groot en deel weggevallen door het gepest, maar alles wat ik over heb ... dat wil ik graag zo laten.