Future | Part 3 | Dutch

S I X T E E N

''Luke volgens mij lek ik vruchtwater.'' Zeg ik lichtelijk in paniek. Ik ben nu 30 weken zwanger en dus te vroeg. De kinderen zijn thuis en ik heb geen idee wat ik nu moet. Op zo een moment als nu had samen wonen met Louis en Amber wel fijn geweest. ''Wat? Weet je het zeker?'' Vraagt Luke verbaasd. ''Ja, Luke ik weet het zeker. De kinderen zijn thuis. Help me alsjeblieft.'' Zeg ik zacht en de tranen rollen over mijn wangen. 

Dit is het laatste kind. De eerste zwangerschap is altijd nieuw en raar. Het was bij ons ook nog eens een tweeling. De tweede zwangerschap eindigt te vroeg. Ik ben er klaar mee.

''Leroy waar is mama?'' Hoor ik Luke vragen en ik loop naar de voordeur toe. ''Hier.'' Zucht ik diep en Luke loopt op me af. Nu zie ik Michael ook staan. Thank god. De kinderen zijn niet alleen. ''Heb je weeën? Heb je een dokter gebeld?'' Vraagt Luke en ik knik. ''Ja, hij zei dat ik moest komen. Luke, dit is de laatste keer dat ik dit doe.'' Zucht ik diep en hij kust mijn hoofd. ''We gaan, ja?'' Vraagt hij en ik knik. 

-

''Is de baby oké?'' Vraag ik uitgeput. Dit was een grote hel. Twee baby's was nog lastiger, maar dit ging om leven of dood. ''Hij is oké, schatje. Rustig. Heb je wat nodig?'' Vraagt Luke die mijn hoofd kust. ''Hij? Is het een jongetje?'' Vraag ik met een glimlach en ik kijk op naar Luke. Met een glimlach knikt hij. ''Het is een mooie kleine jongen, ja.'' Zegt hij en ik glimlach zwak naar hem. 

Ik leun tegen Luke aan en zucht diep. ''Het komt wel goed, lieverd. Hij is in goed handen.'' Zegt Luke lief die mijn hand streelt. ''Ik hoop het, heb ik iets fout gedaan? Ben ik te druk geweest? Ik dacht dat het wel meeviel. Oh Luke wat als hij ziek wordt of er iets mis is met hem. Dan is het allemaal mijn schuld.'' Zeg ik en ik voel de tranen over mijn wangen rollen. ''Lieverd niet zeggen. Het is niet altijd de schuld van de moeder. Soms ook van je lichaam... Het gaat goed met hem. Ze kunnen makkelijk zien of er iets mis met hem is, we zullen zo vragen hoe het gaat, ja?'' Vraagt Luke en ik knik.

''Ik heb hem nog helemaal niet gezien of vastgehouden.'' Zeg ik zacht en Luke veegt mijn tranen van mijn wangen. ''Dat komt zo nog wel. Kom even tot rust, ja? Niet alleen voor de baby is het zwaar, maar voor jou ook.'' Zegt Luke en ik zucht diep. ''Maar hoe kan ik nou tot rust komen als die arme baby zo vroeg de wereld ingeworpen word. Godver Luke. Misschien heb ik wel zijn leven verpe-'' ''Nee, nee, nee, niet zo nadenken. Ik ga een dokter vragen hoe het met de baby gaat, ja?'' Zegt Luke en ik knik.

Ik zie Luke binnenkomen met een arts en ik zit gelijk recht op. ''Hey, hoe voel je je?'' Vraagt ze en ik zucht. ''Gaat het goed met de baby?'' Vraag ik bezorgd. ''Ja, het gaat goed met de baby. Als je je later vandaag goed voelt kan je even bij hem kijken. Hij ligt in de couveuse en wordt goed in de gaten gehouden. Er is niks om je zorgen over te maken.'' Legt de arts uit en ik zucht. ''Oké, dankjewel.'' Zeg ik opgelucht. 

''We hebben helemaal geen naam.'' Roep ik ineens uit en Luke knikt. ''We hadden er een paar die we mooi vonden, toch?'' Vraagt Luke en ik knik. ''Ja, maar ik vind het moeilijk. Ik vind ze allemaal leuk. Luke we hadden nog tijd en nu... Ugh.'' ''Schat, er hoeft nog niet NU een naam te komen. Even rustig, alsjeblieft. Slaap even en dan gaan we verder.'' Zegt Luke en ik zucht diep en  knik. Hij heeft gelijk. Even slapen en mijn hoofd tot rust is misschien wel een goed plan voor nu.

''Hij is zo mooi.'' Zeg ik en ik kijk vertederd naar de kleine jongen. ''Hij is een echte...'' Zegt Luke en ik denk na. 

''Thomas.'' 

Fluister in en ik kijk Luke vragend aan. Zijn gezicht staat vrolijk. ''Thomas... Wauw. Die stond niet op het lijstje maar...'' Luke kijkt enthousiast naar de kleine jongen in de couveuse. Ons kleintje. Hij is echt heel klein. 

Ik wil hem vasthouden, maar het is beter van niet. 

''Thomas...'' Herhaalt Luke en hij slaat zijn armen om me heen. ''Thomas Hemmings.'' Zeg ik tevreden. ''Heel mooi gekozen lieverd. Hij lijkt op een echte Thomas.'' Zegt hij en ik glimlach.