Long Distance Relationship (One Shot)

One Shot

"You didn't answer my calls Denver!.” hinahabol ko yung boyfriend kong pagka bilis bilis maglakad. We're in a parking lot, and here I am... ranting over him. Hindi niya kasi sinasagot yung mga tawag ko, I missed him so much. I can't wait to celebrate a Christmas and a new year with him... and of course our Anniversary, malapit na kasi ang pasko ngayon. Napangiti ako habang naiisip kaming magkasamang magpapasko at bagong taon, kaya sobrang excited kong makabalik dito. Kauuwi ko lang galing ibang bansa.

I know he's been longing for me because I've been in New York for 2 effing years! And I know na maling iniwan ko siya dito, but ano bang ikinagagalit niya? Bago ako umalis dito sa pilipinas ay nagkasundo na kami at nung araw ding yun ang huling araw ko nun dito, ang huling date namin.

"Baby, I love you so much. I can't wait to have a big and happy family with you.” sabi ng napaka gwapong lalaki sa harapan ko, ang aking nobya.

He held my hand and planted many small kisses in it. I can't help but to cry in front of him.

We're in our favorite place, in my tree house. Sobrang laki at tanda na ng punong ito. Mataas at matayog ito. Bata pa lamang ako ay ang lugar na ito na ang paborito kong lugar, ngunit mas naging paborito ko ito nang makasama ko dito si Denver. Mas mataas pa ata ang punong ito kaysa sa bahay namin na may dalawang palapag lamang ngunit napakalawak naman.

Ito ang isa sa mga araw na hinding hindi ko makakalimutan, romantik na araw ngunit mapait na huling araw na makakasama ko si Den. Aalis ako ng bansa dahil kailangan, para sa negosyo nila Mommy at Daddy. Kakailanganin kong mag-aral doon at panigurado'y roon na din ako magtatapos ng kolehiyo.

Lumuluha na ako habang nakatingin kay Denver. At nasisiguro kong nalilito na siya, siguro'y nung una akala niya'y iyak lang ng kaligayahan ito ngunit ngayo'y sobra na sa pag agos ang luha ko.

"Hey, are you okay Lev? is there something wrong?.” hinawakan niya ang pisngi ko at nag aalalang tiningnan ako sa mga mata.

His eyes, his eyes are tempting me again. There's really something in his eyes that I can't figure out. Every time I look at it, its like, they want to drowned me until I got lost in myself.

"I-I'm sorry Denver, m-may mahalaga akong sasabihin sayo.” sumeryoso ang kaniyang mukha.

God, I'm gonna miss his handsome face. His perfect angled jaws, his thick eyebrows, his dark deep eyes, his pointed nose and down to his natural red lips. I'm gonna miss all of him. And most of all is his presence. I'm gonna miss how he caressed my cheek. Fuck! ayokong umalis pero kailangan. Its a battle between my heart and mind.

"A-aalis ako D-Den, pupunta kami nila Mommy sa US para sa itinatayo nilang negosyo roon. A-at kailangan kong sumama dahil hindi naman nila ako mababantayan d-dito. D-doon na ako mag-aaral at doon ko na rin tatapusin ang kolehiyo ko." paliwanag ko ng nakayuko.

Then unti unti akong tumingin sa kanya. Natulala siya sa sinabi ko at mas nag dilim ang kaniyang mga mata.

"D-Den? w-we can't be together starting tomorrow .” I played with my fingers dahil sa nararamdamang kaba.

"Dahil bukas na ang a-alis namin.” pabulong kong sabi. Nakakapanghina na.

Ilang minutong katahimikan ang bumalot sa buong tree house. Atsaka siya nagsalita.

"Then, I volunteered myself to be the one whose gonna take care of you while they're away.” he desperately said then look at me. His eyes were pleading as he gently caress my cheek.

Umiling ako at nakangiti siyang tiningnan. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa aking pisngi.

"Den, uuwi din naman ako. Don't worry okay? Uuwi ako para sayo, dalawang taon lang naman ako doon. Mahal na mahal kita, lagi mong pakatatandaan yan.” sabi ko at isang malakas at makulay na fireworks ang sumabog sa kalangitan.