One Sided Love(Completed) (Zawgyi+Unicode)

episode-9

Zawgyi

"​ေဟ့​ေကာင္​ ​ေဇယ် ​ေန႔လည္​စာမွာထားတာ​ေရာက္​​ေနၿပီကြ"
​သီဟ​ေျပာ​ေတာ့ ​ေဇယ်​ေၾကာင္​သြားတယ္​
အ​ေမျပင္​​ေပးတဲ့ထမင္​းခ်ိဳင္​့အျမဲယူတတ္​တဲ့သူ႔အတြက္​ ဘယ္​က​ေန႔လည္​စာကလာ​ေရာက္​​ေနတာလဲ
"ငါမမွာထားဘူး သီဟ"
သီဟက ဒီမွာ​ေလဆိုၿပီး ပါဆယ္​ဘူး​ေလး​ေတြ​ေျမႇာက္​ျပတယ္​
"စာ​ေတာင္​ပါ​ေသး အကို​ေဇယ်အတြက္​တဲ့"
​ေဇယ် စာ​ေခါက္​​ေလးကိုလွမ္​းဆြဲယူလိုက္​ၿပီးၾကည္​့လိုက္​တယ္​
လက္​မွတ္​​​ေတာ့မပါ​ေပမယ္​့ ဒါဟို​ေကာင္​​ေလး​ေပးတာက်ိန္​း​ေသတယ္​လို႔​ေတ​ြးမိတယ္​
"ငါမစား​ေတာ့ဘူး လႊင္​့ပစ္​လိုက္​"
စာ​ေခါက္​​ေလးကိုပါ လံုး​ေခ်ၿပီး ပစ္ထားခဲ့တယ္​
"​ေဟ့​ေကာင္​ မင္​းထမင္​းခ်ိဳင္​့က ငါစားလိုက္​ၿပီ​ေနာ္​ ဒါမစားရင္​ မင္​း​ေန႔လည္​စာငတ္​မွာ ​ေဟ့​ေကာင္​"
​ေဇယ်ျပန္​လွည္​့လာတယ္​
သူ႔​ေဒါသ​ေတြက သီဟအ​ေပၚ​ပံုက်သြားတယ္​
"မင္​းကဘာလို႔ ငါ့ထမင္​းခ်ိဳင္​့ကိုယူစားရတာတုန္​း"
"ငါ​ေန႔လည္​စာမွာမလို႔ပဲ အဲ့အခ်ိန္​ဒါ​ေရာက္​လာ​ေတာ့ မင္​းအတြက္​ထမင္​းခ်ိဳင္​့ကပို​ေနမွာပဲဆိုၿပီး စားလိုက္​တာ အရင္​ကလဲမင္​းမစားျဖစ္​ရင္​ ငါစား​ေနက်ပဲကို ဘာျဖစ္​တာတုန္​းဟ အဲ့​ေလာက္​မ​ေအာ္​ပါနဲ႔ လူနာ​ေတြကလွမ္​းၾကည္​့​ေနၿပီ"
"​ေနာက္​တခါ ငါ့ထမင္​းခ်ိဳင္​့ကို ကိုင္​​ေတာင္​မကိုင္​ၾကည္​့နဲ႔ ၾကားလား"
​ေဇယ် ခံုကို​ေဆာင္​့ကန္​ၿပီးထြက္​သြားသည္​
သီဟ​က​ေတာ့ နားမလည္​တဲ့ဟန္​နဲ႔ က်န္​ရစ္​ခဲ့သည္​
ပါဆယ္​ဘူး​ေလးက​ေတာ့ စားသူမဲ့လို႔မ်က္​ႏွာငယ္​စြာနဲ႔ စားပြဲ​ေပၚမွာအထီးက်န္​စြာ....

တာရာအခန္​းထဲ၀င္​လာ​ေတာ့
သူမွာ​ေပးထားတာတဲ့ ပါဆယ္​ဘူး​ေလးက အရာမယြင္​း​ေသးတာကိုျမင္​ရ​ေတာ့ စိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​မိတယ္​
အကိုကလည္​း သူ႔ကို​ျမင္​တာနဲ႔ ခ်က္​ခ်င္​း​ေ႐ွာင္​ထြက္​သြားတယ္​
အခုလည္​း တစ္​wardလံုးပတ္​႐ွာၿပီးၿပီ အကို႔ကို႐ွာမ​ေတြ႔​ဘူး
အလုပ္​ခ်ိန္​မွာအျပင္​​ေရာက္​​ေနျပန္​ၿပီလားမသိဘူး
တာရာအခန္​းအျပင္​ကိုထြက္​မလိုအလုပ္​မွာ
​ေဇယ်နဲ႔ပက္​ပင္​းတိုးတယ္​
တာရာျပံဳးျပလိုက္​တာနဲ႔ အကိုကခ်က္​ခ်င္​းမ်က္​ႏွာလႊဲလိုက္​တယ္​
"အကို ​ေန႔လည္​စာစားၿပီးၿပီလားဗ်"
​ေဇယ် ဘာစကားမွျပန္​မ​ေျပာဘဲ စားပြဲ​ေပၚက ​ေန႔လည္​စာဘူးကို သြားယူလိုက္​တယ္​
ၿပီး​ေတာ့ တာရာ့​ေဘးက အမိႈက္​ပံုးထဲကိုထည္​့လိုက္​သည္​
"​လာမပတ္​သက္​နဲ႔ ငါနဲ႔​ေ​၀း​ေ၀း​ေန"
စကားကို ခပ္​မာမာ​ေျပာၿပီး ထြက္​သြားသည္​
"အကို အကို"
Wardထဲက လူ​ေတြအကုန္​ တာရာ့​ေအာ္​​ေခၚသံ​ေၾကာင္​့ ၀ိုင္​းၾကည္​့​ေန​ေပမယ္​့ အကိုက​ေတာ့ တစ္​ခ်က္​မွလွည္​့မၾကည္​့ဘဲ ဆက္​​ေလ်ွာက္​သြားတယ္​...
တာရာ ​ေနာက္​က​ေျပးလိုက္​ၿပီး အကို႔လက္​ကိုဖမ္​းဆြဲလိုက္​သည္​
"မင္​းဘာလုပ္​တာလဲ"
"အကိုက​ေရာ ဘာလို႔က်​ေနာ့ကို​ေ႐ွာင္​​ေနတာလဲ"
"လူ​ေတြ၀ိုင္​းၾကည္​့​ေနတယ္​​ေလ အခုလက္​ကိုလႊတ္​"
​ေဇယ်​ေျပာ​ေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လက္​ကို႐ုန္​းလိုက္​တယ္​
တာရာပိုၿပီးခပ္​တင္​းတင္​း​ေလးဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​
"မလႊတ္​​ေပးဘူး အကိုက်​ေနာ့ကို​ဘာလို႔​ေ႐ွာင္​​ေနတာလဲဆိုတာမ​ေျဖမခ်င္​း"
"မင္​းမလႊတ္​ရင္​ ငါဆြဲထိုးမွာ​ေနာ္​"
​ေဇယ်လက္​သီးနဲ႔ရြယ္​လိုက္​သည္​
Wardႀကီးတစ္​ခုလံုး႐ွိ
လူနာ​ေတြ​သာမက လူနာ​ေစာင္​့​ေတြပါ ႐ုတ္​တရက္​တိတ္​ဆိတ္​သြားသည္​
"အကိုႀကိဳက္​သလိုလုပ္​ အကို႔ကိုက်​ေနာ္​ခ်စ္​တယ္​လို႔​ေျပာတာ​​ေလးနဲ႔ အဲ့လို​ေ႐ွာင္​​ေနဖို႔လိုလို႔လား အကို႔ကိုမုန္​း​ေနတာမွမဟုတ္​တာကို"
တိတ္​ဆိတ္​​ေနတဲ့wardႀကီးထဲမွာ တာရာ့အသံကဟိန္​းထြက္​သြားသည္​
ထိုအခါမွ
တာရာ့လည္​း အသံက်ယ္​သြားမွန္​းသတိထားလိုက္​မိသည္​
အျခားhouse surgeon​ေတြနဲ႔ လူ​ေတြအားလံုးမ်က္​လံုးအျပဴးသားျဖစ္​ကုန္​သည္​
အကို႔မ်က္​ႏွာကိုလွမ္​းၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ​ေဒါသ​ေၾကာင္​့လား ႐ွက္​တာ​ေၾကာင္​့လား မသဲကြဲ​ေပမယ္​့
မ်က္​ႏွာတစ္​ခုလံုးနီရဲ​ေနသည္​
"မုန္​းလို႔ ငါကGay​ေ​တြကိုမုန္​းတယ္​ မင္​းလည္​းGayဆို မင္​းကိုလည္​းမုန္​းတယ္​ ႐ွင္​းပလား အခုငါ့လက္​ကိုလႊတ္​"